Συμφιλιώνομαι με την εικόνα μου, συνδέομαι με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μου

Αρχίζω να συμφιλιώνομαι με την εικόνα μου όταν μαθαίνω να συνδέομαι αρμονικά με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μου. Συνειδητοποιώ ότι κάθε στιγμή που έζησα, κάθε εμπειρία και κάθε συνάντηση συνέβαλε στη σύνθεση της προσωπικής μου αλήθειας. Αυτή η συνειδητοποίηση δεν είναι απλώς μια διαδικασία κατανόησης αλλά και μια βαθιά μεταμόρφωση στον τρόπο που επικοινωνώ, συνδέομαι και σχετίζομαι με τους άλλους και με τον ίδιο μου τον εαυτό.

Αν μένω εγκλωβισμένος σε μια αρνητική εικόνα, επικρίνοντας είτε τον εαυτό μου είτε τους άλλους, σημαίνει ότι υπάρχει μέσα μου μια εσωτερική δυσκολία. Αυτή η δυσκολία με εμποδίζει να δω και να εκτιμήσω τα δώρα που μου χάρισε κάθε προσωπική, επαγγελματική ή κοινωνική συνάντηση. Κάθε σχέση που έχω ζήσει έχει λειτουργήσει ως καθρέφτης, φέρνοντάς με σε επαφή με πλευρές του εαυτού μου που χρειαζόταν να αναλάβω δυναμικά και υπεύθυνα. Όταν επικρίνω ή παίρνω το ρόλο του θύματος, ουσιαστικά αποφεύγω να δω τη βαθύτερη ωφέλεια που είχε για μένα η κάθε εμπειρία. Αποφεύγω να αναγνωρίσω ότι μέσα από αυτές τις συναντήσεις βρήκα τα στοιχεία που χρειαζόμουν για να ενδυναμώσω την επιθυμία μου και να προχωρήσω προς την αυτογνωσία.

Η αίσθηση ευγνωμοσύνης για όσα έζησα με οδηγεί σε μια βαθιά συνειδητοποίηση: χωρίς τα βιώματά μου, δεν θα ένιωθα ολοκληρωμένος. Εκτιμώντας κάθε εμπειρία, μπορώ να αφήνω πίσω μου τις προσδοκίες για κάτι διαφορετικό ή καλύτερο. Μαθαίνω να σέβομαι κάθε συνάντηση ως μοναδική και χρήσιμη, αναγνωρίζοντας ότι έχει το δικό της νόημα και συμβολή στη διαμόρφωση του εαυτού μου. Αυτή η στάση με βοηθά να απευθύνω τα αιτήματά μου σε ανθρώπους που μοιράζονται κοινές επιθυμίες και στόχους, είτε πρόκειται για φιλία, συνεργασία ή σχέση αγάπης.

Με την πάροδο του χρόνου, συνειδητοποιώ την ανάγκη να αποχωριστώ το μοτίβο της παιδικής μου αντίληψης, το οποίο συχνά επαναλάμβανα ασυνείδητα. Για παράδειγμα, αν έμαθα να συνδέομαι με το πρόβλημα του άλλου, θεωρώντας ότι η ανάληψη της ευθύνης για τα δικά του ζητήματα αποτελεί σύνδεση, αντιλαμβάνομαι τώρα ότι αυτός ο τρόπος μου πρόσφερε πολλά στο παρελθόν. Με βοήθησε να κατανοήσω τις αδυναμίες των άλλων, να δεχτώ τη δική μου ανθρώπινη φύση, και να διατηρήσω σχέσεις που είχαν αξία για μένα.

Ωστόσο, μαθαίνοντας να εκτιμώ τον εαυτό μου με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του, απομακρύνομαι από την ανάγκη να στηρίζω τις σχέσεις μου σε παρωχημένα πρότυπα. Με αυτόν τον τρόπο, δεν διαχωρίζω τον εαυτό μου ούτε επικρίνω τους άλλους. Τους εκτιμώ για τη μοναδικότητά τους, αποδεχόμενος τις ιδιαιτερότητές τους χωρίς να τις χαρακτηρίζω ως προβλήματα. Αναγνωρίζω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ανάγκη και τον δικό του τρόπο να χαίρεται και να αγαπά τη ζωή.

Αλλάζοντας την οπτική μου, δεν φοβάμαι πλέον τις αδυναμίες των άλλων, όταν αυτές συνοδεύονται από την ικανότητα για σύνδεση, δέσμευση και αγάπη. Παρατηρώ με κατανόηση τις αδυναμίες που σχετίζονται με την έλλειψη εμπιστοσύνης ή την ανάγκη κάποιου να βλέπει τον άλλον μέσα από ένα συγκεκριμένο πρίσμα. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτές οι συμπεριφορές συχνά πηγάζουν από απόγνωση, ένα συναίσθημα που και εγώ ο ίδιος έχω νιώσει. Με αυτή την κατανόηση, επιτρέπω στον καθένα να βαδίσει τον δικό του δρόμο, στο δικό του χρόνο.

Δεν υπάρχουν πραγματικοί αποχωρισμοί. Οι άνθρωποι μένουν για πάντα στις καρδιές μας μέσα από τα δώρα που μοιραστήκαμε μαζί τους. Συγκεντρώνω την ενέργειά μου στους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινή επιθυμία για σύνδεση και δέσμευση.

Συμφιλιώνομαι με τον εαυτό μου όταν αποδέχομαι ολόκληρη την προσωπική μου ιστορία, τιμώντας το νόημα που φέρει. Όταν αποδίδω νόημα σε κάθε εμπειρία, πράξη, λέξη ή σιωπή, ελευθερώνομαι. Αυτή η αποδοχή με ενώνει με την ολότητά μου στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Βλέπω την ολότητα αυτή να εμπεριέχει τη χαρά και το δάκρυ, την ομορφιά και τη φθορά, την πληρότητα και την έλλειψη, την απώλεια και την παρουσία, τον αποχωρισμό και το καλωσόρισμα.

Αυτή η σύνθεση αποτελεί την απόλυτη αλήθεια της ζωής μου, μια αλήθεια που με καθιστά ολοκληρωμένο, ελεύθερο και έτοιμο να αγκαλιάσω κάθε νέα εμπειρία με εμπιστοσύνη, σεβασμό και ευγνωμοσύνη.

Αγγελική Μπολουδάκη