Αναγνωρίζεις και Εκτιμάς τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σου;

Κάθε άνθρωπος κουβαλάει μέσα του μια μοναδική ταυτότητα, έναν χάρτη συναισθημάτων, αξιών και χαρακτηριστικών που τον καθορίζουν. Αυτή η ταυτότητα είναι ο οδηγός μας στις επιλογές που κάνουμε, ειδικά στις σχέσεις μας με τους άλλους. Αν είσαι ένας άνθρωπος που εκτιμά τη συντροφικότητα, τότε οι επιλογές σου τείνουν να στρέφονται προς εκείνους που μπορούν να ανταποκριθούν με αμοιβαία δεκτικότητα. Αυτό σημαίνει ότι αποδέχεσαι τον άλλον γι’ αυτό που είναι, ενώ και εκείνος σε αποδέχεται με την ίδια ζεστασιά και αλήθεια.

Η συντροφικότητα δεν είναι απλώς μια κοινή συμβίωση. Είναι η συνάντηση δύο ψυχών που αλληλεπιδρούν με τέτοιο τρόπο ώστε να αναπτύσσονται και οι δύο. Είναι η δύναμη που νιώθεις όταν μπορείς να αλλάζεις και να εξελίσσεσαι, όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή το θέλεις — επειδή η αλλαγή αυτή είναι η γέφυρα που σας φέρνει πιο κοντά. Όταν η βάση της σχέσης είναι η αλήθεια, τότε καθετί που μοιράζεστε γίνεται πηγή χαράς, διαύγειας και προσωπικής ανάπτυξης. Και αυτή η σχέση γίνεται όχι απλώς καταφύγιο, αλλά ένας τόπος ελευθερίας και δημιουργίας.

Όμως, υπάρχουν φορές που οι επιλογές μας δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική μας ανάγκη για συντροφικότητα. Ίσως γιατί κάπου στην πορεία μάθαμε να υποτιμάμε αυτό το χαρακτηριστικό μας. Αν στο παρελθόν εκφράστηκες και δέχθηκες κριτική, αν άκουσες ότι είσαι αυστηρός ή απόλυτος, μπορεί να πίστεψες ότι η ανάγκη σου για αλήθεια και επικοινωνία είναι εγωιστική. Κι έτσι, άρχισες να αμφιβάλλεις για το ποιος πραγματικά είσαι. Η σύγχυση αυτή μπορεί να σε οδηγήσει σε επιλογές που δεν τιμούν τη συντροφικότητα που αξίζεις, επειδή την αντικαθιστάς με πιο “ανεκτές” επιλογές, φοβούμενος την απόρριψη ή την κριτική.

Συχνά, η ερμηνεία της συντροφικότητας παραποιείται. Αν από παιδί είδες ανθρώπους να καταπνίγουν τις επιθυμίες τους για χάρη της σχέσης, μπορεί να ταύτισες τη συντροφικότητα με τη θυσία ή τη θυματοποίηση. Αυτό σε έκανε να φοβάσαι ότι, αν πλησιάσεις πολύ κάποιον, θα χάσεις την επαφή με τον εαυτό σου, την προσωπική σου αλήθεια. Ο φόβος αυτός μπορεί να σε κρατά σε απόσταση, αποτρέποντάς σε από το να αφεθείς στη ζεστασιά μιας αληθινής σχέσης.

Όμως, κάθε αλλαγή ξεκινά με την αναγνώριση. Όταν αρχίζεις να εκτιμάς τα χαρακτηριστικά σου, όταν επιτρέπεις στον εαυτό σου να τα αγκαλιάσει και να τα αποδεχτεί, βιώνεις αρχικά συγκρούσεις. Είναι φυσιολογικό. Μετακινείσαι από τις παλιές πεποιθήσεις που σε κρατούσαν πίσω, προς νέες, που αντικατοπτρίζουν τον αυθεντικό εαυτό σου. Αυτή η διαδικασία μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά στο τέλος φέρνει την ικανοποίηση και τη χαρά του να ζεις σύμφωνα με τη δική σου αλήθεια. Και τότε, οι επιλογές σου αλλάζουν. Γίνονται πιο ξεκάθαρες, πιο αυθεντικές, πιο δικές σου.

Μεταξύ αυτού που είσαι και αυτού που νόμιζες ότι είσαι, συχνά υπάρχει ένα κενό — ένα κενό γεμάτο από ερμηνείες, σχόλια, κριτικές και εικόνες που σε διαμόρφωσαν χωρίς να το καταλάβεις. Το ταξίδι προς την αλήθεια σου είναι ένα ταξίδι αποδοχής. Αναγνωρίζεις εκείνα που δεν σου ανήκουν, αφήνεις πίσω τις φωνές που σε έκαναν να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου, και αποφασίζεις να υποστηρίξεις την προσωπική σου αλήθεια.

Η συντροφικότητα είναι δύναμη. Είναι επιλογή. Είναι το να δημιουργείς σχέσεις που σε γεμίζουν, που σε εξελίσσουν, που σε κάνουν να νιώθεις ότι ανήκεις. Και για να το πετύχεις αυτό, χρειάζεται πρώτα να δώσεις χώρο στον εαυτό σου να είναι ο εαυτός του, με την αλήθεια και την αυθεντικότητά του. Κι όταν το κάνεις αυτό, η σύνδεση με τον άλλον δεν είναι μόνο επιλογή — είναι η φυσική συνέπεια του να ζεις με ακεραιότητα και αγάπη.

Αγγελική Μπολουδάκη