Είσαι πάντα ελεύθερος να αλλάξεις γνώμη και να διαλέξεις ένα διαφορετικό μέλλον. Ή ένα διαφορετικό παρελθόν. (Ριτσαρντ Μπαχ)

Παιδικές ερωτήσεις και η επιρροή τους στην ενήλικη ζωή:

Αν, ως παιδί, σας απασχολούσαν ερωτήματα όπως:

• “Γιατί να μου συμβαίνει αυτό;”
• “Γιατί με κάνει να αισθάνομαι ότι δεν αξίζω;”
• “Γιατί με απορρίπτει;”
• “Τι λάθος κάνω; Μήπως είμαι λάθος;”
• “Γιατί δεν είναι παρών όταν τον χρειάζομαι;”
• “Γιατί, όταν του μιλάω για τα συναισθήματά μου, θυμώνει και δεν με ακούει;”
• “Γιατί δεν συνδέεται μαζί μου, αλλά ενδιαφέρεται περισσότερο για άλλους;”

Αυτές οι ερωτήσεις οργανώνουν τον τρόπο που σκέφτεστε για τον εαυτό σας.

Στην ενήλικη ζωή, οποιαδήποτε κατάσταση σας κάνει να επαναλάβετε αυτά τα ερωτήματα, σας ελκύει και δεν μπορείτε να της αντισταθείτε. Μπορεί να την ονομάζετε πάθος ή έρωτα, αλλά στην πραγματικότητα είναι η επανάληψη ενός φαύλου κύκλου που ξεκίνησε από την παιδική σας ηλικία.

Γιατί εμπλέκεστε σε παρόμοιες καταστάσεις;

Η έλξη σας προς τέτοιες καταστάσεις οφείλεται σε δύο λόγους:

1. Το οικείο: Σας ελκύει αυτό που έχετε ζήσει, καθώς το έχετε καταγράψει ως γνώριμο και ασφαλές.
2. Η ανάγκη να εκφράσετε τον πόνο σας: Όταν έρχεστε σε παρόμοιες καταστάσεις που σας θυμίζουν τον παιδικό σας πόνο, τον εκφράζετε. Η μη εκφρασμένη θλίψη γίνεται βάρος. Αν και το συναίσθημα ανακυκλώνεται και γίνεται θυμός, σας ανακουφίζει προσωρινά γιατί δεν τον εσωτερικεύετε.

Ο φαύλος κύκλος και η ψευδαίσθηση της αλλαγής:

Επιλέγοντας ανθρώπους που σας θυμίζουν την έλλειψη ανταπόκρισης της παιδικής σας ηλικίας, προσπαθείτε να τους αλλάξετε, με την ελπίδα ότι, αν αλλάξουν αυτοί, θα αλλάξει και η αίσθηση της αξίας σας. Είναι σαν να σκηνοθετείτε ξανά την παιδική σας ηλικία, με την ψευδαίσθηση ότι αυτή τη φορά το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό.

Στην πραγματικότητα, αυτό το μοτίβο διατηρεί την ψευδαίσθηση της παιδικής σας ηλικίας ζωντανή, αποφεύγοντας την ανάληψη της ευθύνης για την προσωπική σας ωρίμανση. Το παιδί ζητά με απαιτητικό τρόπο να λάβει αυτό που χρειάζεται, πιστεύοντας ότι ο άλλος θα του δώσει ό,τι θέλει, ενώ ο ενήλικας κάνει απολογισμό του παρελθόντος, φιλτράρει τι κρατά και απολαμβάνει τη δική του δημιουργία.

Η ανάγκη της φαντασίωσης:

Ως παιδί μάθατε να ζείτε στη φαντασίωση, επειδή αυτό που ζούσατε δεν σας προσέφερε γαλήνη. Έτσι, δημιουργείτε σχέσεις στις οποίες η αλήθεια της συναισθηματικής σύνδεσης υπάρχει μόνο στη φαντασία σας. Επαναλαμβάνετε εμμονικά την παιδική σας πραγματικότητα, χωρίς να αναλαμβάνετε την ευθύνη της αλλαγής σας.

Ανάληψη ευθύνης και ωρίμανση:

Όταν αποφασίσετε να αναλάβετε δυναμικά την ευθύνη του ενήλικα εαυτού σας, μπορείτε να ανατρέψετε το σκηνικό. Δημιουργείτε νέες σχέσεις βασισμένες σε αμοιβαιότητα και υπευθυνότητα, επιλέγοντας ανθρώπους που ανταποκρίνονται στις ανάγκες σας χωρίς την ψευδαίσθηση ότι θα αλλάξουν για να σας “σώσουν”.

Τα νέα ερωτήματα που αντικαθιστούν τα παλιά:

• “Αξίζω, άρα επιλέγω ό,τι αντικατοπτρίζει την αξία μου.”
• “Αποδέχομαι τον εαυτό μου και τους άλλους, χωρίς να προσπαθώ να τους αλλάξω.”
• “Δεσμεύομαι με υπευθυνότητα και συνέπεια.”
• “Απολαμβάνω την κληρονομιά μου και δημιουργώ κάτι νέο.”
• “Αναγνωρίζω ότι δεν μπορώ να τα έχω όλα και τακτοποιώ τις εκκρεμότητές μου με το παρελθόν.”
• “Εκτιμώ και νιώθω ευγνωμοσύνη για τα δώρα της ζωής.”
• “Δέχομαι από τους άλλους ό,τι μπορούν να μου δώσουν, χωρίς απαιτήσεις, αλλά και χωρίς να παραβλέπω τις ανάγκες μου για υγιείς σχέσεις.”

Με αυτόν τον τρόπο, ανοίγετε τον δρόμο για ουσιαστική ελευθερία και ευτυχία.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας