Μόνο ο άνθρωπος

Μόνο ο άνθρωπος που έχει συνείδηση της δικής του αλήθειας, μπορεί να αναγνωρίσει την αλήθεια στον άλλον. Μπορεί να εκτιμήσει την αλήθεια που τον βοηθά σε αυτό που είναι, σε αυτό που δυνητικά μπορεί να γίνει.

Μόνο ο άνθρωπος που έχει δεχτεί αυτό που είναι όπως και αυτό που δεν είναι, χωρίς ανάγκη για εξιδανικεύσεις, μπορεί να διακρίνει την ένταση που προκαλεί η επιβεβαίωση, την υπερδιέγερση που προκαλεί η αναζήτηση της εξάρτησης, από το αίσθημα πληρότητας που προσφέρει η επίγνωση της χαράς που νιώθει στην αλληλεπίδρασή του με καθετί που τον ενώνει με τον εαυτό του όπως και με τους άλλους, με όλους τους άλλους.

Μόνο ο άνθρωπος που κατανοεί τον εαυτό του χωρίς να τον επικρίνει, μπορεί να συμφιλιωθεί με τις εμπειρίες ζωής του και να δώσει νόημα στην καθεμία. Μπορεί να κατανοήσει τις εμπειρίες των άλλων, να ανακαλύψει το νόημα που είχαν εκείνες για τους άλλους  και να τους εκτιμήσει με αυτές.

Μόνο ο άνθρωπος που αισθάνεται υπεύθυνος, μπορεί να ανταποκριθεί στην ευθύνη του στις ανάγκες των άλλων. Νιώθει υπεύθυνος για τις ψυχικές τους ανάγκες με τον ίδιο τρόπο που νιώθει υπεύθυνος για τον εαυτό του. Δεν νιώθει ενοχές για αυτό που είναι ή για αυτό που νόμιζε πως θα μπορούσε να ελέγξει αλλά νοιάζεται με ευγνωμοσύνη που ζει, που χαίρεται, που συνδέεται, που αγαπά.

Μόνο ο άνθρωπος που τολμά να δει στον καθρέφτη του την αδυναμία του και την αντέχει, μπορεί να αντέξει την όποια δυσκολία του άλλου ανθρώπου, γιατί τον αγαπά για αυτό που είναι, για αυτό που νιώθει μαζί του. Δεν βλέπει μόνο το θυμό του, αλλά γνωρίζει τη μοναξιά που αισθάνεται, δεν στέκεται στην επίκρισή του αλλά καταλαβαίνει το παράπονό του, γιατί εκτιμά την γνησιότητα των συναισθημάτων.

Μόνο ο άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του, μπορεί να σεβαστεί τον άλλον άνθρωπο, έχοντας επίγνωση της μοναδικής του ατομικότητας. Νοιάζεται ώστε ο άλλος να εξελιχθεί σύμφωνα με αυτό που είναι για το δικό του καλό και με τους δικούς του τρόπους.

Μόνο ο άνθρωπος που νιώθει ελεύθερος, μπορεί να εκτιμήσει την ελευθερία που νιώθει μαζί με άλλους. Εκπληρώνει τις επιθυμίες του, για αυτό και χαίρεται που οι άλλοι άνθρωποι εκπληρώνουν τις δικές τους. Διαχωρίζει την ελευθερία από την αναρχία, την ανεξαρτησία από την έλλειψη σεβασμού.  Βάζει όρια, σέβεται τα όρια των άλλων. Χαίρεται όταν δημιουργεί, όταν συναντά ανθρώπους που μαζί τους αγαπά περισσότερο τον ελεύθερο του εαυτό.

Μόνο ο άνθρωπος που εκτιμά τη μοναδικότητά του, μπορεί να διακρίνει την μοναδικότητα της αλήθειας των άλλων ανθρώπων και να γοητευτεί από αυτήν χωρίς προσδοκίες και ανάγκες, αλλά με σεβασμό σε αυτό που είναι ο καθένας.

Μόνο ο άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του, αγαπώντας έναν άνθρωπο, αγαπά μέσα από την αγάπη του για εκείνον και τους άλλους, αγαπά τη ζωή, δημιουργεί σε αυτήν.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας