Είναι ο θυμός ένα υγιές συναίσθημα και σε ποια περίπτωση;

Είναι υγιές να αφουγκραζόμαστε τα συναισθήματά μας και να τα σεβόμαστε.

Όταν ερχόμαστε σε επαφή με τον θυμό μας, συνειδητοποιούμε ό,τι μας ενοχλεί και βάζουμε τα όριά μας. Ο αυτοσεβασμός εμπεριέχει την αυτοφροντίδα, μέρος της οποίας είναι και τα όρια.

Είναι διαφορετικό, όμως, να είμαστε σε επαφή με το συναίσθημά μας, να αντιλαμβανόμαστε τι μας επηρεάζει αρνητικά και να παίρνουμε αποφάσεις και διαφορετικό να διατηρούμε μια πεποίθηση που μας επιβαρύνει και να νιώθουμε θυμό, αδυνατώντας να ξεφύγουμε από αυτόν. Αν, για παράδειγμα, έχεις μάθει να προηγούνται οι ανάγκες των άλλων σε σχέση με τις δικές σου, νιώθεις θυμό που αδικείς τον εαυτό σου. Όσο διατηρείς αυτήν την πεποίθηση, αισθάνεσαι ενοχή στην ιδέα να σε φροντίσεις. Η ενοχή έχει αξία όταν κινητοποιεί την έγνοια μας για τον άλλον, με υπεύθυνο τρόπο, με τρόπο που η φροντίδα του εαυτού μας είναι σε προτεραιότητα. Αν η πεποίθηση σου είναι ότι πρέπει οι δικές σου ανάγκες να είναι στο περιθώριο και οι ανάγκες των άλλων σε προτεραιότητα, κάθε φορά που σε φροντίζεις, η ενοχή πυροδοτεί το θυμό για τον εαυτό σου που δεν επιδιώκεις την ισοτιμία, όπως και για τον άλλον που εκμεταλλεύεται την πεποίθησή σου. Αυτή η ενοχή προκαλεί θυμό, ο οποίος θυμός, στην πραγματικότητα, γεννιέται από την ανάγκη σου να βάλεις όρια στον εαυτό σου, ώστε να σε φροντίζεις, αλλά επειδή δεν το έχεις μάθει, γυρίζει σε σένα, με επιθετικά ενοχικό τρόπο. Σε δηλητηριάζει, δεν σε βοηθά να βάλεις όρια, αντίθετα ανακυκλώνει ένα μοτίβο επίκρισης και αμφιβολίας και σε παγιδεύει σε ένα συναίσθημα που δεν εκτονώνεται ούτε επικοινωνείται, ούτε μοιράζεται εκεί που υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας.

Μην ξεχνάς πως για να φροντίζεις πραγματικά τους άλλους, πρέπει πρώτα να φροντίσεις εσένα. Στο αεροπλάνο πρώτα φορά τη μάσκα η μητέρα και μετά τη φορά στο παιδί, γιατί μόνο έτσι μπορεί να το προστατέψει πραγματικά.

Είναι επίσης διαφορετικό να βάζεις από την αρχή τα όρια σου με ξεκάθαρο τρόπο και να αποφασίζεις και διαφορετικό να επιμένεις να θέλεις να αλλάξεις τους άλλους, που δεν έχουν αυτην την ανάγκη. Σε αυτήν την περίπτωση, αν δώσεις την ενέργειά σου στην επιθυμία σου να κάνεις τις αλλαγές που θέλεις ώστε να αναπτυχθείς, δεν θυμώνεις με τους άλλους ούτε και με σένα, προσπαθώντας να σε προσαρμόσεις για να σε περιορίσεις.

Είναι σημαντικό να διακρίνεις τη διαφορά του υγιούς θυμού που σε βοηθάει να συνειδητοποιήσεις τι θέλεις και τι δεν θέλεις, από τον θυμό που είναι ταυτισμένος με την ενοχή, που ανακυκλώνει το συναίσθημά σου και δεν σε απελευθερώνει.

Είναι υγιές να θυμώνεις, να βάζεις όρια, να βάζεις σε προτεραιότητα τις ανάγκες σου, να αντιλαμβάνεσαι τι σου κάνει καλό και να το σέβεσαι, να διακρίνεις το μη υγιές από το υγιές και να το επιλέγεις

Είναι υγιές να είμαστε πάνω από όλα πολύτιμοι για τον εαυτό μας.

Αγγελική Μπολουδάκη