Η Ριζοσπαστική Αποδοχή αποτελεί μια πράξη βαθιάς γενναιότητας και αυθεντικής αγάπης προς τον εαυτό μας. Είναι η στιγμή που αποφασίζουμε να δούμε τον εαυτό μας καθαρά, πέρα από τις μάσκες, τα πρέπει και τις ενοχές, και να τον αγκαλιάσουμε με μια ανοιχτή, ευγενική και στοργική καρδιά. Δεν είναι μια απλή παρατήρηση, αλλά μια βαθιά επαφή με κάθε τι που αναδύεται μέσα μας – τις χαρές, τις λύπες, τους φόβους και τις επιθυμίες – χωρίς να αποστρέψουμε το βλέμμα μας ή να κλείσουμε την καρδιά μας.
Όταν αποφεύγουμε να αναγνωρίσουμε κάθε μέρος της εμπειρίας μας, όταν απορρίπτουμε ό,τι θεωρούμε “μη αποδεκτό” ή “ανεπιθύμητο”, τροφοδοτούμε τους φόβους μας. Δημιουργούμε έναν εσωτερικό διαχωρισμό, μια ψευδαίσθηση ότι δεν είμαστε αρκετοί ή ότι δεν είμαστε “όπως θα έπρεπε”. Έτσι, καταλήγουμε σε μια ύπνωση απαξίωσης, όπου ο νους μας απομακρύνεται από την παρούσα στιγμή και η καρδιά μας μένει κλειστή. Αυτή η ύπνωση μας κρατά εγκλωβισμένους σε έναν φαύλο κύκλο αυτοκριτικής και άγχους, στερώντας μας την αίσθηση ενότητας και γαλήνης που δικαιούμαστε.
Η Ριζοσπαστική Αποδοχή έρχεται να διαλύσει τα θεμέλια αυτής της ύπνωσης. Μας καλεί να γίνουμε φίλοι με κάθε πτυχή του εαυτού μας. Να δούμε ακόμα και τις πιο σκοτεινές γωνιές της ψυχής μας με τρυφερότητα, σαν να κρατάμε έναν αγαπημένο μας φίλο που πονά. Δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε με κάθε σκέψη ή συναίσθημα που έχουμε. Σημαίνει όμως ότι δεν το απορρίπτουμε. Κάθε τι μέσα μας έχει έναν λόγο ύπαρξης – ακόμα και οι φόβοι μας έχουν μια ιστορία να πουν, μια βαθύτερη ανάγκη να μας αποκαλύψουν.
Η πράξη της αποδοχής φέρνει την απελευθέρωση. Όταν αφήνουμε την καρδιά μας να είναι ανοιχτή και ευγενική, δημιουργούμε έναν χώρο όπου όλα μπορούν να υπάρχουν. Σε αυτόν τον χώρο, διαλύονται οι κρίσεις και οι αντιστάσεις. Εκεί που πριν υπήρχαν διαχωρισμοί, εμφανίζεται μια αίσθηση ενότητας – ενότητας με τον εαυτό μας, με τους άλλους και με τη ζωή.
Αυτή η πρακτική δεν είναι εύκολη, αλλά είναι μεταμορφωτική. Απαιτεί να στεκόμαστε μπροστά στην εσωτερική μας πραγματικότητα χωρίς να προσπαθούμε να την αλλάξουμε ή να την αποφύγουμε. Απαιτεί μια στάση εμπιστοσύνης, ότι ό,τι κι αν αναδύεται μέσα μας, μπορούμε να το αντέξουμε, να το κατανοήσουμε και τελικά να το αγαπήσουμε.
Με τη Ριζοσπαστική Αποδοχή, κάθε στιγμή γίνεται μια ευκαιρία για θεραπεία. Αναγνωρίζουμε ότι είμαστε πολύ περισσότερο από τα λάθη μας, τα συναισθήματά μας ή τις στιγμές μας αδυναμίας. Ανακαλύπτουμε ξανά την πληρότητά μας, και μέσα από αυτή την αναγνώριση, βρίσκουμε την αληθινή ελευθερία.
Αγγελική Μπολουδάκη