Η συναισθηματική σύνδεση έχει αξία
9 Σεπτεμβρίου 2018
Η στενή επαφή είναι αυτό το θαυμάσιο “εμείς”
13 Σεπτεμβρίου 2018

Η θλίψη είναι φίλος σου και σαν φίλο περιμένει να την αγκαλιάσεις

Όταν κάποιος είναι θλιμμένος δεν ελπίζει, δεν χαίρεται, απογοητεύεται εύκολα και κάποιες φορές αποθαρρύνεται να αναζητήσει το φως και την ελπίδα.

Όσο περισσότερο πιέζει τον εαυτό του να βγει από την θλίψη του, νιώθει ενοχές που δεν μπορεί να το καταφέρει, επικρίνει τον εαυτό του και η επίκριση γίνεται θυμός που ανακυκλώνει τη θλίψη.

Όταν κάποιος νιώθει έτσι, το μυαλό και η καρδιά του κολλούν σε ένα σημείο και δεν μπορεί να προχωρήσει εύκολα, να βρει ένα καινούργιο ρυθμό.

Αυτό που φοβάσαι ανακυκλώνεται συνεχώς, οτιδήποτε σε κάνει να νιώθεις ενοχές ή ντροπή γυρίζει γύρω από το μυαλό σου και σε καθιστά ευάλωτο. Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να είχες κάνει περισσότερα για να αποτραπεί ένα γεγονός στη ζωή σου, θλίβεσαι γιατί θεωρείς ένοχο τον εαυτό σου για αυτό.

Αυτές οι σκέψεις σε ρίχνουν ξανά και ξανά και σε κάνουν να νιώθεις άχρηστος και ένοχος, μέχρι που νιώθεις πως δεν αξίζεις για κανένα και για τίποτε.

Όταν συναντάς ανθρώπους που σε εκτιμούν, που βλέπουν το καλό σε σένα, που σε θέλουν για αυτό που είσαι, αισθάνεσαι πως δεν είσαι αρκετά καλός για αυτό το πρόσωπο, για αυτό το συναίσθημα, για αυτή την εργασία. Γεμίζεις φόβους και ανασφάλειες, πιστεύεις πως δεν αξίζεις να σε αγαπούν, για αυτό και δεν ανοίγεσαι εύκολα ή δεν δέχεσαι αυτό που σου προσφέρεται.

Από τη μια σκέφτεσαι ότι δεν αντέχεις άλλο να νιώθεις έτσι και από την άλλη επικρίνεις τον εαυτό σου για τις σκέψεις σου.

Όσο  αποδέχεσαι την θλίψη σου, όχι σαν ένα μελανό σημείο στη ζωή σου, αλλά σαν μια κατάσταση που σου συμβαίνει, χωρίς να την επικρίνεις ή να απορρίπτεις τον εαυτό σου, αλλά και χωρίς να την επικαλείσαι με αδιέξοδο τρόπο, τόσο και εκείνη μπορεί να γίνει ένας φίλος και όχι ένας εχθρός σου.

Αν την αγκαλιάσεις σαν ένα φίλο που ήρθε να σε βρει για να σου χαρίσει το μήνυμά της, για να σε προστατέψει από κάτι σοβαρότερο, θα ακούσεις το μήνυμά της. Αν την αντιμετωπίσεις με σεβασμό, θα την αισθανθείς διαφορετικά, δεν θα προσπαθήσεις να την αλλάξεις, να την ελέγξεις, να της επιβληθείς.

Η θλίψη έρχεται για να σου πει ότι κάτι πρέπει να αλλάξεις στη ζωή σου. Κάτι στην αλήθεια σου διψά να φανερωθεί. Κάποια πλευρά του εαυτού σου, η οποία παραμένει στο σκοτάδι, σε καλεί να τη φωτίσεις, να την αναδείξεις, να την υποστηρίξεις, ν’ αντικρίσεις τη θέα της και να εκστασιαστείς από αυτήν.

Κάθε σύμπτωμα σου, που μπορεί να το θεωρείς άχρηστο, είναι χρήσιμο τελικά, αν δεις την ωφέλειά του. Αν δηλαδή νιώθεις αδύναμος, η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι πρέπει να πάψεις να φαντασιώνεσαι ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα και να δεχτείς και την αδυναμία σου. Αν υποφέρει η καρδιά σου, σημαίνει είτε ότι χρειάζεται να ανοιχτείς περισσότερο στην αγάπη είτε ότι πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου φροντίζοντάς τον. Αν τρίζεις τα δόντια σου, σημαίνει ότι χρειάζεται να μάθεις να εκφράζεις τα συναισθήματα που σου προκαλούν δυσφορία και να μην τα καταπιέζεις. Αν πονάει το στομάχι σου, σημαίνει ότι πρέπει να αναλάβεις μια συναισθηματική εκκρεμότητα για να μην νιώθεις άγχος. Ο πονοκέφαλος σε καλεί να εκφράσεις την απογοήτευσή σου και να μην επιμένεις στη σκέψη ότι πρέπει να τα κάνεις όλα τέλεια. Το κλείσιμο κύκλων δεν σημαίνει αποτυχία αλλά αλλαγή.

Η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι κάτι χρειάζεται να αλλάξεις στη ζωή σου. Ότι πρέπει να σε σέβεσαι και να διαφοροποιηθείς από την ανάγκη σου να αρέσεις σε όλους. Οι αλλαγές έρχονται, επειδή εσύ τις θέλεις και από αγάπη για σένα, για αυτόν τον πολύτιμο και σημαντικό εαυτό σου. Ότι πρέπει να ακούς εσένα περισσότερο, να εμπιστεύεσαι τις αλήθειες σου, να περνάς όμορφα μόνος σου, να κάνεις απλά καθημερινά πράγματα, στα οποία θα αισθάνεσαι ο εαυτός σου σε αυτά. Ότι χρειάζεται να πάψεις να συγκρίνεσαι με άλλους και να κάνεις αυτό που ευχαριστεί εσένα, αυτό που σε κάνει να νιώθεις ο εαυτός σου και να μην σκέφτεσαι τις απώλειες που μπορεί να ακολουθήσουν. Αν έχεις τον εαυτό σου μαζί, θα έχεις αυτό που αληθινά χρειάζεσαι. Αν έχεις εσένα σύμμαχο, θα έχεις κι εκείνους που προσπαθούν με τον ίδιο τρόπο για την ζωή τους.

Η θλίψη ήρθε για να σου πει ότι στον κάθε άνθρωπο μπορείς να δεις πλευρές του εαυτού σου και να συνδεθείς μαζί τους, δίνοντας στη σχέση τη μορφή που εκείνη μπορεί να δώσει. Όταν αυτονομείσαι χωρίς ενοχή και θυμό, μπορείς να καθορίσεις τη μορφή που θέλεις να έχει η κάθε σχέση ώστε να νιώθεις καλά. Ακόμα και τους ανθρώπους που αποφασίζεις ότι θέλεις να αλλάξει η μορφή που είχε η σχέση, μπορείς να τους αγαπάς, αν αγαπάς τον εαυτό σου και νιώθεις χαρά από την απόφασή σου.

 Η θλίψη είναι φίλος σου και σαν φίλο περιμένει να την αγκαλιάσεις.

 Αγγελική Μπολουδάκη