Το πάθος σου χρειάζεται να περιλαμβάνει και σένα για να είναι ολοκληρωμένο
8 Ιανουαρίου 2018
Ποίημα -Μαρία Λεμεσού, Η ορθοφωνία της αγάπης
8 Ιανουαρίου 2018

Ποίημα – Κωνσταντίνος Κούσιος

Πετούσες ψηλά
όταν ήσουν νέα
θυμάσαι
έπεσες όμως
μια φορά
και τρόμαξες
μάζεψες τα φτερά
και τα ‘δεσες
στη πλάτη
σταμάτησες να ψέλνεις
σταμάτησες να βρίζεις
άρχισες να πλάθεις
το πρόσωπό σου
αλλιώς
μ΄ αυτά που βάζουν
οι γυναίκες
έτσι σ’ άφησε το όνειρο
υπανδρεύθης
έκανες παιδί
η ζωή σου
κυλούσε ομαλά
συνέχισες να κρύβεις
το πρόσωπό σου
ώσπου μια μέρα
συνάντησες κείνη
τη γριά
σαν φάντασμα
ον από έναν άλλο κόσμο
σ’ είδε και σε γνώρισε
με μιας
και με τη σκληράδα
της ειλικρίνειας
σε γύμνωσε
κι άρχισες να τρέμεις
σαν να ‘τανε χειμώνας
και η γριά συνέχισε
Βούτα στο παρελθόν
που έχασες
να γεμίσεις τα παρόντα
που σου μένουν
για ένα μέλλον
που θα ναι πάντα
παρόν
αλλιώς δεν
θα πετάξεις
ποτέ πια
Σου γύρισε την πλάτη
έτοιμη να φύγει
μα συ την άρπαξες
απ’ τη φούστα
όπως κάνουν
τα μικρά παιδιά
με τη μάνα τους
σ’ οδήγησε
σε δάσος σκοτεινό
και σε σκοτεινό λαγούμι
σ’ έσπρωξε
Πέρασαν ώρες
πέρασαν χρόνια
δεν ξέρω
μα σ’ είδα ξάφνου
στη κορφή
τ’ απέναντι βουνού
να λάμπεις και
τα φτερά
να λύνεις

Κωνσταντίνος Κούσιος

Ευχαριστώ: www.facebook.com/profile.php?id=100003190591256