Ζεις ειρηνικά με τον εαυτό σου όταν ζεις σε αρμονία με σένα και με την αξία σου

Δεν είναι η αποτυχία που σε φοβίζει, η επιτυχία είναι.

Δεν είναι η λύπη που σε αναστατώνει, η χαρά είναι.

Δεν είναι ο φόβος που σε τρομάζει, η επιθυμία είναι.

Δεν είναι η στασιμότητα που σε επηρεάζει, η αλλαγή είναι.

Δεν είναι η μοναξιά που σε ανησυχεί, το άνοιγμα στην αγάπη είναι.

Για να δεχτείς όμως το δικαίωμά σου στη χαρά, στην επιτυχία, στην αγάπη, στην επιθυμία, χρειάζεται να αποχωριστείς ένα ρόλο: Το ρόλο του “δεν αξίζω”. “Δεν αξίζω να τα καταφέρω”, “δεν αξίζω τη χαρά”, “δεν αξίζω τη συντροφικότητα”, “δεν αξίζω το καλύτερο για μένα”.

Αυτός ο ρόλος σου υποδεικνύει να νιώθεις ότι δεν αξίζεις και να προγραμματίζεις τις κινήσεις σου ώστε να το επιβεβαιώνεις,  να λυπάσαι για σένα, να νιώθεις ενοχή κάθε φορά που οι πράξεις σου σε δικαιώνουν ότι αξίζεις. Δεν αισθάνεσαι ότι δεν αξίζεις από τις κινήσεις που κάνεις, αλλά υποσυνείδητα προγραμματίζεις τις κινήσεις σου με τρόπο όπου η ζωή σου λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία.  Κάθε φορά που τολμάς να πρωτοπορήσεις, υποτάσσεσαι, κάθε φορά που τείνεις να λειτουργείς ανεξάρτητα, συμβιβάζεσαι. Σκέφτεσαι τους άλλους, αισθάνεσαι για τους άλλους, λειτουργείς για εκείνους, όχι βέβαια για εκείνους αλλά για να μην ασχοληθείς με σένα και αναλάβεις με υπευθυνότητα τις αλήθειές σου. Εξαρτάσαι για να μην έρθεις σε επαφή με την ευθύνη της ελευθερίας σου, με τη χαρά της ελευθερίας σου. Έχεις ανάγκη την επιβεβαίωση του άλλου,  γιατί υποσυνείδητα γνωρίζεις πως περιορίζεσαι και ελπίζεις πως κάποιος θα σε ελευθερώσει από τον ρόλο σου. Του αποδίδεις πολύ μεγάλη αξία και όταν εκείνος δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη σου, θυμώνεις, απογοητεύεσαι, λυπάσαι, θεωρώντας πως μόνο ένα θαύμα θα σε σώσει που θα έρθει πάντα από τον άλλον και όχι από σένα.

Αυτός ο ρόλος σε κάνει να σκέφτεσαι, να αισθάνεσαι, να λειτουργείς σύμφωνα με αυτόν. Έχει γίνει έλεγχος που σου επιβάλει να κινείσαι σε μια περιορισμένη ακτίνα, από φόβο να απομακρυνθείς από αυτήν, νομίζοντας πως μόνο αυτό σου αξίζει. Πιέζεις τον εαυτό σου να ταιριάξεις εκεί που ο ρόλος του “δεν αξίζω” διαιωνίζεται, εμπλέκεσαι και εξαρτάσαι προσπαθώντας, υποσυνείδητα βέβαια και χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, να κάνεις τους άλλους να σε δουν έτσι, να σε αντιμετωπίσουν έτσι και όταν οι συγκυρίες είναι ευνοικές, όταν οι άλλοι σε αντιμετωπίζουν θετικά, όταν το καθρέφτισμα που δέχεσαι δείχνει αυτό που είσαι και αυτό που βαθιά μέσα σου θέλεις, τότε το οικοδόμημα του ρόλου καταρρέει και για να μην γίνει αυτό, αντιδράς.

Για να αποχωριστείς αυτόν τον ρόλο, χρειάζεται να δώσεις ουσιαστικό νόημα σε όλες τις κινήσεις που έκανες προσπαθώντας να τον διατηρήσεις. Αν επικρίνεις τον εαυτό σου, δεν θα μπορέσεις να κάνεις το πένθος σου για ένα κομμάτι του εαυτού σου, που κάποτε είχε αξία για σένα. Αυτός ο ρόλος σε προστάτευσε ώστε να μην κάνεις κινήσεις που θα ήταν επώδυνες για σένα και ίσως τα αποτελέσματα να ήταν μη αναστρέψιμα. Σε αποσπούσε από μια ευθύνη που δεν ήσουν έτοιμος να την αναλάβεις. Ακόμα κι οι αυταπάτες είχαν τη σημασία τους, γιατί όσο ασχολιόσουν μαζί τους, δεν ερχόσουν σε επαφή με μια λύπη όπου δεν θα μπορούσες να την αντέξεις. Αυτός ο ρόλος επίσης σε συνέδεε με ένα πρόσωπο της παιδικής σου ηλικίας, που μέσω εκείνου η σύνδεση δεν σε άφησε μόνο σου, χωρίς προστατευτικά σύμβολα, χωρίς αγάπη.

Όσο δίνεις νόημα σε καθετί που έκανες, τόσο σε εκτιμάς. Σε σέβεσαι και ανακαλύπτεις ότι κάθε στοιχείο της προσωπικότητάς σου είναι όμορφο, αρκεί να το δεις έτσι. Όταν δίνεις νόημα στις εμπειρίες σου, νιώθεις ολόκληρος, ενωμένος μέσα σου. Δεν σε διαχωρίζεις, νομίζοντας ότι κάποια κομμάτια σου είναι ανεπαρκή αλλά αισθάνεσαι ότι καθετί πάνω σου και μέσα σου είναι χρήσιμο, απαραίτητο, έχει αξία, είναι αγαπημένο.

Δίνεις αξία στην αλήθειά σου, κάνεις χώρο στην επιθυμία σου, αποφασίζεις τι θέλεις και το υλοποιείς. Αποδέχεσαι τις ατέλειές σου, συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να τα κάνεις όλα, βάζεις προτεραιότητες. Συμφιλιώνεσαι με αυτά που δεν μπορείς να αλλάξεις πλέον και αλλάζεις αυτά που μπορείς. Αφοσιώνεσαι στην επιθυμία σου, σε ό,τι την εκφράζει και την υποστηρίζει. Δίνεις προτεραιότητα στην αξία σου.

Όταν δεν σε επικρίνεις, συνειδητοποιείς κάποιες αλήθειες χωρίς ενοχή αλλά με ευθύνη σε σένα και στην αλλαγή σου. Συνειδητοποιείς ότι κάθε συνάντηση, κάθε πρωτοβουλία σου, εξέφραζε μια πλευρά του εαυτού σου. Επιθυμούσες να έρθεις σε επαφή με μια πλευρά του εαυτού σου ώστε να την αναγνωρίσεις μέσα από μια αντανάκλαση. Αν η συνάντηση δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει την πραγματική σου αξία, αν η πρωτοβουλία σε οδήγησε σε αδιέξοδο, σήμαινε ότι σε καθοδηγούσε μια πλευρά του εαυτού σου, που μέσα από τις επιλογές σου μπορούσες πιο εύκολα να την δεις για να την αναλάβεις.  Η ζωή είναι γενναιόδωρη, προσπαθεί να σε βοηθήσει με διάφορους τρόπους και εσύ χρειάζεται να αφουγκραστείς τα μηνύματά της με προσεκτικό τρόπο. Επειδή είναι σοφή, δεν σου δίνει αυτά που επιθυμείς αλλά αυτά που χρειάζεσαι για να τα αξιοποιήσεις και να μάθεις χάρη σε αυτά. Για παράδειγμα, εσύ μπορεί να επιθυμείς ευτυχία και η ζωή να σου δίνει γεγονότα όπου δεν αισθάνεσαι καλά, σου δίνει όμως αυτά τα γεγονότα επειδή σε θεωρεί δυνατό και όταν ξεπερνάς ένα ένα τα εμπόδια χάρη στην υπομονή και στην επιμονή σου αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη άρα νιώθεις εσωτερική ευτυχία.

Όταν ζούμε σε αρμονία με αυτό που είμαστε, νιώθουμε καλά με κάθε πλευρά του εαυτού μας. Όταν αισθανόμαστε καλά μέσα μας, αισθανόμαστε καλά σε ό,τι κάνουμε, γιατί μας οδηγεί η αίσθηση της σιγουριάς ότι διαχειριζόμαστε τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας σε κάθε γεγονός της ζωής μας, που το βλέπουμε όπως είναι, το εκτιμάμε για αυτό που είναι, του δίνουμε θέση στη ζωή μας ανάλογη με την αίσθηση της αξίας που έχουμε για τον εαυτό μας.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας