Πρόωρη ή όψιμη, αυθόρμητη ή διαμορφωμένη στο μουσείο, η όραση του ζωγράφου δεν διδάσκεται παρά μόνον βλέποντας, δεν μαθαίνει παρά μόνον από τον ίδιο τον εαυτό της. Το μάτι βλέπει τον κόσμο∙ βλέπει αυτό που λείπει από τον κόσμο για να γίνει πίνακας κι αυτό που λείπει από τον πίνακα για να είναι ο εαυτός του· βλέπει, πάνω στην παλέτα του, το χρώμα που αναμένει ο πίνακας και τέλος, από τη στιγμή που αυτός έχει φτιαχτεί, βλέπει τον πίνακα, ο οποίος απαντά σε όλες αυτές τις ελλείψεις και βλέπει στους πίνακες των άλλων τις διαφορετικές απαντήσεις που έχουν δοθεί σε άλλες, διαφορετικές ελλείψεις.