Τι είναι ένα σύμπτωμα;

Τι είναι ένα σύμπτωμα;

Είναι το αποτέλεσμα του ότι δεν ικανοποιούμαι από ό,τι με ευχαριστεί και δεν βρίσκω ευχαρίστηση σε ό,τι με ικανοποιεί.

Φρανσουά Λεγκίλ

Ένα σύμπτωμα δεν είναι απλώς ένα σημάδι δυσλειτουργίας. Είναι μια κραυγή της ψυχής, μια υπενθύμιση ότι κάτι μέσα μας παλεύει, ένα μήνυμα που δεν μπορούμε – ή δεν τολμάμε – να αγνοήσουμε. Όταν δεν βρίσκουμε ευχαρίστηση σε ό,τι συνήθως μας ικανοποιεί, ή δεν νιώθουμε ικανοποίηση από ό,τι μας ευχαριστεί, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια εσωτερική σύγκρουση. Είναι σαν δύο κόσμοι μέσα μας να κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις.

Αυτή η κατάσταση μπορεί να μας γεμίσει θλίψη, αβεβαιότητα, ακόμα και ένα αίσθημα κενού. Μπορεί να νιώθουμε ότι τίποτα δεν είναι αρκετό, ότι κάτι πάντα λείπει. Ωστόσο, αυτά τα συναισθήματα δεν έρχονται για να μας καταστρέψουν, αλλά για να μας δείξουν ότι κάτι βαθύτερο μέσα μας ζητά την προσοχή μας. Είναι μια πρόσκληση να το δούμε, να το κατανοήσουμε και, τελικά, να το θεραπεύσουμε.

Το σύμπτωμα είναι δάσκαλος – όχι εύκολος ή ευχάριστος, αλλά απαραίτητος. Είναι εκεί για να μας φέρει πιο κοντά στις ανάγκες μας, στις επιθυμίες μας, στις βαθύτερες αξίες μας. Μας καλεί να σταματήσουμε και να αναρωτηθούμε: “Τι μου λείπει; Τι χρειάζομαι; Ποιο κομμάτι του εαυτού μου έχω παραμελήσει ή αγνοήσει;”

Ίσως δεν νιώθουμε ικανοποίηση από ό,τι μας ευχαριστεί επειδή αυτό δεν αγγίζει πραγματικά την καρδιά μας. Ίσως ό,τι μας ευχαριστεί να είναι επιφανειακό και να μην γεμίζει το βάθος της ψυχής μας. Αν έχουμε συνηθίσει σε στιγμιαίες και έντονες απολαύσεις που ικανοποιούν μόνο τις αισθήσεις ή πρόσκαιρες επιθυμίες, τότε αυτές οι επιλογές μπορεί να μας ευχαριστούν στιγμιαία, χωρίς όμως να προσφέρουν βαθύτερο αίσθημα πληρότητας.

Η ευχαρίστηση συχνά είναι πιο ατομική και λιγότερο συνδεδεμένη με την ενσυναίσθηση. Μπορεί να μοιράζεται με άλλους, δημιουργώντας μια αίσθηση συντροφικότητας ή κοινής χαράς, αλλά σπάνια αγγίζει το ίδιο βάθος συναισθηματικής σύνδεσης όπως η ικανοποίηση.

Η ικανοποίηση, από την άλλη, φέρνει μια βαθιά και θεμελιώδη αίσθηση ολοκλήρωσης. Είναι περισσότερο από ένα συναίσθημα· είναι μια εσωτερική γαλήνη, μια αρμονία που παραμένει. Γεννιέται όταν εκπληρώνουμε όσα θεωρούμε σημαντικά: έναν στόχο που πετύχαμε, μια αξία που τιμήσαμε, μια σχέση που χτίστηκε με αυθεντική σύνδεση. Είναι η ηρεμία που νιώθουμε όταν βαδίζουμε σε μονοπάτια που ευθυγραμμίζονται με τον αληθινό μας εαυτό.

Η ικανοποίηση συχνά ανθίζει μέσα από την ενσυναίσθηση. Όταν βλέπουμε τη χαρά στα μάτια κάποιου επειδή τον βοηθήσαμε, όταν αισθανόμαστε ότι η παρουσία μας έκανε τη διαφορά, αυτή η ικανοποίηση γεμίζει την καρδιά μας με μια ζεστασιά που διαρκεί.

Όταν, λοιπόν, δεν ικανοποιούμαστε από ό,τι μας ευχαριστεί, είναι χρήσιμο να αναρωτηθούμε: “Τα κριτήρια που βάζω, ευθυγραμμίζονται με τις αξίες μου; Επιλέγω με γνώμονα την ουσία ή την επιφάνεια; Τι αλήθεια με γεμίζει;”

Αν, από την άλλη, δεν μας ευχαριστεί ό,τι μας ικανοποιεί, ό,τι εμπεριέχει ποιότητα, αλήθεια, ωριμότητα, ισορροπία, τότε χρειάζεται να εξετάσουμε γιατί δεν το τιμούμε όσο του αξίζει. Ίσως δεν έχουμε αναγνωρίσει τη σημασία της σύνδεσης, της δέσμευσης ή της ισορροπίας στη ζωή μας. Οπότε εμφανίζεται ένα σύμπτωμα για να μας αφυπνίσει και να δούμε μια αλήθεια.