Κάθε συνάντηση είναι ένα δώρο και μια πρόκληση

Δυσκολεύομαι να καταλάβω τον άλλον άνθρωπο… Δίνω μια δική μου ερμηνεία στις αποφάσεις του, στον τρόπο που λειτουργεί, στον τρόπο που εκφράζεται και συνδέεται.

Πώς να σεβαστώ τη διαφορετικότητά του όταν δεν τον καταλαβαίνω…

Δεν τον καταλαβαίνω γιατί είναι διαφορετικός από μένα ή μήπως γιατί κάτι με δυσκολεύει να σεβαστώ τη διαφορετικότητα τη δική του, όπως και τη δική μου…

Μήπως τον ερμηνεύω με τα δικά μου κριτήρια για όλα αυτά που ζητάω από μένα, για όλα αυτά που θέλω από εκείνον;

Μήπως στην προσπάθειά μου να τον προσεγγίσω τον βάζω σε καλούπια δυσανάγνωστα για εκείνον; Αν χρειάζομαι ασφάλεια, την αναζητώ στο σεβασμό και στην εκτίμηση που νιώθω για μένα, στην γνώση του τι θέλω για να κυλάει ελεύθερα η επιθυμία μέσα μου, τι χρειάζομαι για να νιώθω ένα μένα, με την ειρήνη μέσα μου, με τη δημιουργικότητα και την αγάπη μου για τη ζωή. Όταν νιώθω ασφάλεια, η επικοινωνία με ωριμάζει χάρη στη διαφορετικότητα, με συμπληρώνει, με ολοκληρώνει.

Ο άλλος άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, είναι μια συνάντηση, ένα δώρο. Συναντώντας εκείνον, συναντάμε όλα εκείνα που υπάρχουν μέσα μας. Μέσα από την αλληλεπίδραση ρέουν. Μέσα από το «μαζί» καρποφορούν.

Κάθε άνθρωπος που συναντάμε αντιπροσωπεύει κάτι σημαντικό για μας. Κάτι που μας κινητοποιεί, που μας φέρνει πιο κοντά σε αυτό που είμαστε και θέλουμε για μας.

Κάθε συνάντηση είναι ένα δώρο και μια πρόκληση. Συναντώντας τον άλλον άνθρωπο σε αυτό που είναι ο ίδιος, συναντάμε τη δική μας αλήθεια. Με σεβασμό σε αυτό που θέλει και χρειάζεται για να νιώθει ο αυθεντικός του εαυτός, σεβόμαστε τη δική μας αυθεντικότητα. Εκτιμώντας την ύπαρξή του ως μοναδική, εκτιμάμε τη μοναδικότητά μας. Νιώθοντας ευγνωμοσύνη, εκτιμάμε κάθε πηγή ζωής γιατί ξεδιψά την ύπαρξή μας.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας