Αλλαγή μέσα από την αποδοχή

Πρέπει να σπάσουμε τη συνήθεια να χρησιμοποιούμε την ντροπή και την ενοχή για να κάνουμε τους ανθρώπους να αλλάξουν σε αυτό που θέλουμε να είναι.

Η ντροπή αποσυνδέει. Συρρικνώνει. Πληγώνει.

Η ευαλωτότητα μιας επικοινωνίας με ενσυναίσθηση, με όρια που εμπεριέχουν σεβασμό θα βοηθήσουν πολύ περισσότερο.

Πρέπει να ξεφύγουμε από την τάση να χρησιμοποιούμε τη ντροπή και την ενοχή σαν εργαλεία για να πείσουμε ή να κατευθύνουμε τους άλλους. Όταν πιέζουμε κάποιον να αλλάξει μέσα από τέτοια συναισθήματα, στην πραγματικότητα επιδιώκουμε κάτι πολύ επιφανειακό και προσωρινό. Η ντροπή και η ενοχή δεν οδηγούν ποτέ στη βαθιά, ουσιαστική αλλαγή· αποσυνδέουν, συρρικνώνουν την αυτοεκτίμηση και αφήνουν πληγές, που συχνά γίνονται εμπόδια για να ξεδιπλωθεί κάποιος αυθεντικά.

Η ντροπή απομονώνει τον άνθρωπο, τον κάνει να χάνει την πίστη στον εαυτό του και να αισθάνεται μικρός. Το αίσθημα της ενοχής βυθίζει το άτομο σε μια ατέλειωτη αναζήτηση αποδοχής και συγχώρεσης, μια αναζήτηση που ποτέ δεν φαίνεται να τελειώνει, γιατί καλλιεργεί την ιδέα πως κάτι «πάει στραβά» με αυτόν ως άνθρωπο.

Αντίθετα, όταν προσεγγίζουμε τους άλλους με ευαλωτότητα και ενσυναίσθηση, δείχνουμε πως είμαστε πρόθυμοι να ακούσουμε, να κατανοήσουμε και να δεχτούμε τον άλλο, χωρίς να τον κρίνουμε ή να τον μειώνουμε. Όταν επικοινωνούμε με σεβασμό και θέτουμε όρια που ενθαρρύνουν και προστατεύουν, δημιουργούμε ένα κλίμα στο οποίο ο άλλος μπορεί να αισθανθεί ασφαλής και να εξελιχθεί. Μέσα από αυτή τη διαδρομή της αλληλοκατανόησης και της αποδοχής, οι άνθρωποι είναι πολύ πιο πιθανό να ανακαλύψουν οι ίδιοι τα δικά τους βήματα προς την αλλαγή, να αναγνωρίσουν τι τους φέρνει πληρότητα και να προχωρήσουν συνειδητά.

Αυτή η προσέγγιση δεν αποδυναμώνει τον άλλον ούτε υποδεικνύει ότι αποφεύγουμε την ευθύνη. Αντίθετα, προωθεί μια αίσθηση σύνδεσης και εμπιστοσύνης, επιτρέποντας στο κάθε άτομο να είναι ο εαυτός του και να κάνει βήματα προς τα εμπρός με βάση τα δικά του πιστεύω και τις ανάγκες του. Όταν το άτομο αισθάνεται πως δεν κρίνεται, πως η αξία του δεν μειώνεται από τις ατέλειες του, τότε απελευθερώνεται από την τοξική σκιά της ντροπής και της ενοχής.

Η πραγματική αλλαγή, η αλλαγή που έχει ρίζες και αντοχή στο χρόνο, προέρχεται μόνο από την αποδοχή και την αγάπη. Όταν δείχνουμε κατανόηση και εμπιστοσύνη στους άλλους, τους ενθαρρύνουμε να εμπιστευτούν και εκείνοι τον εαυτό τους. Να πιστέψουν ότι μπορούν να εξελιχθούν, όχι για να ταιριάξουν σε κάποιον «ιδανικό» τύπο, αλλά για να γίνουν μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους.

Αγγελική Μπολουδάκη