Πρέπει να μάθουμε να μην αρνούμαστε ό,τι μας τυχαίνει, καλό ή κακό, αλλά να στέκουμε μπροστά του, να φέρουμε το ειδικό του βάρος

«Πρέπει να μάθουμε να μην αρνούμαστε το κακό, αλλά να στέκουμε μπροστά του, να φέρουμε το ειδικό του βάρος. Είναι μια ψυχική στάση, αλλά είναι επίσης ένα άλλο τεράστιο μάθημα αυτού του ιού: το να σπεύσουμε προς την έξοδο της κρίσης, ενώ εξακολουθούμε να είμαστε μέσα στην κρίση, καθιστά τις συμπεριφορές μας διαταραγμένες και παράλογες.  Δεν πρέπει να κρύψουμε ότι αντιμετωπίζουμε μια βαθιά τάση στην ανθρώπινη ζωή: να αρνηθούμε το κακό, το αρνητικό στο όνομα της ψευδαίσθησης μιας ζωής χωρίς πληγές και χωρίς τραύμα.Το να ξέρεις πώς να σταματήσεις μπροστά από το αρνητικό, το να ξέρεις πώς να μένεις εκεί είναι ο φόβος που σημαίνει ότι μαθαίνεις να ζεις με τον ξένο. Είναι καθήκον μιας ζωής που ξέρει πώς να ανταποκριθεί σε αυτό που συμβαίνει σε αυτό, το οποίο, όπως υπενθύμισε ο Ντελέζ, είναι η μόνη δυνατή μορφή για μια ηθική ικανή να λάβει υπόψη την πραγματικότητα.”