Αν νιώσεις ότι σου αξίζει η αγάπη, ο σεβασμός και η εκτίμηση στον εαυτό σου, τότε το καθετί στη ζωή σου αποκτά νόημα, ένα νόημα πληρότητας και γαλήνης

Αν αναρωτιέσαι συνεχώς αν σε αγαπάει ο άλλος άνθρωπος και τι μπορείς να κάνεις για να προσελκύσεις την αγάπη του, και όχι ποιος άνθρωπος σε ενδιαφέρει, που η ανταπόκρισή του  σε κάνει να εκτιμάς και να σέβεσαι τον εαυτό σου…

Αν ό,τι κάνεις έχει στόχο να τον, την αλλάξεις, προκειμένου να δεσμευτεί με την ευθύνη του…

Αν υπόσχεσαι σεξουαλικά, βάζοντας τον εαυτό σου στη θέση του αντικειμένου…

Αν ικανοποιείσαι από τη δική του, της πρόοδο, ενώ δεν δεσμεύεσαι με τη δική σου πρόοδο, με ειλικρίνεια και σεβασμό στον εαυτό σου…

Αν ανέχεσαι ό,τι σε υποτιμά από την πλευρά του άλλου ανθρώπου, κάνοντας το θεωρία ζωής σου για να το δικαιολογήσεις και να το ανεχτείς…

Αν δεν προστατεύεις τις βασικές σου αξίες που είναι ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια, η ασφάλεια, η αμοιβαία δέσμευση και σύνδεση….

Αν νιώθεις ενοχές και σε κατηγορείς, νομίζοντας ότι πρέπει να πονάς για να εξιλεωθείς….

Αν δεν συγχωρείς, αναγνωρίζοντας αφενός τις αδυναμίες των γονιών σου και τα συναισθήματα που σου προκάλεσαν, αφετέρου συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορείς να αναπληρώσεις την αγάπη που δεν μπόρεσαν να σου δώσουν όπως την ήθελες και νιώθοντας ευγνωμοσύνη για ό,τι μπόρεσαν να σου δώσουν…

Αν δεν αναγνωρίζεις πως την επιδοκιμασία που είχες ανάγκη, δεν θα την έχεις με τον τρόπο που είχες το δικαίωμα να την αισθανθείς τότε, γιατί μόνο η γαλήνη που νιώθουμε στη δημιουργική μοναχικότητά μας, μπορεί να μας προσφέρει τη διαύγεια και τη λύτρωση στο σήμερα…

Αν δεν μεταβιβάζεις τον τρόπο που σε προσεγγίζουν άλλοι άνθρωποι σε άλλους που σε εκτιμούν και σέβονται, υποτιμώντας την αξία σου, όπως και την αξία των άλλων ανθρώπων, εξιδανικεύοντας τον πόνο, την απουσία…

Αν κάθε φορά που προσεγγίζεις τον εαυτό σου με ειλικρινή τρόπο, αντέχεις το κενό, το φόβο και τον πόνο της μοναξιάς που ένιωθες ως μικρό παιδί…

Αν μαθαίνεις να αντέχεις  τα συναισθήματά σου, τον πόνο, τον θυμό, την θλίψη, σε ένα προστατευμένο περιβάλλον και τους δίνεις νόημα και αξία…

Αν αρχίζεις από σιγά – σιγά να νιώθεις αποδοχή και κατανόηση για σένα… Αν σε συγχωρείς … Αν σε σέβεσαι και σε εκτιμάς,  προσπαθώντας να καταλάβεις αν κάθε φορά νιώθεις να σε σέβεσαι και σε εκτιμάς στις συμπεριφορές σου όπως και στις συμπεριφορές των άλλων…. Αν αναγνωρίζεις πως ό,τι έγινε, έγινε για να εκφράσεις συναισθήματα, (πόνο και θλίψη), που παρέμεναν απωθημένα μέσα σου, αναλαμβάνοντάς τα όμως στο σήμερα εσύ για τον εαυτό σου…

Αν συνειδητοποιείς ότι μόνο τον εαυτό μας μπορούμε να αλλάξουμε όταν θέλουμε στο παρόν μας και ότι το παρελθόν μας ανήκει σε ένα άλλο χρόνο, που του αξίζει μια θέση σεβασμού στη μνήμη μας, κάνοντας τους αποχωρισμούς μας από την ιδέα ότι μπορούμε να το αλλάξουμε με τρόπους που δεν δικαιώνουν την αξία μας…

Αν νιώσεις ότι σου αξίζει η αγάπη, ο σεβασμός και η εκτίμηση στον εαυτό σου, τότε το καθετί στη ζωή σου αποκτά νόημα, ένα νόημα πληρότητας και γαλήνης.

Αγγελική Μπολουδάκη