Ζεις ειρηνικά με τον εαυτό σου όταν βρίσκεσαι σε αρμονία με την ουσία σου και την αξία σου

Δεν είναι η αποτυχία που σε φοβίζει, αλλά η επιτυχία, γιατί η επιτυχία σημαίνει αλλαγή. Σημαίνει να γίνεις κάτι μεγαλύτερο από αυτό που έχεις συνηθίσει να είσαι. Δεν είναι η λύπη που σε αναστατώνει, αλλά η χαρά, γιατί η χαρά σε εκθέτει σε καινούργια επίπεδα ελευθερίας και ανοίγματος. Δεν είναι ο φόβος που σε τρομάζει, αλλά η επιθυμία, διότι η επιθυμία σε βγάζει από τη ζώνη της άνεσης και σε ωθεί να δράσεις, να ρισκάρεις, να κυνηγήσεις το άγνωστο. Δεν είναι η στασιμότητα που σε επηρεάζει, αλλά η αλλαγή, γιατί η αλλαγή απαιτεί να αφήσεις πίσω το παλιό, το γνώριμο, και να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου σε νέα πλαίσια. Δεν είναι η μοναξιά που σε ανησυχεί, αλλά το άνοιγμα στην αγάπη, γιατί η αγάπη προϋποθέτει ευαλωτότητα και ρίσκο.

Για να αγκαλιάσεις όμως τη χαρά, την επιτυχία, την αγάπη, και την επιθυμία, πρέπει να εγκαταλείψεις έναν συγκεκριμένο ρόλο: τον ρόλο του “δεν αξίζω”. Ο ρόλος αυτός έχει βαθιές ρίζες στην ψυχολογία μας, πολλές φορές χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε. «Δεν αξίζω να τα καταφέρω», «Δεν αξίζω τη χαρά», «Δεν αξίζω τη συντροφικότητα», «Δεν αξίζω το καλύτερο για μένα». Αυτές οι φράσεις γίνονται προγραμματισμοί που επηρεάζουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο όπου επιβεβαιώνουμε συνεχώς το ίδιο πιστεύω.

Αυτός ο ρόλος γίνεται το πρίσμα μέσα από το οποίο αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο. Σε καθοδηγεί να κάνεις επιλογές που υποσυνείδητα εξασφαλίζουν ότι θα επιβεβαιώσεις το “δεν αξίζω”. Πολλές φορές νιώθεις ενοχή όταν κάτι καλό σου συμβαίνει, όταν οι πράξεις σου οδηγούν σε επιτυχία ή χαρά, γιατί βαθιά μέσα σου πιστεύεις ότι δεν το αξίζεις. Υποτάσσεσαι κάθε φορά που έχεις την ευκαιρία να αναδείξεις τον αληθινό σου εαυτό, συμβιβάζεσαι όταν μπορείς να διεκδικήσεις αυτό που θέλεις. Στρέφεσαι προς τους άλλους, ασχολείσαι με τα δικά τους προβλήματα, τα δικά τους συναισθήματα, όχι από αλτρουισμό αλλά για να αποφύγεις να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου, τις δικές σου αλήθειες και ευθύνες.

Η εξάρτηση από τους άλλους γίνεται ένας τρόπος να αποφεύγεις την ελευθερία και την ευθύνη που έρχεται μαζί της. Αναζητάς την επιβεβαίωση από έξω, γιατί υποσυνείδητα ξέρεις ότι περιορίζεις τον εαυτό σου και ελπίζεις ότι κάποιος άλλος θα σε ελευθερώσει. Όμως, όταν αυτός ο άλλος δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σου, απογοητεύεσαι, θυμώνεις, και επιστρέφεις στην εσωτερική σου εσφαλμένη πεποίθηση ότι δεν αξίζεις.

Ο ρόλος του “δεν αξίζω” έχει ριζώσει βαθιά στην ψυχή σου, σε σημείο που να αισθάνεσαι ότι είσαι αυτός ο ρόλος. Σου υπαγορεύει πώς να σκέφτεσαι, πώς να αισθάνεσαι και πώς να πράττεις. Σου περιορίζει το πεδίο δράσης, σε κρατάει σε ένα στενό πλαίσιο ζωής, όπου δεν τολμάς να απομακρυνθείς, πιστεύοντας ότι αυτή η περιορισμένη ζωή είναι το μόνο που σου αξίζει.

Για να αποδεσμευτείς από αυτόν τον ρόλο, χρειάζεται να αναγνωρίσεις και να δώσεις νόημα σε όλες τις κινήσεις και τις επιλογές που έκανες στο παρελθόν. Αν κρίνεις τον εαυτό σου σκληρά, δεν θα μπορέσεις να προχωρήσεις και να πενθήσεις την απώλεια αυτού του ρόλου. Αντί να απορρίψεις αυτό το κομμάτι του εαυτού σου, δες πώς σε προστάτευσε από μεγαλύτερο πόνο ή αδιέξοδες καταστάσεις. Ίσως τότε δεν ήσουν έτοιμος να αναλάβεις τις ευθύνες που τώρα μπορείς. Ακόμα και οι αυταπάτες σου είχαν νόημα, διότι σε κράτησαν μακριά από λύπες που τότε δεν θα μπορούσες να αντέξεις.

Ο ρόλος του “δεν αξίζω” συνδέεται συχνά με παιδικές εμπειρίες και πρόσωπα που μας δίδαξαν, έστω άθελά τους, να νιώθουμε ανεπαρκείς. Ωστόσο, όσο κατανοείς και αναγνωρίζεις αυτά τα μοτίβα, τόσο περισσότερο εκτιμάς τον εαυτό σου. Και όταν δίνεις νόημα σε όσα έκανες, αντί να επικρίνεις τις επιλογές σου, αρχίζεις να συμφιλιώνεσαι με όλες τις πλευρές του εαυτού σου. Βλέπεις τον εαυτό σου ολόκληρο, ενωμένο, και όχι κατακερματισμένο σε “καλά” και “κακά” κομμάτια.

Η αξία σου είναι ήδη μέσα σου. Χρειάζεται να την αποδεχτείς, να τη δεις και να της δώσεις χώρο. Αποδέξου ότι δεν μπορείς να είσαι τέλειος. Βάλε προτεραιότητες και κατεύθυνε την ενέργειά σου σε αυτά που πραγματικά σε εκφράζουν. Συμφιλιώσου με όσα δεν μπορείς να αλλάξεις, και αλλάξε όσα μπορείς. Αφοσιώσου στις επιθυμίες σου και σε ό,τι τις εκφράζει και τις υποστηρίζει.

Όταν σταματάς να επικρίνεις τον εαυτό σου, τότε μπορείς να δεις καθαρά την αλήθεια της ζωής σου. Κάθε συνάντηση, κάθε πρωτοβουλία, κάθε επιλογή σου εξέφραζε μια πλευρά του εαυτού σου που ήθελε να βγει στην επιφάνεια και να αναγνωριστεί. Ακόμα και αν κάποιες εμπειρίες σε οδήγησαν σε αδιέξοδα, αυτό δεν σημαίνει αποτυχία – σημαίνει ότι αναγνώριζες μια πλευρά σου που χρειαζόταν εξέταση και ίαση.

Η ζωή, σοφή και γενναιόδωρη, δεν σου δίνει πάντα αυτό που θέλεις, αλλά αυτό που χρειάζεσαι. Και μέσα από τις δυσκολίες, ανακαλύπτεις τη δύναμη που έχεις να υπερβαίνεις τα εμπόδια, να εξελίσσεσαι και να βρίσκεις μια βαθύτερη, πιο αυθεντική ευτυχία. Όταν ζεις σε αρμονία με τον αληθινό εαυτό σου, νιώθεις καλά με κάθε πλευρά του εαυτού σου. Και αυτή η αίσθηση εσωτερικής γαλήνης και σιγουριάς είναι η πραγματική επιτυχία, η χαρά που αναζητούσες.

Αγγελική Μπολουδάκη