Μια ιστορία φωτός
22 Ιουλίου 2021
Δεν είστε…είστε!!
25 Αυγούστου 2021

Καλλιτέχνης είναι ο άνθρωπος που μας συγκινεί με το έργο του, με το παράδειγμα ζωής του

Καλλιτέχνης δεν είναι απλώς αυτός που κατέχει ένα ταλέντο, αλλά εκείνος που αντιλαμβάνεται το ταλέντο του ως ένα δώρο, ως μια ευλογία που του έχει δοθεί για να την καλλιεργήσει, να τη μοιραστεί και να προσφέρει. Είναι ο άνθρωπος που κοιτάζει πέρα από τη λάμψη και την επιφάνεια της δόξας και εστιάζει στην ουσία, στην ειλικρίνεια και στη δημιουργία που αγγίζει καρδιές και εμπνέει.

Ο καλλιτέχνης που τιμά την τέχνη του νιώθει την ευθύνη της δημιουργίας του, αναγνωρίζει τη βαθιά σύνδεση ανάμεσα σε εκείνον και το κοινό του, σε εκείνον και τους συνεργάτες του, σε εκείνον και τον κόσμο γύρω του. Κατανοεί ότι κάθε του κίνηση, κάθε του έργο, είναι μια γέφυρα που ενώνει τις ψυχές και δημιουργεί έναν χώρο όπου γεννιέται το συναίσθημα, η αλήθεια, η επικοινωνία.

Δεν νιώθει ανώτερος ούτε εξουσιαστικός. Αντίθετα, κάθε του βήμα είναι μια πράξη ευγνωμοσύνης. Ευγνωμοσύνης για το χάρισμα που έχει, για τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν, για την ευκαιρία να προσφέρει κάτι όμορφο. Δεν επιδιώκει να λάμψει μόνος του, γιατί γνωρίζει πως η αληθινή λάμψη προέρχεται από τη συλλογική προσπάθεια, από τη συνεργασία, από το μοίρασμα.

Όταν ο καλλιτέχνης δημιουργεί, γίνεται ο ίδιος ένα κομμάτι της δημιουργίας του. Βάζει σε αυτή την ψυχή του, τα όνειρά του, την ευαισθησία του, τις αλήθειες του. Κι έτσι το έργο του αποκτά κάτι μαγικό: δεν είναι απλώς ένα αποτέλεσμα, είναι ένας καθρέφτης της ίδιας της ύπαρξής του. Όταν νιώθει τις ανάγκες των άλλων, όταν αφουγκράζεται τη χαρά, τη λύπη, την αγωνία, τότε το έργο του γίνεται φως που τους καθοδηγεί, ένα χάδι που τους παρηγορεί, μια δύναμη που τους ενθαρρύνει.

Δεν επιζητά την εξουσία ούτε την υποταγή των άλλων. Αντίθετα, αποφεύγει τον εγωισμό που θα μπορούσε να γεννηθεί από την αναγνώριση ή τη δόξα. Γνωρίζει ότι το να έχει ένα ταλέντο δεν σημαίνει ότι είναι ανώτερος, αλλά ότι είναι υπεύθυνος. Υπεύθυνος να το καλλιεργήσει, να το εξελίξει, να το χρησιμοποιήσει με τρόπο που να ωφελεί και να ανακουφίζει, να εμπνέει και να ενώνει.

Ο αληθινός καλλιτέχνης πείθει όχι με τα λόγια του, αλλά με το παράδειγμά του. Είναι ο άνθρωπος που η ζωή του είναι συντονισμένη με τις αρχές και τις αξίες της τέχνης του. Δεν υποκρίνεται, δεν παραπλανά. Είναι αυθεντικός. Και μέσα από αυτή την αυθεντικότητα γεννιέται η σύνδεση. Το κοινό δεν συγκινείται απλώς από την τεχνική του δεξιότητα, αλλά από τη δοτικότητά του, από την αγάπη που έχει βάλει σε ό,τι δημιουργεί.

Αυτή η δοτικότητα δεν είναι αδυναμία. Είναι η υπέρτατη δύναμη. Δύναμη να νιώσει, να κατανοήσει, να μοιραστεί. Δύναμη να δημιουργήσει με αγάπη, να εμπνεύσει χωρίς να απαιτεί, να ηγείται χωρίς να εξουσιάζει. Είναι η δύναμη της ευγνωμοσύνης που μεταμορφώνει κάθε του έργο σε έναν ύμνο στη ζωή, στην ομορφιά, στην αλληλεγγύη.

Ο καλλιτέχνης που ζει με αυτόν τον τρόπο δεν προσπαθεί να κατακτήσει κάτι, αλλά να μοιραστεί. Δεν χρησιμοποιεί τους ανθρώπους και τις καταστάσεις ως μέσα για να πετύχει τον σκοπό του, αλλά συνεργάζεται, κατανοώντας τη μαγεία της συλλογικότητας. Και με κάθε του δημιουργία μας θυμίζει ότι η τέχνη, στην πιο αληθινή της μορφή, είναι ένας τρόπος να εκφράσουμε αυτό που έχουμε μέσα μας και να το μοιραστούμε με τον κόσμο γύρω μας.

Αυτός είναι ο καλλιτέχνης που μας συγκινεί. Ο καλλιτέχνης που νιώθουμε κοντά μας, γιατί στο έργο του βρίσκουμε κομμάτια της δικής μας ψυχής.

Αγγελική Μπολουδάκη