Γαλήνη και σύνδεση

Γαλήνη. Μια λέξη που κουβαλά μέσα της τη σιωπηλή δύναμη της εσωτερικής ισορροπίας. Τη στιγμή που το αγωνιώδες ερώτημα “Τι είμαι για τον άλλον;” παύει να μας κυριεύει και μετατρέπεται σε σοφία, γεννιέται η αυτοαποδοχή. Στην αναγνώριση ότι “Είμαι για μένα”, βρίσκουμε την ελευθερία. Δεν είναι εγωισμός· είναι η βαθιά κατανόηση ότι ο δικός μας εαυτός είναι η αφετηρία για κάθε σχέση, για κάθε σύνδεση. Μέσα σε αυτή την αλήθεια, η ανησυχία για την αποδοχή από τους άλλους σβήνει και τη θέση της παίρνει η αγάπη για το είναι μας.

Η σύνδεση, όμως, γεννιέται από την κατανόηση. Καθώς ο άλλος μας μιλάει, είτε για εμάς είτε για κάτι δικό του, κάθε του λέξη είναι καθρέφτης της δικής του αλήθειας. Ακόμα και όταν τα λόγια μοιάζουν να μας αφορούν, βαθιά μέσα τους κουβαλούν τις δικές του ανάγκες, τους φόβους, τα όνειρά του. Στην ενσυναίσθησή μας, αναζητά έναν καθρέφτη που δεν κρίνει, αλλά που αγκαλιάζει. Η ενσυναίσθηση δεν είναι απλώς η κατανόηση του άλλου· είναι η ικανότητα να τον δούμε και να τον δεχθούμε όπως είναι, χωρίς να χάνουμε τον εαυτό μας.

Όταν ακούμε πραγματικά τον άλλον, κάτι βαθύτερο συμβαίνει. Μεταβολίζει τη δική του αλήθεια, βλέποντάς την μέσα από τη δική μας κατανόηση. Ό,τι τον βάραινε, αποκτά νέο νόημα· αποκτά την αξία που του αναλογεί. Η πράξη αυτή είναι λυτρωτική. Δεν προσφέρουμε μόνο μια αίσθηση αποδοχής, αλλά δημιουργούμε έναν χώρο όπου ο άλλος μπορεί να ελαφρύνει από τα συναισθήματα που τον πνίγουν.

Αυτή η πράξη δεν είναι μονόδρομη. Καθώς ο άλλος ελευθερώνεται, κι εμείς νιώθουμε την ευγνωμοσύνη να αναβλύζει. Ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη του, για το μοίρασμα, για τη σύνδεση. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία, ανακαλύπτουμε ξανά τη δύναμη της ανθρώπινης επαφής. Είναι μια εμπειρία αλληλοτροφοδότησης: η δική μας κατανόηση γίνεται το έδαφος όπου ο άλλος ανθίζει, κι εμείς τρεφόμαστε από την ομορφιά αυτής της ανάπτυξης.

Όλα αυτά συμβαίνουν όταν αφήνουμε πίσω τον φόβο της κριτικής και της απόρριψης. Όταν δεν ζητούμε από τον άλλον να μας καθορίσει, αλλά τον αφήνουμε να είναι ο εαυτός του. Σε αυτή την ανταλλαγή αληθειών, γεννιέται κάτι μαγικό: ένας κύκλος αμοιβαίας αποδοχής, ελευθερίας και αγάπης. Και μέσα σε αυτόν τον κύκλο, η γαλήνη και η σύνδεση δεν είναι πια δύο ξεχωριστά πράγματα· είναι το ίδιο δώρο, το ίδιο θαύμα.

Αγγελική Μπολουδάκη