Αν μεγαλώσατε σε ένα περιβάλλον όπου η κριτική ήταν καθημερινότητα και ο σεβασμός σπάνιο δώρο, ίσως να νιώθετε ότι κουβαλάτε έναν αόρατο, αλλά βαρύ μανδύα. Έναν μανδύα από ντροπή, ενοχές, φόβο, και μια επίμονη αίσθηση ότι δεν είστε αρκετοί. Ίσως να πιστεύετε πως πρέπει να κρύψετε ποιοι είστε στ’ αλήθεια, γιατί, αν αποκαλυφθεί ο πραγματικός σας εαυτός, θα απορριφθεί. Ίσως έχετε μάθει να παρουσιάζετε μια διαφορετική, «αποδεκτή» εκδοχή του εαυτού σας, ενώ βαθιά μέσα σας, νιώθετε μοναξιά, ανεπαρκείς, ή ακόμα και ανάξιοι να αγαπηθείτε.
Αυτή η συνεχής εσωτερική μάχη δεν είναι δικό σας λάθος. Είναι η ηχώ μιας παρελθοντικής φωνής που σας έκρινε, που δεν σας σεβάστηκε, που δεν αναγνώρισε την αξία σας. Όμως, όσο κι αν αυτή η φωνή σας πονάει, δεν είναι η αλήθεια σας. Δεν σας καθορίζει. Στην πραγματικότητα, αυτή η φωνή είναι ο αντίλαλος ενός πληγωμένου παιδιού που χρειάζεται την προσοχή, τη φροντίδα και την αγάπη σας.
Όταν αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας, θυμηθείτε: ο τρόπος που σας φέρθηκαν άλλοι στο παρελθόν δεν ορίζει την αξία σας. Είστε κάτι περισσότερο από τα τραύματά σας. Είστε κάτι περισσότερο από τις φωνές που σας λένε πως «δεν είστε αρκετοί».
Ίσως έχετε προσέξει ότι έλκεστε από ανθρώπους που σας επικρίνουν ή σας υποτιμούν. Αυτή η τάση μπορεί να μοιάζει με προσπάθεια να διορθώσετε το παρελθόν, να «κερδίσετε» την αγάπη που δεν πήρατε. Όμως, στην πραγματικότητα, αυτή η δυναμική αναπαράγει τον πόνο. Και όταν κάποιος σας αγαπάει πραγματικά, ίσως να βρίσκετε τρόπους να τον απομακρύνετε, να αμφιβάλλετε για την αγάπη του, να φοβάστε ότι κάποια στιγμή θα αλλάξει γνώμη. Αυτή η παγίδα δεν είναι παρά ένας τρόπος να προστατεύσετε τον εαυτό σας από την απόρριψη που φοβάστε. Είναι φυσιολογικό, αλλά δεν σας εξυπηρετεί.
Μέσα σας υπάρχει ένα παιδί που λαχταρά να το δείτε, να το αγαπήσετε, να το αποδεχτείτε. Αυτό το παιδί χρειάζεται να το αγκαλιάσετε, να του μιλήσετε με στοργή. Πείτε του ότι αξίζει να αγαπηθεί, να εκτιμηθεί, να νιώσει ασφαλές. Πείτε του ότι δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα για να αποδείξει την αξία του, γιατί είναι ήδη πολύτιμο.
Η αλλαγή αρχίζει όταν σταματήσετε να κρίνετε τον εαυτό σας τόσο αυστηρά. Ρωτήστε τον εαυτό σας: Μήπως είμαι υπερβολικά επικριτικός με τους ανθρώπους που αγαπώ; Μήπως δίνω έμφαση στα λόγια και όχι στις πράξεις τους; Μήπως αναζητώ την επιβεβαίωση αντί να χτίζω ουσιαστικές σχέσεις;
Αναγνωρίστε τη δύναμή σας. Δεν χρειάζεται να συγκρίνετε τον εαυτό σας με άλλους. Είστε μοναδικοί. Οι αδυναμίες σας δεν σας μειώνουν – είναι κομμάτι της ανθρώπινης εμπειρίας. Όταν αποδέχεστε αυτές τις αδυναμίες, αποκτάτε τη δύναμη να εξελιχθείτε ή απλώς να ζήσετε ειρηνικά μαζί τους.
Αντιμετωπίστε τις σχέσεις σας με αλήθεια. Αποκαλύψτε ποιοι είστε, χωρίς φόβο. Δώστε την ευκαιρία στους ανθρώπους που σας αγαπούν να σας δουν όπως πραγματικά είστε. Όσοι αξίζουν θα μείνουν. Όσοι σας απορρίπτουν, δεν έχουν θέση στη ζωή σας.
Αναζητήστε ανθρώπους που σέβονται τις ανάγκες και τις επιθυμίες σας, που ανταποκρίνονται με καλοσύνη και αγάπη. Επιλέξτε συνειδητά να απομακρυνθείτε από εκείνους που σας πληγώνουν, γιατί η ευτυχία σας αξίζει περισσότερα από την αναπαραγωγή παλιών πληγών.
Υπάρχουν δύο φωνές μέσα σας: η φωνή που σας επικρίνει και η φωνή που ζητά αποδοχή. Επιλέξτε να ακούσετε τη δεύτερη. Κρατήστε το παιδί μέσα σας ασφαλές. Προστατέψτε το. Μιλήστε του με καλοσύνη. Πείτε του ότι δε χρειάζεται να είναι τέλειο, ότι δεν υπάρχει τίποτα να αποδείξει.
Αγαπήστε τον εαυτό σας. Υπερασπιστείτε τις ανάγκες και τα συναισθήματά σας. Αν κάποιος δε σέβεται τον εαυτό σας, πείτε του ότι αυτό δεν είναι αποδεκτό. Αν οι επιθυμίες σας για δέσμευση δεν ταιριάζουν, απομακρυνθείτε χωρίς φόβο.
Η αλήθεια είναι απλή: αξίζετε να αγαπηθείτε για αυτό που είστε. Αξίζετε να συνδεθείτε με ανθρώπους που σας βλέπουν, σας εκτιμούν και σας αποδέχονται. Η ζωή σας δεν πρέπει να καθορίζεται από την αρνητικότητα του παρελθόντος, αλλά από την αγάπη και την αποδοχή που θα επιλέξετε να δώσετε στον εαυτό σας και να λάβετε από τους άλλους.
Είναι μια μακρά διαδρομή, αλλά κάθε βήμα προς την αγάπη του εαυτού σας είναι ένα βήμα προς την αληθινή ευτυχία. Εσείς το αξίζετε.