Αυτογνωσία και συγχώρεση

Αν νιώσατε αδικία, έλλειψη ελευθερίας ή μοναξιά λόγω έλλειψης κατανόησης, πιθανότατα επηρεάστηκε η αξία και η δύναμή σας. Ταυτιστήκατε με μια εικόνα εαυτού που αναπαράγει αυτά τα συναισθήματα. Όταν τα συναισθήματα αυτά παρατείνονται, σχετίζονται με τις προσδοκίες και τους περιορισμούς που επιβάλλουμε στον εαυτό μας, προσπαθώντας να ταιριάξουμε σε μια εικόνα που δεν εκφράζει τη δική μας αλήθεια και δεν μας κάνει να νιώθουμε καλά.

Για να αποδεσμευτούμε από αυτήν την εικόνα, είναι απαραίτητο να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας, να νιώσουμε συμπόνια και κατανόηση για εμάς, ώστε να αναγνωρίσουμε την αξία μας και να τονώσουμε την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή μας. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να υποστηρίζει τις επιθυμίες του με τρόπο που του προσφέρει ακεραιότητα, δηλαδή όταν νιώθει αρμονία με τον εαυτό του και προστατεύει κάθε κομμάτι του είναι του. Το αίσθημα δικαίου μάς συνδέει με τους άλλους και μας δίνει την αίσθηση ότι ανήκουμε κάπου, όπου εμπνέουμε και εμπνεόμαστε.

Όταν νιώθουμε ένα με τον εαυτό μας, αναγνωρίζουμε την ισοτιμία και λειτουργούμε ισότιμα. Αντίθετα, όταν νιώθουμε διαιρεμένοι, διαιωνίζουμε την αδικία και τον θυμό. Αυτό συμβαίνει όταν δεν συγχωρούμε τον εαυτό μας, όταν επιρρίπτουμε ευθύνες στον εαυτό μας και δεν του προσφέρουμε την αγάπη που χρειάζεται. Αν νιώσατε πικρία, είναι αναγκαίο να συγχωρήσετε. Η παρατεταμένη πικρία οδηγεί σε αυτοκατηγορία και μας εμποδίζει να εκτιμήσουμε ό,τι υπάρχει γύρω μας. Η ζωή μας φέρνει μόνο δώρα στον δρόμο μας, αλλά χρειάζεται να κατανοήσουμε το μήνυμά τους.

Αν νιώσατε λύπη, έχετε ανάγκη να κλάψετε, να βιώσετε τον πόνο σας και να σας συμπονέσετε. Είναι σημαντικό να μάθετε να αφήνετε πίσω αυτό που σας βαραίνει και να προχωράτε με ευγνωμοσύνη. Παραιτηθείτε από τις προσδοκίες σας, σεβαστείτε τις πραγματικές σας ανάγκες και εκτιμήστε τις επιθυμίες σας.

Αν νιώσατε ενοχές, χρειάζεται να αθωώσετε τον εαυτό σας. Αποδεχτείτε τον εαυτό σας και γίνετε μια μεγάλη αγκαλιά για σας. Κάθε εμπειρία αποκαλύπτει κάτι δικό σας που χρειάζεται αναθεώρηση ή διαμόρφωση. Αν νιώσατε μοναξιά, συνδεθείτε με τον εαυτό σας και αναγνωρίστε κάθε κομμάτι του. Μόνο έτσι θα μπορέσετε να συνδεθείτε ουσιαστικά και με τους άλλους.

Αν νιώσατε οργή, σημαίνει ότι χρειάζεται να βάλετε όρια. Σεβαστείτε τις ανάγκες σας, υποστηρίξτε τη δική σας αλήθεια και ικανοποιήστε τις επιθυμίες σας με τρόπο που διατηρεί την ακεραιότητά σας. Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας επηρεάζει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές μας, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο συνδεόμαστε και αναλαμβάνουμε ευθύνες.

Γιατί όμως διατηρούμε αυτή την εικόνα του εαυτού μας, παρόλο που δεν μας εκφράζει; Συνδεόμαστε με τα συναισθήματά μας. Αν νιώσατε λύπη, ταυτιστήκατε με αυτήν. Κάθε αίσθημα λύπης συνδέεται με κάτι γνώριμο. Ακόμα κι αν αυτό δεν είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεστε, το καλωσορίζετε γιατί σας προσφέρει μια αίσθηση συνέχειας. Κάποιες φορές προσπαθούμε να εξαφανίσουμε αυτό το συναίσθημα, καταφεύγοντας σε αντίθετα συναισθήματα, με την ψευδαίσθηση ότι θα το διαγράψουμε. Όμως, δεν μπορούμε να θεραπεύσουμε μια πληγή αν δεν την αναγνωρίσουμε.

Με σεβασμό στην αλήθεια μας, συνειδητοποιούμε ότι κάθε φορά που νιώθουμε λύπη είναι επειδή στερούμε από τον εαυτό μας μια δική μας αλήθεια, την οποία χρειάζεται να αναγνωρίσουμε. Ένας άνθρωπος κάποτε συνειδητοποίησε ότι ένιωθε λύπη γιατί, ενώ είχε μάθει από παιδί τον σεβασμό και την ευγένεια, δεν τους έδωσε την αξία που τους άξιζε, καθώς άλλες ιδιότητες έκαναν μεγαλύτερο “θόρυβο”.

Αναγνωρίζοντας τις αλήθειες μας, απελευθερωνόμαστε. Αποδεχόμαστε ό,τι είναι δικό μας και μαθαίνουμε να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα χωρίς να την απορρίπτουμε ή να την οικειοποιούμαστε. Αναγνωρίζοντας τη μοναδικότητά μας, συνειδητοποιούμε ότι ο δρόμος της ζωής μας είναι ένας. Κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του βιώματα που τον βοήθησαν να νιώσει καλά με τον εαυτό του. Φέρνοντας στην επιφάνεια ό,τι πολύτιμο διαθέτουμε, σχηματίζουμε μια εικόνα εαυτού που μας εκφράζει.

Κάθε χαρακτηριστικό που αγαπήσαμε, που μας έκανε να νιώθουμε ελεύθεροι και αγαπημένοι, είναι δικό μας. Αν αφήσουμε πίσω χαρακτηριστικά που μας πλήγωσαν, δεν χάνουμε τις μνήμες μας, αλλά αφήνουμε πίσω ό,τι αλλοιώνει την αλήθεια μας. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, αλλά μπορούμε να συμφιλιωθούμε με τα συναισθήματά μας, κατανοώντας τα. Μορφοποιούμε την εικόνα μας κρατώντας στην καρδιά μας ό,τι μας έκανε να νιώθουμε όμορφα και τη σμιλεύουμε με αγάπη.

Αγγελική Μπολουδάκη