Ο εαυτός μας είναι ένας πολύτιμος χάρτης, γεμάτος μυστικά και θησαυρούς, που αξίζει να τον εξερευνήσουμε με αγάπη, αποδοχή και τρυφερότητα

Η ανακάλυψη του εαυτού μας είναι ένα από τα πιο βαθιά και ουσιώδη ταξίδια που μπορούμε να κάνουμε. Είναι μια διαδικασία γεμάτη προκλήσεις, αντιφάσεις και εσωτερικές συγκρούσεις, αλλά ταυτόχρονα κρύβει μέσα της έναν ανεκτίμητο θησαυρό: την αυθεντική σύνδεση με τον πυρήνα της ύπαρξής μας. Αυτή η πορεία, όμως, δεν είναι πάντα εύκολη. Συχνά μας γεμίζει με ανησυχία, ακόμα και φόβο. Και αυτό είναι φυσιολογικό. Όταν κοιτάμε βαθιά μέσα μας, αγγίζουμε πτυχές του εαυτού μας που ίσως να μην είχαμε ποτέ εξερευνήσει. Πτυχές που μας προκαλούν να δούμε τον εαυτό μας όχι μόνο μέσα από το φως, αλλά και μέσα από τη σκιά.

Ο φόβος που συνοδεύει αυτή την αναζήτηση είναι συχνά μια μορφή προστασίας. Μας προειδοποιεί ότι βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα νερά, ότι εγκαταλείπουμε τις βεβαιότητες που μας προσέφεραν ασφάλεια. Και όμως, αυτός ο φόβος δεν είναι εχθρός. Είναι η φωνή του παλιού εαυτού μας που μας ρωτά αν είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε το καινούριο. Είναι η αντανάκλαση μιας βαθιάς ανάγκης να νιώσουμε σιγουριά και να διατηρήσουμε μια αίσθηση συνέχειας μέσα στη ροή της ζωής. Τι γίνεται, όμως, όταν αντιληφθούμε ότι η ταυτότητά μας δεν είναι κάτι στατικό, αλλά μια δυναμική διαδικασία, μια συνεχής εξέλιξη;

Η πεποίθηση ότι μέσα από την αλλαγή ίσως να “χάσουμε” τον εαυτό μας είναι μία από τις μεγαλύτερες παγίδες. Όμως, η αλήθεια είναι διαφορετική: η αλλαγή δεν μας αφαιρεί, αλλά μας εμπλουτίζει. Μας δίνει την ευκαιρία να διαμορφώσουμε ξανά τον εαυτό μας, να αγκαλιάσουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες που μπορεί να έχουμε παραμελήσει. Ο πυρήνας μας δεν χάνεται – αντίθετα, αποκαλύπτεται μέσα από τη διαδικασία της μεταμόρφωσης.

Ωστόσο, αυτή η μεταμόρφωση φέρνει μαζί της μια εσωτερική ταραχή. Είναι σαν να διαλύεται ένα γνώριμο τοπίο μέσα μας, αφήνοντας χώρο για κάτι καινούριο. Αυτή η διαταραχή είναι φυσική και, αν την παρατηρήσουμε με κατανόηση, θα δούμε ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διαδικασία της δημιουργίας. Όταν ήμασταν παιδιά και κάναμε τα πρώτα μας βήματα προς την αυτονομία, μπορεί να νιώσαμε φόβο, μοναξιά ή ακόμα και ενοχές. Αυτά τα συναισθήματα πολλές φορές επιβιώνουν μέσα μας, αναδύονται κάθε φορά που τολμούμε να απελευθερωθούμε από τα όρια που μας έχουν επιβληθεί – ή που έχουμε επιβάλει οι ίδιοι στον εαυτό μας.

Ο φόβος της απόρριψης από τους άλλους είναι ίσως ο πιο ισχυρός. Είναι ο φόβος ότι, αν αλλάξουμε, αν γίνουμε αληθινοί, θα χάσουμε την αγάπη και την αποδοχή που λαχταρούμε. Όμως, αυτός ο φόβος συχνά δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Αν κοιτάξουμε προσεκτικά, θα δούμε ότι οι άνθρωποι γύρω μας είναι επίσης γεμάτοι φόβους και ανασφάλειες. Ο κόσμος δεν είναι εχθρικός απέναντι στην αλλαγή μας – είναι απλώς καθρέφτης των δικών μας συναισθημάτων. Και όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, μπορούμε να δούμε τον φόβο μας για αυτό που είναι: μια εσωτερική σκιά που περιμένει να φωτιστεί.

Η αλλαγή είναι μια μορφή αγάπης. Δεν είναι μια πράξη καταστροφής, αλλά δημιουργίας. Είναι η ευκαιρία να χτίσουμε ξανά τον εαυτό μας, όχι ως κάτι καινούριο, αλλά ως κάτι αυθεντικό. Να επιτρέψουμε σε όλες μας τις πτυχές – τις δυνατές, τις ευάλωτες, τις φωτεινές, τις σκοτεινές – να συνυπάρξουν με αρμονία. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, δεν χάνουμε τον εαυτό μας. Τον βρίσκουμε.

Η αλλαγή, όταν την αγκαλιάσουμε, μας επιτρέπει να δούμε τον κόσμο μέσα από νέα μάτια. Να ανακαλύψουμε τη δημιουργικότητά μας, να βρούμε νέες δυνατότητες, να αναδείξουμε τις κρυμμένες μας ικανότητες. Είναι μια διαδικασία που μας φέρνει πιο κοντά στη ζωή, με όλη την ομορφιά και την πολυπλοκότητά της. Είναι μια πράξη πίστης και ελπίδας – πίστης στη δύναμή μας να εξελισσόμαστε και ελπίδας ότι κάθε βήμα που κάνουμε μας φέρνει πιο κοντά στην αλήθεια μας.

Τελικά, η ανακάλυψη του εαυτού μας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια πράξη θάρρους και αγάπης. Το θάρρος να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας και να δεχτούμε αυτό που θα βρούμε, και η αγάπη να το αγκαλιάσουμε με κατανόηση και αποδοχή. Είναι το ταξίδι προς την πληρότητα, μια πορεία προς την ελευθερία να ζούμε αυθεντικά, να δημιουργούμε, να αγαπάμε και να υπάρχουμε όπως πραγματικά είμαστε. Και αυτό το ταξίδι, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας.

Αγγελική Μπολουδάκη

Εικόνα: Lynn Bywaters