Γιατί ορισμένοι δυναμικοί άνθρωποι επιλέγουν σύντροφο που χρειάζεται καθοδήγηση στον τρόπο που σχετίζεται;

Ο δυναμικός άνθρωπος είναι εκείνος που, αντί να αποφεύγει ή να αρνείται τα προβλήματα, αναλαμβάνει την ευθύνη να τα αντιμετωπίσει με ωριμότητα, όρια και σεβασμό. Αυτή η στάση δεν σημαίνει ότι είναι αλώβητος ή αλάνθαστος, αλλά ότι αναζητά λύσεις και αντιμετωπίζει τις δυσκολίες ανεξάρτητα από την ψυχική του κατάσταση. Είναι, δηλαδή, διατεθειμένος να “λυγίσει” όταν χρειαστεί, αλλά να συνεχίσει να προχωρά με συνέπεια και ανθεκτικότητα.

Από την άλλη, ο αδύναμος άνθρωπος βλέπει συχνά τα εμπόδια ως αξεπέραστα, εστιάζει στα προβλήματα παρά στις λύσεις και αισθάνεται ανήμπορος μπροστά στην πραγματικότητα. Αυτή η διαφορά δυναμικής δημιουργεί ένταση στα ζευγάρια, όπου ο ένας σύντροφος φαίνεται να παίρνει τον ρόλο του ισχυρού και ο άλλος του αδύναμου. Είναι κοινό το φαινόμενο, κάποιος που νιώθει δυναμικός και υπεύθυνος να προσελκύεται από άτομα που μπορεί να φαίνονται ευάλωτα ή να έχουν ανάγκη υποστήριξης. Αυτό, όμως, φανερώνει τις βαθύτερες ανάγκες και φαντασιώσεις του κάθε συντρόφου.

Ορισμένοι δυναμικοί άνθρωποι επιλέγουν συντρόφους που χρειάζονται καθοδήγηση στον τρόπο που σχετίζονται. Αυτό μπορεί να συμβαίνει για διάφορους λόγους: η ανάγκη τους να προσφέρουν στήριξη ή καθοδήγηση, η επιθυμία να αισθάνονται χρήσιμοι ή και μια αίσθηση ασφάλειας που προκύπτει όταν έχουν τον έλεγχο της σχέσης. Επίσης, για κάποιους ανθρώπους, το να επενδύουν σε έναν σύντροφο που «μπορούν να βοηθήσουν» ενισχύει την αυτοεκτίμησή τους και τους δίνει την αίσθηση μιας ουσιαστικής συνεισφοράς στη ζωή του άλλου, όταν έχουν μάθει να παίρνουν αξία από την προσφορά και όχι από το να δέχονται ισότιμα.

Σε πολλές περιπτώσεις, οι δυναμικοί άνθρωποι προβάλλουν στο σύντροφό τους την εικόνα ενός ιδανικού ζευγαριού, στην οποία ο ίδιος υποδύεται τον “ισχυρό” ή ακόμα και τον “προστατευτικό” γονιό. Υποσυνείδητα, ίσως αναπαριστούν τη σχέση που θα ήθελαν να έχουν με τους δικούς τους γονείς, ή τη σχέση που θα επιθυμούσαν να είχαν οι ίδιοι λάβει όταν ήταν παιδιά. Μέσα από αυτό το πρότυπο, αναζητούν έναν σύντροφο που να ενισχύει την εικόνα τους ως ισχυρά, ώριμα άτομα που φροντίζουν και προστατεύουν. Ο σύντροφος, από την άλλη πλευρά, μπορεί να βλέπει στο δυναμικό άτομο μια πηγή δύναμης και να αναζητά σε αυτό την αυτοπεποίθηση και την ασφάλεια που ίσως του λείπει. Έτσι, η φαντασίωση γίνεται ο τρόπος μέσα από τον οποίο ερωτεύονται την ιδέα της ολοκλήρωσης μέσα από τον άλλο. Στην πραγματικότητα, όμως, συχνά ερωτεύονται τη δική τους προβολή και όχι τον σύντροφο στην αληθινή του διάσταση.

Αργά ή γρήγορα, όμως, η πραγματικότητα έρχεται να ανατρέψει αυτές τις φαντασιώσεις. Ο καθένας συνειδητοποιεί ότι ο σύντροφος δεν είναι ούτε τόσο “δυνατός” ούτε τόσο “αδύναμος” όσο φανταζόταν. Όταν η φαντασίωση διαψεύδεται, η σχέση κλονίζεται, γιατί ο σύντροφος δεν ανταποκρίνεται στον ρόλο που ο άλλος είχε φανταστεί γι’ αυτόν. Η ρήξη έρχεται όταν η πραγματικότητα αποκαλύπτει την ασυμφωνία ανάμεσα σε αυτό που είναι ο άλλος και σε αυτό που φανταζόμασταν ότι ήταν. Τότε ανακύπτει το ερώτημα: Αγαπώ τον άλλο για αυτό που είναι ή για αυτό που θα ήθελα να είναι;

Η επίγνωση αυτής της πραγματικότητας οδηγεί στην ανάγκη αναπροσδιορισμού της αγάπης. Όταν εκτιμάμε τον εαυτό μας για αυτό που πραγματικά είναι, δεν αναζητούμε καθρέφτες για να δούμε τις δικές μας επιθυμίες, οπότε μπορούμε να χτίσουμε γνήσιες σχέσεις. Αυτό απαιτεί αυτογνωσία και αποδοχή του εαυτού μας, μαζί με την επίγνωση ότι όταν δεσμευόμαστε με την αξία μας, εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι η ικανότητα του άλλου για δέσμευση, η δύναμη να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις στη σχέση με ώριμο και ενεργητικό τρόπο. Σε αυτήν την περίπτωση, συνειδητοποιούμε ότι ο άλλος εφόσον έχει τις δεξιότητες να σχετίζεται δεν μπορεί ούτε και χρειάζεται να μας “προσφέρει τα πάντα”.

Αναγνωρίζοντας την εσωτερική σας δύναμη, την ικανότητα να στηρίζεστε στον εαυτό σας, μπορείτε να αναζητήσετε σύντροφο που δεν ανταγωνίζεται τις αδυναμίες ή τις δυνάμεις σας, αλλά επιδιώκουν τη δέσμευση, τη σύνδεση και την αμοιβαία αφοσίωση. Αυτή η προσέγγιση βοηθά να επιλέγετε σύντροφο που σας ταιριάζει ουσιαστικά, όχι για την ιδέα που έχετε γι’ αυτόν, αλλά για τις πραγματικές του αρετές και τη διάθεσή του να σταθεί δίπλα σας με ισορροπία. Ο συνειδητοποιημένος σύντροφος δεν αναζητά “αντικατοπτρισμούς” της δύναμής του στον άλλον, αλλά ανθρώπους που μπορούν να μοιραστούν μαζί του την πορεία με αυθεντικότητα και ωριμότητα.

Η επιλογή ενός συντρόφου που ανταποκρίνεται στην αληθινή μας ανάγκη για ουσιαστική σχέση, χωρίς να επιδιώκουμε την αναπλήρωση του παρελθόντος, και η αποδοχή του για αυτό που πραγματικά είναι και όχι για την εικόνα που έχουμε δημιουργήσει στο μυαλό μας, αποτελεί πράξη αυτογνωσίας. Αυτή η προσέγγιση γίνεται η βάση για τη δημιουργία μιας αυθεντικής, αληθινής και ισορροπημένης σχέσης.

Αγγελική Μπολουδάκη