Να μας αγαπήσουμε, να αγαπήσουμε, να αγαπήσουμε πίσω

Και κάπως έτσι είναι η αρχή της ιστορίας μας αυτής. Η μάνα, η οποία πάντα θέλει και αναζητά την προστασία του παιδιού της, κάνει την καλύτερη ευχή που θα μπορούσε να του δώσει.

«Καμία ανθρώπινη καρδιά ή ψυχή, έξω να μην σε κλείσει»!

  Και ο μικρός μας Αύγουστος μεγαλώνει παίρνοντας την αποδοχή και την αγάπη ως ευκολία και δεδομένη. Αψηφά τις συμβουλές της μάνας του και του νονού του, κάνει φασαρία στο πέρασμά του και αφού ποτέ δεν έχει απώλειες και συνέπειες των πράξεών του, αφήνεται στον δρόμο των εύκολων ηδονών και της άσωτης ζωής. Με το αίσθημα του ανικανοποίητου ως οδηγό και σύμμαχό του, αντιμετωπίζει σχεδόν τα πάντα επιφανειακά και με ακραία συμπεριφορά. Μα πάντα κάτι λείπει στη ζωή του. Σε αυτή τη ζωή που όλοι τον αγαπούν και αυτός κανέναν, ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Ο Αύγουστος είναι ένα παιδί που ενηλικιώνεται μισό. Μέσα από τις επιλογές του, θα δοκιμάσει από τον έρωτα έως το φόνο, και όταν αντιληφθεί πως ποτέ δεν θα γίνει ολόκληρος, θα αποφασίσει να πεθάνει. Σαν από μηχανής θεός εμφανίζεται ο νονός του και του ζητάει πριν την αμετάκλητη απόφαση να κάνει άλλη μια ευχή.