Παράθυρα με θέα είναι οι άνθρωποι

Παράθυρα με θέα είναι οι άνθρωποι. Μας επιτρέπουν να δούμε τον κόσμο από νέες γωνίες, να ανακαλύψουμε πτυχές του εαυτού μας που δεν γνωρίζαμε πως υπήρχαν. Όταν τους συναντούμε, αναδύεται η ψυχή μας. Σαν ένας αόρατος καμβάς, πάνω τους καθρεφτίζονται οι πιο βαθιές μας σκέψεις, τα συναισθήματα που φοβόμασταν να παραδεχτούμε, οι ελπίδες και τα όνειρα που είχαμε αφήσει στο περιθώριο.

Υπάρχουν εκείνοι που, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, αφυπνίζουν μέσα μας μια σιωπηλή αλήθεια. Ήταν εκεί, κρυμμένη, κουρνιασμένη στην ησυχία, περιμένοντας τη στιγμή να βγει στο φως. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν το απαλό πρωινό φως που διαπερνά τις κουρτίνες – ξυπνούν ό,τι κοιμόταν μέσα μας, χωρίς βία, με μια τρυφερή αποφασιστικότητα.

Κάποιοι άλλοι έρχονται για να μας θυμίσουν ποιοι πραγματικά είμαστε. Μας επανασυνδέουν με τον πυρήνα μας, με την αυθεντικότητά μας. Χωρίς να προσπαθούν να μας αλλάξουν, μας κάνουν να δούμε την αξία μας μέσα από τα δικά τους μάτια, να αναγνωρίσουμε τα όνειρά μας, να τα ανακτήσουμε. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν τον άνεμο που καθαρίζει τα φύλλα από τον δρόμο, αφήνοντας την επιφάνεια καθαρή και φωτεινή.

Κάποιοι μας βοηθούν να ωριμάσουμε. Οι λέξεις τους, οι πράξεις τους, η ίδια η παρουσία τους μας προκαλούν να ξαναβρούμε τον δρόμο που ίσως ξεχάσαμε. Μας βοηθούν να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, μας ωθούν να αναπτύξουμε το δυναμικό μας. Είναι εκείνοι που μας φέρνουν πίσω στην αξία μας όταν την ξεχνούμε, σαν το αστέρι στον ουρανό που δείχνει την πορεία τη νύχτα.

Υπάρχουν και εκείνοι που μας ελευθερώνουν. Η αποδοχή τους είναι σαν μια απέραντη θάλασσα που μας χωράει ολόκληρους. Μέσα από τα μάτια τους νιώθουμε πως η δύναμη που φέρουμε μέσα μας μπορεί να απελευθερωθεί. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ζητούν τίποτα, μονάχα μας δείχνουν ότι είμαστε ήδη ελεύθεροι, έτοιμοι να ξεκινήσουμε το δικό μας ταξίδι.

Κάποιοι άλλοι μας ανεβάζουν ψηλά, μας δίνουν φτερά. Είναι αυτοί που μας κατανοούν τόσο βαθιά, που μαζί τους αισθανόμαστε την ανάταση της ψυχής. Μας ανυψώνουν, όχι με τα λόγια, αλλά με τον τρόπο που μας αγκαλιάζουν συναισθηματικά. Μαζί τους, η αξία μας μοιάζει πιο φωτεινή, πιο ξεκάθαρη, σαν μια κορυφή που πάντα κοιτούσαμε από μακριά, αλλά τώρα βρισκόμαστε στην κορυφή της.

Υπάρχουν κι αυτοί που μας θαυμάζουν. Όχι για κάτι εξωτερικό ή επιφανειακό, αλλά γιατί βλέπουν το βαθύτερο φως μέσα μας. Ο θαυμασμός τους είναι σαν ένας καθρέφτης που αντανακλά τα καλύτερά μας κομμάτια, όσα δεν είχαμε ίσως ποτέ αναγνωρίσει.

Άλλοι, με την τρυφερότητά τους, μαλακώνουν την ψυχή μας. Η έγνοια τους μοιάζει με απαλό χάδι που θεραπεύει τις ρωγμές και τις πληγές μας, κάνοντάς μας να νιώθουμε πιο ολοκληρωμένοι. Είναι αυτοί που, με την απλή παρουσία τους, αγγίζουν τις πιο ευάλωτες πλευρές μας, μας δείχνουν πώς να αγαπάμε πιο τρυφερά.

Κάποιοι μας κινητοποιούν. Μας καθρεφτίζουν την αλήθεια μας με τρόπο που μας εμπνέει να την κυνηγήσουμε, να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα. Μας δείχνουν το μονοπάτι μπροστά, αλλά αφήνουν σε εμάς την απόφαση να το διασχίσουμε.

Και υπάρχουν και εκείνοι που η αγάπη τους αντανακλά τη δική μας. Οι σχέσεις μας μαζί τους είναι μια αντανάκλαση αμοιβαίας κατανόησης και αποδοχής. Αυτοί οι άνθρωποι μένουν δίπλα μας, όχι από συνήθεια, αλλά από την αλήθεια που υπάρχει στην αμοιβαία μας σύνδεση.

Παράθυρα με θέα είναι οι άνθρωποι. Κι όταν καταφέρουμε να αφήσουμε πίσω τους φόβους και τις ανασφάλειές μας, όταν είμαστε ανοιχτοί να δεχτούμε τον διαφορετικό τρόπο που ο καθένας αγαπά, τότε καταλαβαίνουμε πόσο πολύτιμη είναι η θέα που μας προσφέρουν. Κάθε παράθυρο, μια νέα προοπτική, μια νέα όψη του εαυτού μας.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας