Τέσσερα δωμάτια ζωής

Υπάρχει μια ινδική παροιμία  που λέει ότι ο καθένας μας είναι ένα σπίτι με τέσσερα δωμάτια: το σωματικό, το διανοητικό, το συναισθηματικό και το πνευματικό. Οι περισσότεροι από εμάς τείνουμε να ζούμε σε ένα από αυτά τα δωμάτια τον περισσότερο χρόνο, αλλά αν δεν μπαίνουμε σε κάθε δωμάτιο κάθε μέρα, έστω και μόνο για να το αερίσουμε, δεν είμαστε ολοκληρωμένοι άνθρωποι.

Rumer Godden

Υπάρχει ένα ινδικό ρητό που λέει ότι κάθε άνθρωπος είναι σαν ένα σπίτι με τέσσερα δωμάτια: το φυσικό, το πνευματικό, το συναισθηματικό και το νοητικό. Οι περισσότεροι από εμάς συνηθίζουμε να ζούμε κυρίως σε ένα από αυτά τα δωμάτια, αλλά αν δεν μπούμε σε όλα τα δωμάτια κάθε μέρα, έστω και μόνο για να τα “αερίσουμε”, δεν μπορούμε να είμαστε ολοκληρωμένοι άνθρωποι.

Αν το σκεφτούμε, αυτό το σπίτι με τα τέσσερα δωμάτια είναι η ίδια μας η ζωή, η εσωτερική μας ύπαρξη. Το φυσικό δωμάτιο μας καλεί να φροντίσουμε το σώμα μας: τη δύναμη, την υγεία, την κίνηση. Το να ασχοληθούμε με αυτό δεν σημαίνει μόνο να ασκηθούμε ή να φάμε σωστά, αλλά και να ακούσουμε τις ανάγκες του σώματός μας με σεβασμό.

Το νοητικό δωμάτιο, από την άλλη, είναι ο χώρος της σκέψης και της μάθησης. Είναι εκεί που καλλιεργούμε το μυαλό μας, βρίσκουμε νέες ιδέες, αναρωτιόμαστε και αναζητούμε απαντήσεις. Είναι η διαρκής μας ανάγκη να μαθαίνουμε και να εξελισσόμαστε.

Το συναισθηματικό δωμάτιο είναι ίσως το πιο τρυφερό. Είναι ο χώρος που φιλοξενεί τις σχέσεις μας, την αγάπη, την καλοσύνη και την κατανόηση. Όταν το παραμελούμε, χάνουμε την επαφή με τον ίδιο μας τον πυρήνα, αλλά και με τους ανθρώπους γύρω μας.

Και τέλος, το πνευματικό δωμάτιο που έχει να κάνει με το βαθύ αίσθημα σύνδεσης με κάτι μεγαλύτερο από εμάς. Είναι ο χώρος όπου αναζητούμε νόημα και ισορροπία, όπου μπορούμε να δούμε τη ζωή με ευγνωμοσύνη και να βρούμε γαλήνη.

Είναι εύκολο να χαθούμε σε ένα μόνο δωμάτιο: ίσως να δίνουμε έμφαση μόνο στο σώμα και να αγνοούμε τις ανάγκες του νου ή της ψυχής μας. Ίσως να ζούμε μόνο στη σκέψη και να ξεχνάμε τη φυσική φροντίδα ή τα συναισθήματά μας. Αλλά για να είμαστε πλήρεις, πρέπει να μπαίνουμε καθημερινά σε όλα τα δωμάτια, έστω και για λίγο. Να αερίζουμε το καθένα, να το ζωντανεύουμε.

Αυτή η ισορροπία είναι μια πράξη φροντίδας, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τους άλλους. Όταν είμαστε ολοκληρωμένοι άνθρωποι, μπορούμε να προσφέρουμε περισσότερα στον κόσμο, στις σχέσεις μας, στα όνειρά μας. Και αυτή η ολοκλήρωση ξεκινά με την απλή πράξη της παρουσίας: μπαίνουμε σε κάθε δωμάτιο, το αναγνωρίζουμε, και το τιμάμε με την προσοχή μας.

Αγγελική Μπολουδάκη