Είμαστε η αλήθεια μας; Είμαστε το σύμπτωμά μας;

Είμαστε η αλήθεια μας; Είμαστε το σύμπτωμά μας;

Ποιος από τους δυο είμαστε;

Και οι δυο… Όσο παράδοξο κι αν φαίνεται.

Το σύμπτωμά μας μας υπαγορεύει: Θέλεις αυτό, σκέφτεσαι το άλλο. Η επιθυμία σου είναι αυτή, ανέλαβε την.

Η αλήθεια μας το ίδιο.

Νομίζουμε πως είμαστε ελεύθεροι.

Δεν είμαστε όμως. Όχι όσο νομίζουμε τουλάχιστον.

Προσπάθησε να θυμηθείς πως αισθανόσουν ως παιδί όταν βίωνες αδικία. Πως αισθανόσουν για τον εαυτό σου και για τον άλλον. Πως έμαθες να λειτουργείς επηρεασμένος από το συναίσθημά σου Τι προσδοκίες είχες από τον άλλον κάθε φορά που ένιωθες αδικημένος.

Μπορεί, για παράδειγμα, να ένιωθες ότι δεν λειτουργούσαν σωστά στη σχέση τους μαζί σου. Ένιωθες θυμό και ήθελες να τους αλλάξεις. Έμαθες ότι ρόλος σου κάθε φορά που θυμώνεις είναι να αλλάζεις τους άλλους. Αντι για να έρθεις σε επαφή με το συναίσθημά σου και να σε φροντίσεις, φροντίζεις τους άλλους που θυμώνεις μαζί τους. Αντί για να συζητήσεις μαζί τους το θυμό σου, κάνεις πράγματα για εκείνους και το συναίσθημά σου δεν συζητιέται. Αν συζητούσες, θα έβλεπες ποιοι έχουν τη δυνατότητα να κατανοήσουν ώστε να ισχυροποιήσεις τη συναισθηματική δέσμευση μαζί τους. Η επιθυμία σου σύμφωνα με το σύμπτωμά σου είναι να αλλάζεις τους άλλους. Η επιθυμία σου σύμφωνα με την αλήθειά σου είναι να συνδέεσαι με τους άλλους, επικοινωνώντας μαζί τους ό,τι  βοηθά τη σχέση σας να λειτουργήσει.

Ταυτόχρονα ένιωθες ενοχές. Κάθε φορά που δεν λειτουργείς σύμφωνα με την αλήθεια σου, ενοχοποιείσαι και επικρίνεις τον εαυτό σου. Δυσκολεύεσαι να αναλάβεις την ευθύνη να τροποποιήσεις τη συμπεριφορά σου, με τρόπο που να είσαι σε αρμονία με σένα, αλλά σε κατηγορείς, συχνά σε καταδικάζεις, κάτι που σε εγκλωβίζει και δεν σε αφήνει ελεύθερο να χαρείς αυτό που είσαι και θέλεις. Η επιθυμία σου σύμφωνα με το σύμπτωμά σου είναι να σε αντιμετωπίζεις επικριτικά, νομίζοντας πως έτσι θα αλλάξεις με υπεύθυνο τρόπο. Ό,τι και να σου συμβαίνει, σκέφτεσαι ότι είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να σου συμβεί. Επιθυμία σου σύμφωνα με την αλήθειά σου είναι να σε αθωώσεις και να σε φροντίσεις. Όταν το κάνεις, βλέπεις το καλό παντού. Συνειδητοποιείς πόσο γενναιόδωρη είναι η ζωή και πως το καθετί που σου συμβαίνει είναι προσφορά, είναι αγάπη, είναι αφύπνιση, είναι μάθημα ζωής.

Αν ένιωθες ότι ένας γονιός σου δεν μπορούσε να υπάρξει χωρίς εσένα, έμαθες να λειτουργείς ως υποκατάστατο της επιθυμίας των άλλων. Η επιθυμία σου σύμφωνα με το σύμπτωμά σου είναι να τροφοδοτείς τις επιθυμίες των άλλων, παραβλέποντας τις δικές σου. Νιώθεις ενοχές κάθε φορά που σέβεσαι τον εαυτό σου και αξιοποιείς τα μηνύματα που σου στέλνει η ζωή, θεωρώντας ότι πρέπει να λειτουργείς ως στήριγμα και όχι ως συνοδοιπόρος. Όταν σέβεσαι την αλήθεια σου αναγνωρίζεις τη δύναμη που σου έδωσε το σύμπτωμά σου και την αξιοποιείς με τρόπο που εκτιμάς τον εαυτό σου και τους άλλους.

Αν ένας γονιός σου δεν υποστήριζε τα όνειρά του, νιώθεις υπόλογος κάθε φορά που το κάνεις. Επιθυμία σου σύμφωνα με το σύμπτωμά σου είναι να αναστέλλεις την επιθυμία σου και να καταφεύγεις σε λύσεις όπου δεν νιώθεις να αναστατώνονται τα συναισθήματά σου όταν έρχεσαι σε επαφή με την επιθυμία της αλήθειάς σου.  Κάθε φορά που υποστηρίζεις τα όνειρά σου, νιώθεις ένα συναίσθημα σαν να ξεριζώνεσαι και έντρομος κάνεις πίσω. Στην πραγματικότητα όμως πρέπει να υπομείνεις αυτό το συναίσθημα, γιατί αυτό που ξεριζώνεται δεν είσαι εσύ όπως νομίζεις, αλλά η συνήθειά σου που σε κάνει να νομίζεις πως αν μείνεις πίσω, θα του κάνεις παρέα, ενώ εκείνο που θα ήθελε εκείνος πραγματικά, ακόμα κι αν δεν ζει, είναι να υποστηρίζεις τα όνειρά σου, κάτι που ανακουφίζει και δικαιώνει κι εκείνον.

Αν ένας γονιός σου ένιωθε μόνος από αδυναμία να συνδεθεί, κάθε φορά που συνδέεσαι υποφέρεις. Νομίζεις ότι πρέπει να θυσιαστείς όπως έκανε ο γονιός σου. Νιώθεις να ξεμακραίνεις από τον εαυτό που έμαθες να είσαι, ταυτισμένος με την αδυναμία του γονιού σου. Μπορεί να δημιουργείς σχέσεις αλλά ο τρόπος που συνδέεσαι δεν είναι με σεβασμό και εκτίμηση στην αξία του άλλου, σε αυτό που είναι και θέλει ο ίδιος. Δεν επικοινωνείς αυτό που θέλεις για να είσαι καλά με σεβασμό σε σένα και στον άλλον άνθρωπο, αλλά το κάνεις με τρόπο που ακυρώνεις τη σύνδεση, με απόσυρση ή με επιθετικότητα. Η πραγματική σου επιθυμία είναι να κατανοήσεις τον γονιό σου, αλλά να διαφοροποιηθείς από την αδυναμία του. Ό,τι συναίσθημα νιώθεις όταν προσπαθείς να συνδεθείς, που θα είναι πόνος, φόβος, να μπορέσεις να το αγκαλιάσεις και μην το παρερμηνεύσεις νομίζοντας ότι αυτό που σου αξίζει είναι η μοναξιά. Το άγχος που νιώθεις σε αυτήν την περίπτωση σε κινητοποιεί, είναι δημιουργικό άγχος που σου δίνει ώθηση και ελπίδα.

Το σύμπτωμά μας είμαστε εμείς. Η αλήθεια μας είμαστε εμείς. Εκείνο που μας βοηθά είναι η τόλμη να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά γίνεται μέσα μας, ώστε να καταφέρουμε να αντέξουμε όλα τα συναισθήματά μας όταν συνδεόμαστε με την αλήθειά μας, δείχνοντας παράλληλα κατανόηση στο σύμπτωμά μας. Όταν δείχνουμε κατανόηση, αλλάζει κι εκείνο μαζί μας.

Αγγελική Μπολουδάκη