Η προσωπική ευημερία της μητέρας

Η σχέση μας με τον εαυτό μας και η προσωπική μας ευημερία είναι σημαντική και πολύτιμη. Επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής μας, ιδιαίτερα τις σχέσεις μας με τους αγαπημένους μας. Κι όταν γινόμαστε γονείς, αυτή η δυναμική γίνεται ακόμα πιο έντονη.

Η μητρότητα, ειδικά για τις γυναίκες, συχνά συνδέεται με την έννοια της αυτοθυσίας, με την παραίτηση από τη δική μας ευημερία και ευτυχία για χάρη των παιδιών μας. Αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν δεν φροντίζουμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους ό,τι έχουμε να δώσουμε. Όπως οι οδηγίες στις πτήσεις, πρέπει πρώτα να βάλουμε τη μάσκα οξυγόνου στον εαυτό μας για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τους άλλους. Αυτό δεν είναι εγωιστικό, είναι υγιές και απαραίτητο.

Είναι αλήθεια ότι οι μητέρες συχνά αισθάνονται ότι η ευτυχία τους πρέπει να έρχεται δεύτερη, ότι πρέπει να θυσιάζουν τα πάντα για τα παιδιά τους και την οικογένειά τους. Αλλά τι συμβαίνει όταν οι θυσίες αυτές δεν σταματούν ποτέ και το βάρος πέφτει πάνω μας μέχρι να μην έχουμε τίποτα να δώσουμε πια; Η αυτοθυσία χωρίς όρια και η συνεχής άρνηση των δικών μας αναγκών μπορεί να οδηγήσουν σε εξάντληση και δυσαρέσκεια. Δεν είναι μόνο επικίνδυνο για εμάς, αλλά και για τα παιδιά μας. Διότι τα παιδιά μας χρειάζονται γονείς που είναι υγιείς, ισχυροί και συναισθηματικά διαθέσιμοι. Χρειάζονται γονείς που δεν νιώθουν ένοχοι για την προσωπική τους ευτυχία και ευημερία, γιατί μόνο έτσι μπορούν να τους προσφέρουν αληθινή παρουσία, αληθινή φροντίδα και αγάπη.

Αν επιθυμούμε να μεγαλώσουμε ευτυχισμένα και υγιή παιδιά, πρέπει να ξεκινήσουμε με το να αναγνωρίσουμε ότι η προσωπική μας ευημερία είναι θεμελιώδης για τη δημιουργία μιας ισχυρής και υγιούς οικογένειας. Τα παιδιά μαθαίνουν από το παράδειγμα που δίνουμε, και αν μας βλέπουν να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να προσπαθούμε για την ευτυχία μας, να αποδεχόμαστε τις αδυναμίες μας και να προσφέρουμε καλοσύνη και ενσυναίσθηση στους άλλους, θα μάθουν να κάνουν το ίδιο.

Η πραγματική αγάπη είναι αυτή που δεν απαιτεί θυσία, αλλά προϋποθέτει σεβασμό για τις ανάγκες και τα συναισθήματα του εαυτού μας και των άλλων. Είναι αγάπη που δίνεται απλόχερα, χωρίς ενοχές, και που επιτρέπει σε όλους μας να αναπτύξουμε τη δική μας αλήθεια και ευτυχία. Μόνο όταν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι ευτυχισμένος, μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους τη συναισθηματική στήριξη και την αγάπη που χρειάζονται. Και αυτή η αγάπη είναι εκείνη που μπορεί να ανακουφίσει, να επουλώσει και να συνδέσει σε βάθος.

Η υγιής σχέση με τον εαυτό μας είναι το θεμέλιο για υγιείς σχέσεις με τους άλλους. Μόνο όταν μάθουμε να φροντίζουμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας, μπορούμε να προσφέρουμε την ίδια αγάπη και στους άλλους, χωρίς να προσπαθούμε να τους αλλάξουμε ή να τους καταπιέσουμε, αλλά αποδεχόμενοι την ομορφιά στην διαφορετικότητα και στην αυτονομία κάθε μέλους της οικογένειας. Η ευτυχία δεν είναι ούτε εγωιστική ούτε ασυμβίβαστη με την αγάπη για τους άλλους. Αντιθέτως, η ευτυχία μας είναι αυτό που επιτρέπει την αληθινή, ανιδιοτελή αγάπη να ανθίσει.

Αφήνοντας τον εαυτό μας να είναι ευτυχισμένος, ανοίγουμε την πόρτα για την πραγματική αγάπη, μια αγάπη που δεν έχει όρια και δεν έχει αναστολές, αλλά που ρέει αυθόρμητα και με γενναιοδωρία. Κι έτσι, το δώρο της ευτυχίας που δίνουμε στον εαυτό μας γίνεται το μεγαλύτερο δώρο για τους άλλους.

Αγγελική Μπολουδάκη