Όταν μεταμορφώνουμε το “υποφέρω” σε “προσφέρω”, τότε συναντούμε αληθινά την ειρήνη

Όταν μεταμορφώνουμε το “υποφέρω” σε “προσφέρω”, τότε συναντούμε αληθινά την ειρήνη.
Είναι εκείνη η στιγμή που δίνουμε πραγματικό νόημα σε ό,τι έχουμε υπομείνει.
Αυτή είναι η αληθινή λειτουργία του πόνου: να μεταμορφώνεται σε αγάπη για ένα μεγαλύτερο καλό.

• Pedro Martinez

Η φράση αυτή ανοίγει μια πόρτα στη βαθιά, ανθρώπινη διάσταση του πόνου. Ο πόνος είναι συχνά αβάσταχτος, αλλά όταν καταφέρουμε να τον δούμε με άλλο βλέμμα – ως ευκαιρία για να αγαπήσουμε, να προσφέρουμε, να δημιουργήσουμε κάτι μεγαλύτερο – τότε γίνεται πηγή δύναμης και εσωτερικής γαλήνης.

Σε αυτήν την περίπτωση, μιλάμε για υπέρβαση. Ο πόνος, αν και δύσκολος, μπορεί να γίνει μια βαθιά ανθρώπινη εμπειρία που μας οδηγεί πιο κοντά στους άλλους. Να γίνει προσφορά, ένας φάρος που μας καθοδηγεί προς την ενσυναίσθηση και την ανιδιοτελή αγάπη. Όταν προσφέρουμε μέσα από τον πόνο, τον λυτρώνουμε, του δίνουμε σκοπό και τον μετατρέπουμε σε κάτι θεϊκό – σε έναν δρόμο για ένα “μεγαλύτερο καλό”.

Φανταστείτε μια στιγμή που πονέσατε βαθιά, αλλά μέσα από εκείνον τον πόνο γεννήθηκε κάτι όμορφο: ίσως η συγχώρεση, η συμπόνια, ή ακόμη και η δύναμη να στηρίξετε κάποιον άλλον. Ο πόνος έγινε το “όχημα” για να προσφέρετε. Αυτό δεν είναι απλώς ειρήνη· είναι η υπέρβαση της ανθρώπινης κατάστασης, είναι το μονοπάτι προς την αγάπη που ξεπερνά τα όριά μας.

Η μεταμόρφωση του πόνου σε αγάπη δεν είναι εύκολη, αλλά είναι δυνατή. Και όταν συμβεί, αλλάζει ολόκληρη την προοπτική μας για τη ζωή. Μας δείχνει ότι ακόμα και οι πιο δύσκολες στιγμές μπορούν να γίνουν αφετηρία για κάτι ιερό.

Αυτή η σκέψη είναι μια βαθιά πρόσκληση να δούμε τον πόνο με νέα ματιά: όχι ως εχθρό, αλλά ως ευκαιρία για να μεταμορφωθούμε, να θεραπεύσουμε και να προσφέρουμε στον κόσμο.

Αγγελική Μπολουδάκη