Οι γυναίκες —που μέσα τους κατοικεί μια ζωή πιο αυθόρμητη, πιο γόνιμη, γεμάτη από περισσότερη εμπιστοσύνη— είναι, σίγουρα, πιο ώριμες, πιο “ανθρώπινες” απ’ τον άντρα —το φαντασμένο κι ανυπόμονον αρσενικό, που καταφρονάει ό,τι νομίζει πως αγαπάει, επειδή δε γνώρισε ποτέ την τραχιά καρποφορία των σπλάχνων, που θα του ξάνοιγε (όπως στη γυναίκα) τα μυστικά βάθη τής ζωής. Αυτή η “ανθρωπιά” της γυναίκας, ωριμασμένη μέσα στον πόνο και την καταφρόνια, θα βγει στο φως της μέρας, όταν η γυναίκα λυτρωθεί απ’ τις κοινωνικές συμβατικότητες, όπου την καταδικάζει η αποκλειστικά θηλυκή υπόστασή της.
Rainer Maria Rilke | Γράμματα σ’ έναν νέο ποιητή | μτφρ.: Μάριος Πλωρίτης | εκδόσεις Ίκαρος |
Ευχαριστώ: https://www.facebook.com/MikroKaraviBookstore/?epa=SEARCH_BOX