Όταν αποδέχεσαι τον εαυτό σου μόνο χαρά μπορείς να νιώσεις, γιατί αυτό που είσαι αναγνωρίζεται και εκτιμάται από σένα

Όταν αποδέχεσαι τον εαυτό σου, αποδέχεσαι κάθε χαρακτηριστικό σου. Νιώθεις ελεύθερος να είσαι εσύ, χωρίς τον φόβο της απόρριψης.

Τα χαρακτηριστικά σου, η δύναμη, η αποφασιστικότητα, η τόλμη, το πάθος κ.α, που παλιότερα ήταν συνώνυμα με φόβο, γίνονται οικεία για σένα, άρα και αγαπημένα.

Νιώθεις να αναπνέεις, να χωράει στους πνεύμονες σου οξυγόνο, νιώθεις να γίνεσαι εσύ. Δεν σε επηρεάζουν οι άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν να σε καταλάβουν, οι άνθρωποι οι οποίοι αμφιβάλλουν για σένα, γιατί δεν σε ενδιαφέρει να ευχαριστήσεις τους άλλους, αλλά να αποδεκτείς την αλήθεια σου. Έχεις τη βεβαιότητα πως στις σχέσεις σου αυτό που έχει σημασία είναι να κατανοείτε και κυρίως να νιώθετε ο ένας τον άλλον, κάτι που συμβαίνει όταν οι κώδικες επικοινωνίας σας είναι κοινοί.

Δεν επικρίνεις τους άλλους γιατί δεν παραμένεις εξαρτημένος από εκείνους, προσδοκώντας να αλλάξουν ή να αλλάξεις. Αναλαμβάνεις την αλλαγή σου, την ευθύνη της και διαχειρίζεσαι με ώριμο τρόπο συναισθήματα και σκέψεις.

Κάποιοι άνθρωποι θα σου πουν πως αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να βγουν με ακατέργαστο τρόπο και θα σου αναφέρουν παραδείγματα ανθρώπων που παρέμειναν έρμαια του πάθους τους, της δύναμής τους και τα διαχειρίστηκαν με αρνητικό τρόπο. Αν, όμως, εσύ τα αποδεχτείς, τα μπολιάζεις με αγάπη που απορρέει από σένα και μαλακώνεις κάθε γωνία τους. Αυτό που τα έκανε αιχμηρά στο παρελθόν ήταν αφενός γιατί δεν τα αποδεχόσουνα και τα επέκρινες, από φόβο μήπως απορριφθείς από τους άλλους. Αφετέρου, προσπαθούσες να αγαπήσεις τους άλλους για να σου δώσουν την άδεια να τα επισημοποιήσεις στον εαυτό σου και κάθε φορά που δεν έπαιρνες αυτό που ήθελες, άδειαζες από την προσδοκία σου που δεν ικανοποιούταν και ένιωθες εχθρικά με τα πρόσωπα, με σένα, αλλά και με τα χαρακτηριστικά σου που πλέον δεν τα εμπιστευόσουν.

Όταν αποδέχεσαι τον εαυτό σου, νιώθεις καλά με σένα. Νιώθεις ελεύθερος, δεν εξαρτάσαι από τους άλλους να σου δώσουν κάτι που διαθέτεις. Δίνεσαι, μοιράζεσαι και γνωρίζεις πως ό,τι κάνεις το κάνεις για σένα.  Δεν αναζητάς ασφάλεια, με την έννοια να σε κάνει να νιώθει ο άλλος άνθρωπος έτσι, αλλά νιώθεις ασφάλεια με τον εαυτό σου και συμμετέχεις σε σχέσεις και σε καταστάσεις όπου νιώθεις ότι γίνεσαι κατανοητός, ότι αυτό που είσαι χωράει στο δικό τους σύστημα χωρίς Προκρούστεια* διάθεση.

Όταν αποδέχεσαι τον εαυτό σου, μόνο χαρά μπορείς να νιώσεις, γιατί αυτό που είσαι αναγνωρίζεται και εκτιμάται από σένα. Κάθε φόβος απόρριψης υποχωρεί, γιατί εσύ πρώτα από όλα δεν σε απορρίπτεις αλλά σε δέχεσαι ολάκερο.

Αγγελική Μπολουδάκη

• Προκρούστης: πρόσωπο της μυθολογίας όπου προσκαλούσε κάθε διαβάτη να ξαπλώσει σε ένα σιδερένιο κρεβάτι, γνωστό ως Προκρούστειος κλίνη. Αν το θύμα ήταν ψηλό κι εξείχε από το κρεβάτι, ο Προκρούστης έκοβε το περίσσιο τμήμα του σώματός του. Αντιθέτως, αν το θύμα ήταν πιο κοντό, τότε τραβούσε τα άκρα του μέχρι να φτάσουν στο μήκος του κρεβατιού.