Ειλικρίνεια, υπευθυνότητα, συνέπεια, καθρέφτισμα αλήθειας, κοινή οπτική για τη σχέση

Μάθαμε πως δυο άνθρωποι σχετίζονται όταν νοιάζονται ο ένας τον άλλον. Όταν λειτουργούν περιποιητικά, όταν είναι παρόντες, όταν είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Όταν ο ένας κάνει τα χατίρια του άλλου, όταν ο ένας επιβεβαιώνει τον άλλον, όταν ο ένας ικανοποιεί τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες του άλλου, όταν ο ένας καλύπτει τα λάθη του άλλου δικαιολογώντας τον, θυσιάζοντας τον εαυτό του για την αγάπη. Όταν αγαπάνε ρομαντικά και εξιδανικευμένα ο ένας τον άλλον. Γιατί, όμως, άραγε, πολλοί άνθρωποι που τα έχουν αυτά δεν νιώθουν καλά στις σχέσεις τους;

Σε μια σχέση, συντροφική, φιλική, σχέση συνεργασίας σε συνέχεια και συνέπεια, χρειάζεται ειλικρίνεια. Να μπορείς να είσαι ειλικρινής όσον αφορά στις ανάγκες και στα συναισθήματά σου, να μπορεί και ο άλλος να κάνει το ίδιο και να ακούγεστε, να αλλάζετε μαζί μέσα από μια ειλικρίνεια που ενώνει και εμπνέει. Όταν δεν υπάρχει ειλικρίνεια, δεν υπάρχει σχέση.

Χρειάζεται υπευθυνότητα. Να μιλά ο ένας στον άλλον για τα λάθη τους, σε προσωπικό και διαπροσωπικό επίπεδο, και να επανορθώνουν. Να είναι ο ένας δεκτικός στην αλήθεια του άλλου. Όταν, είτε ο ένας από τους δυο, είτε και οι δυο, κάθε φορά που ακούνε μια αλήθεια, μπαίνουν σε θέση άμυνας ή επίθεσης, τα μέλη δεν έχουν την υπευθυνότητα να κρατήσουν τη σχέση, οπότε η σχέση δεν έχει νόημα να υπάρχει.

Χρειάζεται συνέπεια. Η σχέση χρειάζεται παρουσία, όπως χρειάζεται και συναισθηματική παρουσία. Χρειάζεται το κάθε μέλος να κρατά συναισθηματικά το άλλο, με συνέπεια και σε συνέχεια, με προτεραιότητα και εμπιστοσύνη. Κάθε έλλειψη εμπιστοσύνης υποχωρεί όταν ο ένας επενδύει στον άλλον με προτεραιότητα. Χωρίς συνέπεια δεν υφίσταται σχέση.

Χρειάζεται, επίσης, αφοσίωση του καθενός στην προσωπική αλήθεια του άλλου. Αφοσίωση σημαίνει ότι ο ένας είναι επικεντρωμένος στον άλλον, παρατηρεί τι αναπτύσσει τον καθένα τους, και τον βοηθά στην προσωπική του αλήθεια. Κάθε εγωκεντρισμός υποχωρεί όπως και η ανταγωνιστική διάθεση και ενώνονται οι δυο προκειμένου ο ένας να λειτουργεί σαν βοηθητικός καθρέφτης για τον άλλον, που αντανακλάται σε εκείνον μια αλήθεια με δύναμη και ενωτική διάθεση.

Χρειάζεται επίσης να υπάρχει κοινή οπτική για τη σχέση, ένα κοινό όραμα και μια κοινή αντίληψη για τον τρόπο που βλέπουν τη σχέση μαζί, κάτι που κάνει τις προσωπικές διαφορές να μειώνονται, επειδή ο σκοπός να είναι μαζί είναι η προτεραιότητά τους. Αν δεν υπάρχει κοινή αντίληψη για τον τρόπο που σχετίζονται, αφοσιώνονται, προστατεύουν τα συναισθήματά τους ο ένας για τον άλλον, σέβονται και εκτιμούν, αν οι αξίες διαφέρουν, οι άνθρωποι μένουν μόνοι τους με τη φαντασίωση της σχέσης, μια που η πραγματικότητα απουσιάζει.

Αναρωτηθείτε ειλικρινά αν στις σχέσεις σας υπάρχει ειλικρίνεια, υπευθυνότητα, συνέπεια, καθρέφτισμα του ενός στον άλλον, κοινή αντίληψη για τη σχέση. Αν δεν υπάρχουν όλα αυτά, αναρωτηθείτε μήπως είστε σε σχέσεις επιβεβαίωσης, γονικής φροντίδας, ρομαντικής διάθεσης, γιατί δεν δίνετε κάτι στον εαυτό σας που το έχετε ανάγκη. Μήπως, δηλαδή, δεν είστε αρκετά ειλικρινείς όσον αφορά στις προσωπικές σας ανάγκες και στα συναισθήματα σας, μήπως έχετε ανάγκη να είστε περισσότερο υπεύθυνοι όσον αφορά στον τρόπο που σέβεστε και εκτιμάτε τον εαυτό σας, μήπως δεν είστε αρκετά συνεπείς στον τρόπο που κρατάτε συναισθηματικά, εμπεριέχετε και εμπιστεύεστε τον εαυτό σας, μήπως δεν αφοσιώνεστε αρκετά στην προσωπική σας αλήθεια ώστε να την αναγνωρίσετε και να την εκτιμήσετε, μήπως για κάποιο λόγο νιώθετε διαιρεμένα μέσα σας, πιθανά γιατί επικρίνετε τον εαυτό σας, κάτι που δεν σας βοηθά να αναγνωρίσετε το μαζί μέσα σας ώστε να το εκτιμήσετε και να το επιδιώκετε στις σχέσεις σας.

Πολλά από όσα μάθαμε χρειάζονται αλλαγές. Ποτέ δεν είναι αργά, όμως.

Αγγελική Μπολουδάκη