Ας είμαστε: Μια φωνή, όχι η ηχώ των προσδοκιών άλλων προσώπων.
Μια φωνή που κάποιες φορές θα είναι καλλίφωνη, κάποιες άλλες φάλτσα, κάποιες παράφωνη. Θα είναι όμως η δική μας φωνή, η φωνή της αλήθειάς μας.
Δεν μπορούμε να τους ευχαριστήσουμε όλους, αλλά ούτε και χρειάζεται. Έχουμε τον δικό μας δρόμο να διανύσουμε, και όσο λοξοκοιτάμε ελπίζοντας στην επιβεβαίωση, τόσο θα χάνουμε την προσωπική μας πορεία.
Ο μόνος που είναι ικανός να μας κρίνει γι’ αυτό είναι ο εαυτός μας. Κανείς άλλος δεν έχει αυτό το δικαίωμα. Κι όποιος το κάνει, στην ουσία προβάλλει σε εμάς είτε τις προσδοκίες του να γίνει κάτι μέσω εμάς, είτε τους δικούς του φόβους. Όσο πιο πολλοί είναι οι φόβοι, τόσο λιγότερο βλέπει εμάς, γιατί η ματιά του είναι επικεντρωμένη στον εαυτό του, και ό,τι δεν εξυπηρετεί τους ατομιστικούς του σκοπούς, του διαφεύγει.
Είναι ωραίο να ταιριάζουμε με τις φωνές άλλων· είναι όμορφη η ζύμωση, γιατί το αποτέλεσμα μάς τρέφει συναισθηματικά όταν είναι ταιριαστό. Αλλά η ζύμωση επιτυγχάνεται όταν διατηρούμε την ακεραιότητά μας, όταν είμαστε ο εαυτός μας, η δική μας αλήθεια. Αλλιώς, η ένωση θα είναι παράταιρη, εις βάρος του εαυτού μας, και επομένως το αποτέλεσμα θα είναι μια απομίμηση που δεν θα καθρεφτίζει καμία γνησιότητα. Άρα, ούτε και η σχέση θα είναι γνήσια· θα εξυπηρετεί κάποιους άλλους σκοπούς.
Ας είμαστε η δική μας φωνή, ένα πρωτότυπο και όχι μια καρικατούρα. Ας μη μας προβληματίζει ότι αυτή η αλήθεια δεν θα αρέσει σε κάποιους, όπως ένα μικρό παιδί που θέλει όλον τον κόσμο φίλους του, αρνούμενο να δεχτεί ότι με κάποιους ανθρώπους πορευόμαστε στις ίδιες διαδρομές, ενώ με κάποιους άλλους σε παράλληλες που δεν θα συναντηθούμε ποτέ. Αλλά δεν χρειάζεται κιόλας.
Ας είμαστε μια φωνή και ας τολμήσουμε να την εκφράσουμε. Αυτό που θα κερδίσουμε είναι ότι, ακούγοντάς την, κάποιοι άνθρωποι θα έρθουν κοντά μας. Όσο πιο αληθινή είναι αυτή η φωνή, τόσο περισσότερο θα έρθουν άνθρωποι που κι εκείνοι τολμούν να ζουν τη δική τους αλήθεια. Αυτές οι σχέσεις θα εξελιχθούν στον χρόνο, θα ωριμάσουν, γιατί με αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να επιτευχθεί η ζύμωση. Τα υλικά είναι οικεία, γιατί τα χρώματα της αγάπης μοιάζουν· της αγάπης για τον εαυτό μας και για τον άλλον, του σεβασμού στην αλήθεια μας και στην αλήθεια των άλλων.
Αγγελική Μπολουδάκη