Επηρεάζουμε ο ένας τον άλλον

Για κάθε κορίτσι που κουράστηκε να προσποιείται την αδύναμη ενώ είναι δυνατή, υπάρχει ένα αγόρι που έχει εξαντληθεί από το βάρος της προσδοκίας να είναι πάντα ο ισχυρός. Και οι δύο αναζητούν έναν χώρο όπου μπορούν να είναι ο εαυτός τους χωρίς να κρύβουν ποιοι είναι. Η δύναμη δεν έχει φύλο, και η ευαλωτότητα δεν είναι αδυναμία· είναι απλώς ανθρώπινη.

Για κάθε αγόρι που κουράστηκε να υποκρίνεται ότι γνωρίζει τα πάντα, υπάρχει ένα κορίτσι που έχει νιώσει τον πόνο της υποτίμησης των ιδεών και των γνώσεών της. Κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου, αξίζει να ακούγεται, να υπολογίζεται, να αισθάνεται ότι οι σκέψεις του έχουν αξία. Η εξυπνάδα δεν είναι κάτι που πρέπει να αποδεικνύεται συνεχώς, αλλά κάτι που λάμπει όταν βρίσκει έδαφος να αναπτυχθεί.

Για κάθε κορίτσι που αρνείται την ευαισθησία του για να επιβιώσει, υπάρχει ένα αγόρι που φοβάται να δείξει ευγένεια ή να κλάψει. Και όμως, η ευαισθησία είναι ένας δρόμος που μας οδηγεί πιο κοντά ο ένας στον άλλον, όχι ένα εμπόδιο που μας χωρίζει. Η ευαισθησία είναι ο τρόπος που αγαπάμε, που φροντίζουμε, που ανθίζουμε.

Για κάθε αγόρι που έχει μάθει ότι ο ανταγωνισμός είναι το μέτρο της αξίας του, υπάρχει ένα κορίτσι που παλεύει να γίνει αποδεκτή όταν διεκδικεί κάτι με πάθος. Ο ανταγωνισμός δεν χρειάζεται να είναι πόλεμος. Μπορεί να είναι ένα εργαλείο δημιουργίας και συνεργασίας όταν τον αποδεχόμαστε για αυτό που είναι: μια ώθηση να γίνουμε καλύτεροι, όχι καλύτεροι από τους άλλους, αλλά καλύτεροι από το χθες.

Για κάθε κορίτσι που νιώθει φυλακισμένο στις προσδοκίες της φροντίδας του σπιτιού, υπάρχει ένα αγόρι που κρυφά εύχεται να βρει έναν χώρο να αποκαλέσει σπίτι. Η φροντίδα δεν είναι βάρος, ούτε προνόμιο συγκεκριμένου φύλου. Είναι ανθρώπινη ανάγκη να φροντίζουμε και να φροντιζόμαστε.

Για κάθε αγόρι που παλεύει να απαλλαγεί από τις προσδοκίες για το τι “πρέπει” να θέλει, υπάρχει ένα κορίτσι που βλέπει την αυτοεκτίμησή της να διαλύεται από τις πιέσεις της βιομηχανίας ομορφιάς και της κοινωνίας. Κάθε άνθρωπος αξίζει να ορίζει το ποιος είναι και τι επιθυμεί, χωρίς να χρειάζεται να ανταποκρίνεται σε στερεότυπα.

Για κάθε κορίτσι που κάνει ένα βήμα προς την απελευθέρωσή της, υπάρχει ένα αγόρι που νιώθει λίγο λιγότερο δεσμευμένο από τις δικές του αλυσίδες. Όταν ένα κορίτσι σπάει τα δεσμά της, ο κόσμος γίνεται πιο ελεύθερος για όλους. Όταν ένα αγόρι αφήνει πίσω του το βάρος της τοξικής αρρενωπότητας, ο κόσμος γίνεται πιο ασφαλής για όλους.

Ας θυμηθούμε πως όλοι έχουμε έναν κοινό στόχο: να ζούμε με ελευθερία και αυθεντικότητα. Στον δρόμο προς αυτήν την ισορροπία, τα βήματα που κάνει ο ένας, φέρνουν τον άλλον λίγο πιο κοντά. Δίπλα-δίπλα, μπορούμε να ξαναγράψουμε τις προσδοκίες και να δημιουργήσουμε έναν κόσμο όπου κάθε άνθρωπος μπορεί να ανθίσει, όπως είναι.

Μετάφραση και ανάπτυξη: Αγγελική Μπολουδάκη