Γούλφη

Ο Γούλφη είναι ένας όμορφος νεαρός ασπρόμαυρος γάτος.  Ένας τρυφερός, στοργικός, χαδιάρης, προστατευτικός, συμπονετικός και αγαπησιάρης γάτος.

Συνδέεται με κάθε πλάσμα που αγαπάει. Συναισθάνεται και συμπάσχει. Τις προάλλες όπως έκοβα τα νύχια της σκυλίτσας μου, την πόνεσα άθελά μου. Έτρεξε κοντά της για να της συμπαρασταθεί και έφυγε από δίπλα της μόνο όταν βεβαιώθηκε ότι ένιωθε καλά.

Ο Γούλφη έχει άσθμα. Και όμως δεν τον απορροφάει το πρόβλημα του, αλλά πάντα νοιάζεται για τις ανάγκες των άλλων. Όπως για τις δικές του.

Η σκυλίτσα μου, η Σουσουράδα, είχε μια συνήθεια. Πάνω στο παιγνίδι δάγκωνε στο λαιμό τον Γούλφη. Παίζουν μαζί αγαπημένα, κάποιες φορές όμως επιβάλλεται σε εκείνον με αυτόν τον τρόπο. Ήταν αδεσποτούλα και για μια σκυλίτσα 5 κιλών η ζωή πρέπει να ήταν δύσκολη. Θα καταπιέστηκε από άλλα ζώα και ξεσπά στον λευκό ποιμενικό μου, ο οποίος ανέχεται αδιαμαρτύρητα ό,τι κι αν του κάνει και τώρα στον Γούλφη.

Κάποια στιγμή, όπως τους παρατηρούσα, τον δάγκωσε με τρόπο που πρέπει να τον πόνεσε. Τη μάλωσα. Φάνηκε να ακούει, μόλις όμως έφυγα συνέχισε να του επιβάλλεται με τον ίδιο τρόπο. Της φώναξα, προσπαθώντας να την κάνω να καταλάβει ότι αυτό που κάνει δεν είναι καλό. Θύμωσα και στενοχωρήθηκα. Ο Γούλφη αγχώθηκε. Όταν αγχώνεται, το άσθμα του υποτροπιάζει. Μετά την κρίση άσθματος, ακούμπησε το ποδαράκι του πάνω μου. Σαν να μου έλεγε «μην τη μαλώνεις, στενοχωριέσαι και της στενοχωρείς. Μπορώ να το αναλάβω». Την άφησε να τον δαγκώνει. Εκείνη χαρούμενη που τα κατάφερε, χωρίς επιτέλους να τη διακόπτει κάποιος, πήγε στο κρεβατάκι της και ξάπλωσε κάτω από τη κουβερτούλα της. Ο Γούλφη πήγε κοντά της. Τον παρατηρούσα και εκείνο που σκέφτηκα αρχικά ήταν πόσο ανιδιοτελής είναι. Την επόμενη στιγμή, όπως ήταν σκεπασμένη με την κουβερτούλα της, της κάρφωσε τα νυχάκια του στα μαλακά της μέρη. Η Σουσουράδα έβγαλε μια κραυγή. Εκείνος την αγκάλιασε στοργικά και μόνο όταν η Σουσουράδα ηρέμησε, πήγε στο άλλο δωμάτιο. Την επόμενη μέρα η Σουσουράδα επανέλαβε το ίδιο. Το ίδιο έκανε και ο Γούλφη. Μετά την κραυγή, την αγκάλιασε και πάλι. Η Σουσουράδα δεν δαγκώνει χωρίς λόγο πλέον. Στην πραγματικότητα δεν είχε ανάγκη να δαγκώνει. Είχε ανάγκη από μια παρέα που να  είναι μαζί της με τον δικό της τρόπο. Ο Γούλφη είναι μαζί της με το δικό του τον τρόπο, τη συναισθάνεται όμως και όταν τη νιώθει θλιμμένη, απλώνει το ποδαράκι του πάνω της και την αγκαλιάζει. Της δίνει αυτό που χρειάζεται κάθε φορά και εκείνη συνδέεται μαζί του όλο και περισσότερο, κατανοώντας και εκείνη τις ανάγκες του. Όταν είναι αγκαλιά, το άσθμα του υποχωρεί. Όταν είναι αγκαλιά, η θλίψη της μαλακώνει.

Όταν δυο νιώθουν μαζί, ο ένας συναισθάνεται τι έχει ανάγκη ο άλλος για να είναι καλά.

Αγγελική Μπολουδάκη