Δημιουργικότητα και γέννα

Η γέννα, σε κάθε μορφή της, είναι ένα θαύμα – μια πράξη ιερή που φέρει μέσα της τη δύναμη της δημιουργίας και την αναμέτρηση με την πιο βαθιά ουσία της ύπαρξής μας. Δεν είναι μόνο η γέννηση ενός παιδιού, αλλά και η γέννηση μιας σκέψης, μιας ιδέας, μιας νέας οπτικής για τον κόσμο. Όλα ξεκινούν από μια εσωτερική ώθηση, από το θάρρος να σπρώξουμε πέρα ​​από την ώρα μας, πέρα ​​από τους φόβους και τις αμφιβολίες που συχνά μας κρατούν πίσω.

Η γέννα απαιτεί τόλμη. Μας ζητά να αγκαλιάσουμε κομμάτια του εαυτού μας που ίσως δεν είχαμε αποδεχθεί. Να κοιτάξουμε κατάματα τους φόβους μας και να βρούμε τις πιο σκιερές πλευρές μας. Αυτή η διαδικασία δεν είναι εύκολη. Συχνά πονάει. Αλλά μέσα από αυτόν τον πόνο, γεννιέται κάτι νέο, κάτι που φέρει την αλήθεια μας. Είναι η υπενθύμιση πως η ικανότητα μας να κυοφορούμε δεν περιορίζεται μόνο στη φυσική έννοια. Κυοφορούμε συναισθήματα, επιθυμίες, ιδέες, και αυτά αναδύονται στην επιφάνεια όταν τους δώσουμε χώρο να υπάρξουν.

Κάθε γέννα είναι μια μικρή επανάσταση. Είναι η στιγμή που λέμε «αρκετά» στις προσδοκίες που έχουμε φορτώσει, στις ενοχές που μας βαραίνουν, στα «πρέπει» που καταπνίγουν την ψυχή μας. Είναι η στιγμή που αποφασίζουμε να ελαφρύνουμε το φορτίο μας, να αφήσουμε πίσω ό,τι δεν μας εξυπηρετεί, ό,τι δεν είναι αρμονικό με τη ζωή μας. Πώς να προχωρήσουμε αν κουβαλάμε στις πλάτες μας όλα τα βαρίδια του παρελθόντος; Πώς να δημιουργήσουμε κάτι νέο αν δεν ολοκληρώσουμε πρώτα το πένθος για ό,τι τελείωσε;

Η γέννα είναι η στιγμή που η διαίσθησή μας μπαίνει μπροστά και μας καθοδηγεί. Όμως, για να ακούσουμε, πρέπει να καθαρίσουμε τη φωνή μας από τους θορύβους των άλλων. Να αναρωτηθούμε: τι θέλουμε πραγματικά; Και όταν έχουμε την απάντηση, να δώσουμε χώρο να αναπτυχθεί. Όχι με παθητικότητα, αλλά με μια ενεργή, δυναμική δεκτικότητα που αγκαλιάζει ό,τι κυλά με φυσικότητα στη ζωή μας.

Αυτή η διαδικασία μας επανασυνδέει με την πιο αυθεντική πλευρά μας. Κάθε φορά που γεννάμε κάτι – είτε είναι ένας νέος εαυτός, είτε μια νέα ιδέα – κάτι μέσα μας προσπαθεί να προσαρμόζεται. Κάθε γέννα μας καλεί να τιμήσουμε τη δύναμη μας. Όχι τη δύναμη που εξαρτάται από την αναγνώριση των άλλων, αλλά αυτή που πηγάζει από μέσα μας, βαθιά ριζωμένη στην ύπαρξή μας.

Η γέννα μας διδάσκει και την αποδοχή της μοναχικότητας. Ναι, μπορεί να έχουμε ανθρώπους δίπλα μας, αλλά στη στιγμή της γέννας, στη στιγμή της δημιουργίας, είμαστε μόνοι. Μόνοι με τις δυνάμεις μας. Κι αυτό δεν είναι κάτι τρομακτικό. Είναι μια ευλογία, μια ευκαιρία να βρεθούμε με τον εαυτό μας, να μάθουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Η μοναχικότητα δεν είναι απουσία σχέσης, αλλά η πιο ουσιαστική σχέση με τον εαυτό μας.

Κάθε γέννα, όμως, φέρει και την ευθύνη της. Να είμαστε προσεκτικοί με ό,τι αφήνουμε να μπούμε στη ζωή μας – σκέψεις, συναισθήματα, ανθρώπους. Να διαλέγουμε μόνο ό,τι μας θρέφει, ό,τι μας εξελίσσει. Να μένουμε επικεντρωμένοι στη διαδικασία της γέννας, χωρίς να αποσπούμε από τις φωνές των άλλων. Γιατί κάθε φορά που γεννάμε, χρειάζεται να είμαστε παρούσες, με όλη μας την ενέργεια, με όλη μας την αφοσίωση.

Κάθε γέννα είναι μια υπόσχεση. Υπόσχεση στον εαυτό μας να τιμήσουμε αυτό που είμαστε, να αποδεχτούμε την αλήθεια μας χωρίς φόβο, χωρίς ντροπή. Είναι η επιλογή να συμπορευτούμε μόνο με όσους μας βλέπουν όπως είμαστε, χωρίς να προσπαθούν να μας αλλάξουν. Είναι η δέσμευση να αφοσιωθούμε στις ανάγκες μας και να επιτρέψουμε στην επιθυμία μας για ζωή και δημιουργικότητα να ανθίσει.

Ας γεννήσουμε, λοιπόν, με ευγνωμοσύνη για τη δύναμη μας. Με σεβασμό στην ιερότητα της κάθε νέας αρχής. Με την πεποίθηση ότι κάθε γέννα είναι ένα βήμα προς την αυθεντικότητα, ένα βήμα προς την πληρότητα.

Αγγελική Μπολουδάκη