Αυτοεκτίμηση και σύνδεση

Όταν σέβεσαι τις επιθυμίες σου και ακούς τις ανάγκες σου, τότε αναγνωρίζεις την αξία σου και αποδέχεσαι τον εαυτό σου. Είναι τότε που μπορείς πραγματικά να ακούσεις και να κατανοήσεις τον άλλον χωρίς να θυσιάζεις τις δικές σου ανάγκες για χάρη του. Στην ουσία, η δική σου συναισθηματική αυτονομία σε καθιστά ικανό να σχετίζεσαι με υγιή τρόπο, χωρίς εξαρτήσεις και προσκολλήσεις. Αντίθετα, όταν παραμελείς τις επιθυμίες σου και βάζεις τον άλλον στο επίκεντρο της προσοχής σου, καταλήγεις να εξαρτάσαι από αυτόν για την προσωπική σου αξία και ευτυχία. Αυτή η εξάρτηση σε εμποδίζει να κατανοήσεις τις πραγματικές ανάγκες σου, αλλά και να σχετίζεσαι με ειλικρίνεια.

Όταν εκφράζεις τα συναισθήματά σου με πρόθεση τη σύνδεση, νιώθεις ότι έχεις τον έλεγχο και απολαμβάνεις ελευθερία. Η ειλικρινής έκφραση των συναισθημάτων, όταν συνοδεύεται από ενσυναίσθηση και ενδιαφέρον για τον άλλον, δημιουργεί δέσιμο και ενισχύει τη σχέση. Αντίθετα, όταν εκφράζεις τα συναισθήματά σου απλώς για να τα εκτονώσεις, χωρίς να υπάρχει η πρόθεση για ουσιαστική σύνδεση, τότε εγκλωβίζεσαι στα δικά σου συναισθήματα και χάνεις την επαφή τόσο με τον εαυτό σου όσο και με τον άλλον. Τα συναισθήματα γίνονται αφορμή για ένταση, παρά για σύνδεση.

Όταν εκτιμάς τον εαυτό σου, νιώθεις πληρότητα και αγάπη, που πηγάζουν από μέσα σου. Αυτή η αυτοεκτίμηση είναι το θεμέλιο για την αίσθηση ασφάλειας και ευημερίας στη ζωή σου. Δεν αναζητάς την επιβεβαίωση των άλλων για να αισθανθείς καλά με τον εαυτό σου. Αν, όμως, αναζητάς συνεχώς εξωτερική επιβεβαίωση ή έγκριση, τότε οι ανασφάλειές σου εντείνονται, γεμίζεις ενοχές και φόβους μήπως δεν είσαι αρκετός. Η εξωτερική επιβεβαίωση μπορεί να προσφέρει στιγμιαία ικανοποίηση, αλλά δεν δημιουργεί διαρκή αίσθηση εσωτερικής γαλήνης.

Η χαρά βρίσκεται στις μικρές στιγμές της καθημερινότητας, όταν απολαμβάνεις τη ζωή όπως είναι, χωρίς προσδοκίες και απαιτήσεις. Όταν λαμβάνεις συναισθηματική υποστήριξη από ανθρώπους που σε ενδυναμώνουν, σου δίνουν τη δυνατότητα να αναπτύσσεσαι και να ωριμάζεις. Η αληθινή ενδυνάμωση δεν αφορά απλώς τη βοήθεια, αλλά την αναγνώριση της δύναμης που έχεις μέσα σου για να προχωρήσεις. Αν το αίτημά σου προς τους γονείς ή τους άλλους είναι μόνο η φροντίδα, τότε παραμένεις σε μια παιδική θέση εξάρτησης, περιμένοντας πάντα από τους άλλους να σε καθοδηγούν. Ωστόσο, όταν επιδιώκεις την αμοιβαιότητα και τη σύνδεση με ενσυναίσθηση, αναλαμβάνεις τη δική σου δύναμη και έτσι αναπτύσσεσαι ως αυτόνομος ενήλικας.

Όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και εκτιμάς τον εαυτό σου όπως πραγματικά είναι, νιώθεις μια αίσθηση ενότητας και ολοκλήρωσης. Όλες οι πτυχές του εαυτού σου ενώνονται, καθώς αποδέχεσαι κάθε στοιχείο της προσωπικότητάς σου, με τα θετικά και τα αρνητικά του. Αν, όμως, προσπαθείς να δεις τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια των άλλων, αναζητώντας επιβεβαίωση, χάνεσαι στη δική τους εικόνα για εσένα και χάνεις την επαφή με την αλήθεια σου. Το βλέμμα των άλλων γίνεται καθρέφτης που δεν αντανακλά την πραγματικότητα, αλλά τις προσδοκίες τους.

Κάθε φορά που μια εμπειρία δεν ολοκληρώνεται όπως επιθυμούσες, είναι μια ευκαιρία για μάθηση. Η ζωή είναι γεμάτη εμπειρίες που δεν οδηγούν πάντα στο επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά μας διδάσκουν κάτι σημαντικό για τον εαυτό μας. Αντί να ενοχοποιείς τον εαυτό σου ή τους άλλους, χωρίς να αναλαμβάνεις την ευθύνη για τις επιλογές σου, μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτές τις εμπειρίες ως αφετηρία για αυτοβελτίωση και ωρίμανση. Αν επιλέγεις την ενοχοποίηση και την απόρριψη, περιορίζεις τον εαυτό σου σε μια επανάληψη απογοητεύσεων και αρνητικών συναισθημάτων.

Η πραγματική ολοκλήρωση δεν έρχεται από κάτι εξωτερικό, αλλά από την αποδοχή και την ευγνωμοσύνη για την κάθε στιγμή. Όταν καταφέρνεις να είσαι παρών στη στιγμή και να αναγνωρίζεις την αξία κάθε εμπειρίας, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, τότε βρίσκεις βαθιά νοήματα και κατανοείς τον εαυτό σου σε βάθος. Αυτή η αναγνώριση φέρνει ωριμότητα και σοφία, καθώς καταλαβαίνεις ότι κάθε εμπειρία, καλή ή κακή, είναι ένα μήνυμα που σε οδηγεί στη δική σου εξέλιξη.

Η σύνδεση με τους άλλους χωρίς τον περιορισμό τους είναι ένδειξη αληθινής ωριμότητας. Η δυνατότητα να συνδέεσαι βαθιά με κάποιον, χωρίς να προσπαθείς να τον ελέγξεις ή να τον καθοδηγήσεις, αλλά να τον αφήνεις να είναι ο εαυτός του, είναι από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στη ζωή. Ταυτόχρονα, η ικανότητα να ελευθερώνεις τον άλλον χωρίς να εγκαταλείπεις τη σχέση, να τον υποστηρίζεις χωρίς να αναλαμβάνεις τις ευθύνες του, είναι ένδειξη συναισθηματικής αυτονομίας και εμπιστοσύνης.

Όταν αποφασίζεις να αλλάξεις τις πλευρές του εαυτού σου που σε εμποδίζουν να πετύχεις αυτό που επιθυμείς, τότε λειτουργείς με ενσυνειδητότητα. Η αλλαγή δεν αφορά την απόρριψη του παλιού εαυτού σου, αλλά την εξέλιξη και την προσαρμογή στις νέες σου επιθυμίες και ανάγκες. Όταν αποχαιρετάς την παλιά εικόνα που δεν σε εκφράζει πλέον, κάνεις χώρο για μια νέα, πιο αυθεντική εικόνα του εαυτού σου. Αυτή η εικόνα βασίζεται σε αυτό που πραγματικά είσαι και όχι σε αυτό που οι άλλοι περιμένουν από εσένα.

Όταν δεν απαιτείς από τον εαυτό σου ή από τους άλλους την τελειότητα, απελευθερώνεσαι. Η ελευθερία έρχεται όταν αποδεχόμαστε την ατέλεια και τις αδυναμίες μας, και όταν σταματάμε να ζητάμε από τον άλλον να μας προσφέρει τα πάντα. Μέσα σε αυτή την αποδοχή, γεννιέται μια αληθινή σχέση, όπου και οι δύο πλευρές μπορούν να εξελιχθούν ελεύθερα, χωρίς καταπίεση ή προσδοκίες που οδηγούν σε απογοήτευση.

Αγγελική Μπολουδάκη