Ομορφιά της στιγμής

Η ομορφιά της στιγμής βρίσκεται στη βαθιά ένωση που μπορούμε να νιώσουμε μαζί της, όταν της επιτρέπουμε να μας κατακλύσει. Δεν είναι απλώς ένα παρόν στο οποίο βρισκόμαστε τυχαία· είναι μια εμπειρία που, όταν την αγκαλιάζουμε ολόψυχα, μας μεταμορφώνει. Η αληθινή βίωση της στιγμής δεν είναι μόνο μια ψυχική ή νοητική διαδικασία, αλλά μια πλήρης βουτιά στο εδώ και τώρα, μια αποδοχή του συνόλου των αισθήσεών μας και του συναισθήματός μας. Αυτή η στιγμή μπορεί να είναι ένα μικρό καθημερινό γεγονός ή κάτι μεγαλύτερο και σημαντικό. Όμως, όποια και αν είναι η μορφή της, όταν της επιτρέπουμε να μας διαπεράσει, αποκτά αξία.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να απομακρυνθούμε από την παγίδα του να ζούμε μόνο στο μυαλό μας. Πολύ συχνά, περνάμε τις μέρες μας βυθισμένοι στις σκέψεις, τις ανησυχίες και τις προσδοκίες μας, κλειδωμένοι σε μια διαρκή διαδικασία ανάλυσης και σχεδιασμού. Το μυαλό μας γίνεται ένα πεδίο μάχης, όπου οι επιθυμίες συγκρούονται με τις φοβίες, και οι προσδοκίες μας για το μέλλον μας εμποδίζουν να δούμε το παρόν. Όταν ζούμε έτσι, χάνουμε την επαφή με την αληθινή μας ύπαρξη, χάνουμε τη σύνδεση με τον εαυτό μας.

Η λύση είναι να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να βιώσει το παρόν σε όλη του την πληρότητα. Να ζούμε όχι μόνο στο μυαλό μας, αλλά να ενσαρκώνουμε την ύπαρξή μας, κάνοντας χώρο για τα συναισθήματά μας. Να τα αφήνουμε να υπάρξουν χωρίς να τα καταπιέζουμε ή να τα απορρίπτουμε. Όταν δίνουμε αυτή την ελευθερία στον εαυτό μας, απελευθερώνουμε την ενέργειά μας και τη διοχετεύουμε σε αυτό που βιώνουμε. Το αποτέλεσμα είναι μια βαθιά αίσθηση ουσίας, μια αίσθηση ότι αυτό που ζούμε είναι πραγματικό, σημαντικό και γεμάτο νόημα.

Η κάθε στιγμή, όταν την αγκαλιάζουμε αληθινά, έχει τη δύναμη να μας αποσπάσει από οτιδήποτε δεν ανήκει σε αυτή. Όλες οι ανησυχίες, οι φόβοι και οι αγωνίες που μας κατακλύζουν, συχνά πηγάζουν από την αποσύνδεση που νιώθουμε από το παρόν. Ζούμε με το άγχος του τι θα συμβεί ή με την ενοχή για το παρελθόν. Αναμένουμε την ικανοποίηση από το μέλλον και επικρίνουμε τον εαυτό μας για αυτό που δεν καταφέραμε ή για τα λάθη που πιστεύουμε ότι κάναμε. Αυτή η προσκόλληση στο μέλλον ή στο παρελθόν δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο εσωτερικής σύγκρουσης.

Όμως, όταν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ζήσει στο εδώ και τώρα, αυτή η αγωνία διαλύεται. Το παρόν είναι το μόνο που υπάρχει πραγματικά. Και όταν εστιάζουμε την προσοχή μας σε αυτό που ζούμε, τότε η στιγμή γίνεται πλήρης. Μπορεί να είναι ένα μικρό γεγονός, μια απλή καθημερινή κίνηση, αλλά όταν την ζούμε με όλη μας την ύπαρξη, αποκτά μια τεράστια αξία. Γίνεται αληθινά σημαντική, γιατί τη ζούμε χωρίς προσδοκίες και χωρίς ενοχές.

Με αυτόν τον τρόπο, γεμίζουμε με ένα αίσθημα πληρότητας που είναι βαθιά ικανοποιητικό. Δεν έχει σημασία αν αυτό που ζούμε είναι μεγάλο ή μικρό, σημαντικό ή ασήμαντο με βάση τα κοινωνικά πρότυπα. Η ουσία δεν βρίσκεται στην αντικειμενική του αξία, αλλά στην υποκειμενική μας βίωση. Όταν ζούμε με αυτό τον τρόπο, κάθε στιγμή μας γεμίζει. Και αυτή η πληρότητα μας κάνει να νιώθουμε όμορφα για αυτό που ζούμε τώρα, για αυτό που έχουμε ζήσει και για αυτό που θα έρθει. Η ζωή αποκτά μια ροή, μια συνέχεια, όπου δεν υπάρχει διακοπή ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, γιατί όλα ενώνονται σε μια ζωντανή εμπειρία του εδώ και τώρα.

Αυτή η βαθιά σύνδεση με την παρούσα στιγμή είναι μια πηγή χαράς και εσωτερικής γαλήνης. Απελευθερωμένοι από τις ανησυχίες για το μέλλον και τις ενοχές για το παρελθόν, μπορούμε να ζήσουμε με πληρότητα, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή για αυτό που είναι. Και μέσα από αυτή την ενότητα με το παρόν, βρίσκουμε την αληθινή ομορφιά της ζωής.

Αγγελική Μπολουδάκη