Να πάρεις τη ζωή σου αγκαλιά και να τη φιλήσεις

… Κάθε νύχτα το ίδιο όνειρο ξαναγυρνούσε, μέχρι που δεν τολμούσα πια να κοιμηθώ…

Έβλεπα πως είχα ένα παιδί. Αλλά ακόμη και μέσα στο όνειρο καταλάβαινα πως το παιδί ήταν η ζωή μου, ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, όπου προσπαθούσα να φύγω μακριά του. Αυτό όμως επέμενε ν’ ανεβαίνει στην αγκαλιά μου και να γαντζώνεται στα ρούχα μου, μέχρι που κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι, αν μπορούσα να το φιλήσω, να φιλήσω ό,τι μέσα του ήταν δικό μου, θα μπορούσα να ξανακοιμηθώ. Έτσι έσκυψα πάνω στο τσακισμένο πρόσωπό του. Το φίλησα…

Νομίζω πως πρέπει να πάρει κάποιος τη ζωή του στην αγκαλιά του και να τη φιλήσει.

Λεό Μπουσκάλια, να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις, Γλάρος