Αγάπη και φροντίδα εαυτού

Η αυτοφροντίδα είναι πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας. Κάθε φορά που αφιερώνουμε χρόνο στο σώμα μας και στην ψυχή μας, τροφοδοτούμε την ύπαρξή μας με ενέργεια, χαρά και πληρότητα. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν πρέπει να μας παραμελούμε, ακόμα και όταν η καθημερινότητα γίνεται φορτική. Η απομάκρυνση από τις φροντίδες μας είναι συχνά η αρχή της θλίψης και του άγχους, σημάδια ότι έχουμε ανάγκη να αφιερώσουμε χρόνο σε εμάς, να μας αγκαλιάσουμε και να μας στηρίξουμε.

Το σώμα μας, όπως και η ψυχή μας, απαιτούν ισορροπία. Χρειάζονται τόσο ξεκούραση όσο και άσκηση, τόσο ηρεμία όσο και ψυχική εγρήγορση. Το πνεύμα μας, από την άλλη, χρειάζεται όμορφες εικόνες, θετικές σκέψεις, για να μείνει ανοιχτό και δεκτικό στην ευτυχία. Η αγάπη για τον εαυτό μας δεν είναι μόνο μια εσωτερική διεργασία, αλλά εκφράζεται και με την προσοχή που δείχνουμε στις ανάγκες μας, την εσωτερική μας φωνή, και τις πράξεις που κάνουμε για να ενισχύσουμε τη σχέση μας με εμάς.

Όταν είμαστε εκεί για τον εαυτό μας, μπορούμε να είμαστε εκεί και για τους άλλους. Οι σχέσεις μας με τους αγαπημένους μας ενδυναμώνονται όταν έχουμε καλή σχέση με εμάς. Όταν νιώθουμε ασφαλείς μέσα μας, αυτή η αίσθηση μεταδίδεται και στους γύρω μας. Η ευτυχία δεν είναι κάτι που πρέπει να περιμένουμε να μας έρθει από εξωτερικούς παράγοντες. Πολλές φορές αναμένουμε από τους άλλους να μας προσφέρουν αυτό που πιστεύουμε ότι μας λείπει, επιφορτίζοντάς τους με ένα βάρος που δεν τους ανήκει.

Η αυτοαποδοχή είναι το θεμέλιο της εσωτερικής μας ισορροπίας. Το να δεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι, με τις αδυναμίες και τα λάθη του, μας ελευθερώνει. Καθένας από εμάς έχει ένα εσωτερικό πληγωμένο παιδί που πολλές φορές ζητά από το παρελθόν να γυρίσει πίσω, να διορθώσει τα κενά, να αναπληρώσει τις χαμένες ευκαιρίες. Αυτή η επιθυμία για “δικαίωση” μπορεί να μας καθηλώνει σε μια ατέρμονη αναμονή, αλλά αν της δώσουμε χρόνο και χώρο να υπάρξει, τότε αρχίζει να ωριμάζει και να μας αποκαλύπτει την πραγματική της φύση.

Συγχωρώντας τους άλλους, και τον ίδιο μας τον εαυτό, ελευθερωνόμαστε. Η συγχώρεση δεν είναι απλά μια πράξη μεγαλοψυχίας, αλλά μια πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας. Η αποδοχή των άλλων ανθρώπων, με τις αδυναμίες και τα λάθη τους, μάς επιτρέπει να δούμε τον εαυτό μας με μεγαλύτερη κατανόηση. Η συνειδητοποίηση ότι ο καθένας μας κάνει ό,τι μπορεί στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του και της ευαισθησίας του, μας οδηγεί στη συμπόνια.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία, κατανοούμε ότι πολλές φορές οι άνθρωποι δεν μας πλήγωσαν από πρόθεση, αλλά επειδή δεν μπορούσαν να δώσουν κάτι διαφορετικό. Η αδυναμία τους δεν ήταν προσωπική απόρριψη, αλλά αποτέλεσμα της δικής τους αναζήτησης και δυσκολίας. Η κατανόηση αυτή μας επιτρέπει να αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους χωρίς το βάρος της προσδοκίας.

Κάθε αναζήτηση που έχουμε κάνει, κάθε λάθος ή παραστράτημα, είχε ως βάση την ανάγκη για αγάπη. Στην ουσία, οι επιλογές μας δεν ήταν λάθη, αλλά προσπάθειες να βρούμε αγάπη και να την εκφράσουμε. Αναγνωρίζοντας αυτό, μπορούμε να απομακρύνουμε τις ενοχές που συχνά μας βαραίνουν, να αποδεχτούμε το παρελθόν μας με συμπόνια και να προχωρήσουμε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι δεν είμαστε υπεύθυνοι για τα βάρη των άλλων. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του διαδρομή στη ζωή και φέρει τη δική του ευθύνη για τα συναισθήματα και τις επιλογές του. Η κατανόηση αυτής της πραγματικότητας μας βοηθά να απελευθερωθούμε από το βάρος που συχνά αναλαμβάνουμε, προσπαθώντας να “σώσουμε” τους άλλους ή να αναλάβουμε τις ευθύνες τους. Στην πραγματικότητα, η αγάπη και η φροντίδα μας προς τον εαυτό μας και τους άλλους πρέπει να στηρίζεται στην αμοιβαία αποδοχή και όχι στην εξάρτηση.

Τελικά, η αλήθεια είναι ότι είμαστε περαστικοί σε αυτόν τον κόσμο. Η συνειδητοποίηση της προσωρινότητας της ζωής μας βοηθά να εκτιμήσουμε την κάθε στιγμή, να τη ζήσουμε στο έπακρο. Κάθε λεπτό που περνά είναι μοναδικό, και αξίζει να το αντιμετωπίζουμε σαν μια γιορτή, μια γιορτή για εμάς και τους αγαπημένους μας.

Αυτή η στάση μας οδηγεί σε μια βαθύτερη αίσθηση πληρότητας και ικανοποίησης, χωρίς να κυνηγάμε την ευτυχία κάπου μακριά, αλλά βρίσκοντάς την στις απλές, καθημερινές στιγμές. Η αγάπη για τον εαυτό μας είναι το κλειδί για την αγάπη προς τους άλλους και για τη σύνδεσή μας με τον κόσμο.

Αναγνωρίζοντας ότι είμαστε άξιοι αγάπης και φροντίδας, όχι μόνο ερχόμαστε πιο κοντά στη δική μας εσωτερική αρμονία, αλλά και δημιουργούμε μια θετική ενέργεια που διαχέεται και στους γύρω μας.

 Αγγελική Μπολουδάκη