Σε παρακαλώ, εάν δε θέλω ό,τι θέλεις και εσύ, προσπάθησε να μη μου λες ότι η δική μου επιθυμία είναι λάθος. Ή, αν οι πεποιθήσεις μου είναι διαφορετικές από τις δικές σου, τουλάχιστον, προσπάθησε να σταματήσεις και να σκεφτείς, προτού διορθώσεις την οπτική μου. Ή, αν το συναίσθημά μου είναι υπερβολικό ή φτωχό σε σχέση με το δικό σου, προκειμένου για την ίδια περίσταση, προσπάθησε να μη μου ζητάς να νιώσω την ίδια ένταση με σένα ή την αδυναμία σου. Ή είτε λειτουργώ, είτε αποτυγχάνω να λειτουργήσω, σύμφωνα με το δικό σου σχέδιο δράσης, σε παρακαλώ, άσε με να υπάρχω.
Δε θέλω, τουλάχιστον προς το παρόν, να σου ζητήσω να με καταλάβεις. Αυτό θα έρθει μόνο, όταν είσαι πρόθυμος να σταματήσεις την προσπάθεια να μ’ αλλάξεις και να με κάνεις αντίγραφό σου. Αν μου επιτρέψεις να έχω τις δικές μου επιθυμίες, τα συναισθήματά μου, τις πεποιθήσεις μου και να πράττω όπως θέλω εγώ, τότε θα ανοίξεις τον εαυτό σου, έτσι ώστε, κάποια μέρα, οι σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου δεν θα σου φαίνονται τόσο λάθος, και ίσως τελικά να σου φανούν σωστά για μένα.
Το να με αποδέχεσαι είναι το πρώτο βήμα για να με καταλάβεις. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να ενστερνιστείς τις πεποιθήσεις μου, αλλά ότι δε θυμώνεις και δεν απογοητεύεσαι πια με μένα και με την φαινομενική αυθυπαρξία μου. Και μια μέρα, ίσως, προσπαθώντας να με καταλάβεις, μπορεί να εκτιμήσεις τη διαφορετικότητά μου και, χωρίς ν’ αναζητάς τρόπους να μ’ αλλάξεις, να διατηρείς, ακόμη και να αγαπάς αυτήν τη διαφορετικότητα. Μπορεί να είμαι ο σύζυγός σου, ο γονιός σου, το παιδί σου, ο φίλος σου ή ο συνάδερφος σου. Όμως, όποια κι αν είναι η σχέση μας, γνωρίζω αυτό: Εσύ κι εγώ είμαστε τόσο διαφορετικοί και καθένας από μας χρειάζεται να συνθέσει τη δική του μουσική.
Please understand me, David Keirsey, Μετάφραση Αγγελική Μπολουδάκη