Ένας δημιουργικός εαυτός μάς γυρεύει να τον οδηγήσουμε στη χώρα της δημιουργίας, στη χώρα της ζωής.
Κάθε προσπάθεια για δημιουργικότητα, για επικοινωνία και για σχέση, ξεκινάει από την αναζήτηση της δικής μας ψυχής, ώστε να την συντροφέψουμε στις αγωνίες και τους φόβους της.
Η γαλήνη μας καλοδέχεται όταν μαθαίνουμε να οργώνουμε το χωράφι των αμφιβολιών μας, όταν αποχωριζόμαστε τις προσδοκίες μας, όταν εναρμονιζόμαστε με αυτό που θέλουμε αληθινά.
Όταν απαλύνουμε τις αγωνίες μας και καθησυχάζουμε τις ανασφάλειες μας, αυτό που μας προσεγγίζει βρίσκει τη θέση του στην καρδιά μας. Γίνεται η καρδιά μας ένας βωμός, όπου η επιθυμία μας προσφέρει το θρόνο σε ό,τι θέλουμε και όχι ένα θυσιαστήριο όπου οι φόβοι μας θα της αφαιρούσαν κάθε διάθεση να υπάρξει.
Τι είναι αυτό που χρειαζόμαστε, άραγε, για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε με τον εαυτό μας ώστε να μπορέσουμε να τον αποδεχτούμε και έτσι να προσεγγίσουμε και τους γύρω μας;
Πάνω από όλα χρειάζεται μια προσωπική διεργασία, για να ακούσουμε τις ανάγκες μας και να τις αναγνωρίσουμε. Να σκύψουμε προσεκτικά στο ψιθύρισμα τους που μας καλεί αδιάκοπα, ώστε να αφουγκραστούμε τα συναισθήματα μας και να τα κατανοήσουμε.
Να γαληνέψουμε κάθε επικριτική φωνή μέσα μας, να αναγνωρίσουμε ότι η ενοχή και η ντροπή είναι άλλοθι για να μην αναγνωρίσουμε την ευθύνη μας ώστε να την αναλάβουμε δυναμικά.
Να μην ζητάμε από τον εαυτό μας και από τους άλλους πράγματα που είναι στη φαντασίωση μας. Οι προσδοκίες υπάρχουν όσο ζητάμε από αλλού αυτό που μπορούμε να καταφέρουμε μόνοι μας. Όσο αποχωριζόμαστε τον εξιδανικευμένο εαυτό μας, τόσο γυρεύουμε στην πραγματικότητα αυτό που υπάρχει.
Κάθε πληγή επουλώνεται όταν τη δούμε με ματιά αξίας. Αυτό που την έκανε να δημιουργηθεί ήταν οι σκέψεις μας πως αυτό που κάναμε ήταν λάθος. Όταν συνειδητοποιούμε ότι οφείλουμε ευγνωμοσύνη σε αυτά που ζήσαμε και ότι αυτά μας χάρισαν ένα θησαυρό αξίας, μαθαίνουμε να αποταμιεύουμε κάθε στιγμή ως σημαντική.
Όταν βλέπουμε καθαρά τον εαυτό μας, δεχόμαστε τις επιθυμίες μας και τις ικανοποιούμε. Κάθε εμπειρία που χαρίζει έκσταση στο πνεύμα μας και αγάπη στην καρδιά μας είναι καλοδεχούμενη. Η διάρκειά της, η ποσότητα δεν είναι το ζητούμενο για μας, αλλά το πόσο πλήρεις νιώθουμε με την ένωση μαζί της.
Ο ενήλικας εαυτός μας αγαπά το παιδί μέσα μας, το οποίο δεν λειτουργεί παιδιάστικα αλλά δημιουργικά και ευχάριστα.
Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας