Υπομονή

“Η καρδιά περιβάλλεται από μια μεμβράνη, το ήξερες;”

“Ναι, το περικάρδιο.”

“Ακριβώς. Και η δουλειά του περικαρδίου είναι να την προστατεύει. Απ’ ότι φαίνεται, όταν η καρδιά μας υποφέρει, η μεμβράνη την αγκαλιάζει με μητρική στοργή και σκληραίνει σχηματίζοντας κάτι σαν πανοπλία που μας επιτρέπει να επιβιώσουμε. Χωρίς αυτήν την παροδική σκληράδα ίσως να μην μπορούσαμε ν΄αντέξουμε συναισθηματικές δυστυχίες. Αυτό που προσπαθώ να σου εξηγήσω είναι ότι η καρδιά της γιαγιάς πέτρωσε από τη μέρα που της συνέβη κάτι φρικτό, και το περικάρδιό της προσπάθησε να την προστατέψει. Αφού για την αιτία της δυστυχίας της δεν υπήρχε λύση κι ο πόνος δεν έλεγε να φύγει, το περικάρδιο ποτέ δεν τόλμησε να απελευθερώσει την καρδιά της. Για να την προστατέψει από εκείνη την αβάσταχτη αλήθεια, από εκείνο το καρφωμένο αγκάθι, το περικάρδιο την έσφιξε στην αγκαλιά του με τόση δύναμη που την άφησε αναίσθητη.”

“Μαμά, τι θλιβερή ιστορία. Αλλά έτσι, ακόμα κι αν το περικάρδιο υπάρχει για να την προστατεύει, αυτή η προστασία δεν πρέπει να είναι πολύ καλή για την καρδιά.”

“Βέβαια όχι, μπορεί να φτάσει ακόμα και να την σκοτώσει.”

“Αλλά εγώ δεν θέλω να πεθάνει η γιαγιά. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούμε να κάνουμε;”

“Να έχουμε υπομονή μαζί της, Σοφία. Άνοιξέ της την καρδιά σου, κι άσε να σου ανοίξει κι εκείνη τη δική της, όταν το μπορέσει.”

ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΙ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΥΠΗΤΕΡΗ όχι και τόσο λυπητερή, opera