Αποδοχή και εμπιστοσύνη

Το άγχος είναι ένας σύντροφος που συχνά κουβαλάμε, άλλοτε αθέατος κι άλλοτε κυριαρχικός. Δεν είναι η ίδια η σκέψη του μέλλοντος που μας τρομάζει. Είναι η αγωνία μας, η ανάγκη μας να έχουμε τον έλεγχο, να σιγουρευτούμε ότι όλα θα πάνε καλά, ότι τίποτα δεν θα ξεφύγει από τα χέρια μας.

Αυτή η αγωνία γεννιέται από την ανθρώπινη φύση μας. Θέλουμε να προστατέψουμε αυτά που αγαπάμε, να εξασφαλίσουμε την ευτυχία μας, να αποτρέψουμε τον πόνο. Είναι φυσικό. Όμως, η ζωή έχει τον δικό της ρυθμό, έναν χορό που δεν μπορούμε πάντα να οδηγήσουμε. Όσο κι αν προσπαθούμε, υπάρχουν πράγματα πέρα από τις δυνάμεις μας, γεγονότα που ξεδιπλώνονται με τρόπους που δεν μπορούμε να προβλέψουμε.

Κι εδώ ακριβώς έγκειται η πρόκληση: να αποδεχθούμε ότι ο έλεγχος είναι μια ψευδαίσθηση. Δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε κάθε βήμα του ταξιδιού. Δεν χρειάζεται να έχουμε όλες τις απαντήσεις. Αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι η εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, ότι θα αντέξουμε και θα προσαρμοστούμε. Εμπιστοσύνη στη ζωή, ότι, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνουμε πάντα το γιατί, εκείνη μας οδηγεί εκεί που πρέπει να βρεθούμε.

Ας πάρουμε μια ανάσα. Ας αφήσουμε το βάρος της προσπάθειας να ελέγξουμε τα πάντα. Το μέλλον δεν είναι εχθρός μας· είναι ένας καμβάς που περιμένει να τον ζωγραφίσουμε, με όποια χρώματα μας φέρνει η κάθε στιγμή. Και σε αυτή τη ζωγραφιά, οι πιο όμορφες πινελιές είναι συχνά αυτές που δεν σχεδιάσαμε ποτέ.

Ας ζήσουμε λοιπόν με λιγότερη αγωνία και περισσότερη πίστη. Γιατί στο τέλος της ημέρας, το μόνο που πραγματικά μπορούμε να ελέγξουμε είναι το πώς επιλέγουμε να αγαπάμε, να ελπίζουμε και να προχωράμε.

Αγγελική Μπολουδάκη