Αν αλλάξουμε τις πεποιθήσεις που μας επηρεάζουν αρνητικά και δεν μας αφήνουν να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι, θα δημιουργήσουμε ειρήνη στη ζωή μας

-Πρέπει να προσπαθώ να κάνω να λειτουργήσει ό,τι είναι δυσλειτουργικό.

-Φοβάμαι την απόρριψη.

-Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι καλό, ακολουθεί κάτι κακό.

-Πρέπει να εμπλέκομαι προσπαθώντας να φέρω την ισορροπία.

-Όταν δυο άνθρωποι σχετίζονται ή συνεργάζονται πρέπει να τα καταφέρουν με κάθε θυσία.

Πεποιθήσεις που μάθαμε, που θεωρούμε δεδομένες, δεν μας αφήνουν να παρατηρήσουμε το κάθε γεγονός που συμμετέχουμε, ώστε να δουμε αν λειτουργεί, να εμπιστευτούμε τα συναισθήματά μας, να συνειδητοποιήσουμε την αξία μας και ότι αξίζει τα καλύτερα ο καθένας αν εργαστεί για αυτά, να αναγνωρίσουμε ότι καθετί έχει δυνατότητες και αδυναμίες και ότι για να δουλέψει κάτι πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο από την θέληση.

Αυτές οι πεποιθήσεις μας τυφλώνουν και δεν μας αφήνουν να δούμε τι μας ταιριάζει, τι μας κάνει καλό, σε τι κάνουμε εμείς καλό.

Κλεισμένοι σε αυτές τις πεποιθήσεις, ταλαιπωρούμε τον εαυτό μας  και τους άλλους.

Όταν προσπαθούμε να λειτουργήσει κάτι που δεν είναι καλό να λειτουργήσει όπως εμείς θέλουμε, πιέζουμε τον εαυτό μας να προσαρμοστεί σε κάτι που δεν ανταποκρίνεται στην αξία μας. Πιέζουμε και την άλλη πλευρά που θέλει να ακολουθήσει τη δική της κατεύθυνση με τον δικό της τρόπο.

Κάθε φορά που λέμε στον εαυτό μας ότι φοβόμαστε την απόρριψη, δεν αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας, δεν τους καλωσορίζουμε για να γνωριστούμε μαζί τους, να τους αποδεχτούμε και να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας μαζί με αυτούς. Όταν εκτιμάμε τον εαυτό μας, δεν φοβόμαστε καμία απόρριψη, γιατί κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο να βλέπει τα πράγματα και αν τα βλέπει διαφορετικά από εμάς, δεν σημαίνει ότι μας απορρίπτει αλλά ότι έχει τη δική του ματιά. Κάθε φόβος απόρριψης είναι ταυτόχρονα και φόβος διαφοροποίησης από μια απορριπτική ματιά που έχουμε μάθει να κοιτάμε τον εαυτό μας.

Όταν εμπλεκόμαστε για να φέρουμε την ισορροπία, με τρόπο που χάνουμε την ισορροπία του εαυτού μας, όπως και την προτεραιότητα που χρειάζεται να δώσουμε στις ανάγκες μας, το κάνουμε γιατί πιστεύουμε ότι έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε μια κατάσταση, ενώ πρέπει να λειτουργήσουμε περισσότερο ως παρατηρητές παρατηρώντας τη δική της δυναμική.

Πολλές φορές οι άνθρωποι ξεκινούν ένα ταξίδι μαζί, έχοντας όλες τις καλές προθέσεις. Όμως κάποια στιγμή ο ένας από τους δυο ή και οι δυο αποφασίζουν κάτι διαφορετικό. Έχοντας μάθει σε ένα αδιαίρετο σχήμα, όπου καθετί διαφορετικό φοβίζει, δεν βλέπουμε τα καλά και τα οφέλη που μπορούν να αποκομίσουν και οι δυο από αυτήν την αλλαγή.

Αν αλλάξουμε τις πεποιθήσεις που μας επηρεάζουν αρνητικά και δεν μας αφήνουν να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι, θα δημιουργήσουμε ειρήνη στη ζωή μας.

Αγγελική Μπολουδάκη