Αφοσίωση και Δέσμευση 

Αφοσίωση… μια λέξη που μοιάζει να αναβλύζει από την καρδιά. Είναι το φως που στρέφουμε σε μια ιδέα, έναν στόχο, έναν άνθρωπο. Όταν αφοσιωνόμαστε, δεν είναι μόνο η λογική που δρα. Είναι η ψυχή μας που αναγνωρίζει κάτι αληθινό, κάτι βαθύ. Είναι εκείνη η σπίθα που μας ωθεί να δώσουμε το χρόνο μας, την ενέργειά μας, να εμπιστευτούμε, να πιστέψουμε. Όταν είμαστε αφοσιωμένοι, νιώθουμε ότι κρατάμε στα χέρια μας κάτι πολύτιμο, κάτι που αξίζει να το προστατέψουμε, να το μεγαλώσουμε. Η αφοσίωση γίνεται το έδαφος όπου φυτρώνουν οι ελπίδες μας, όπου οι αλήθειές μας παίρνουν μορφή.

Η δέσμευση, από την άλλη, είναι το νερό που ποτίζει αυτό το έδαφος. Είναι η απόφαση να σταθούμε, να δράσουμε, να παλέψουμε για ό,τι πιστεύουμε. Είναι το σμίξιμο της καρδιάς και του μυαλού που γεννά πράξεις. Δεσμεύομαι σημαίνει ότι τοποθετώ τον εαυτό μου απέναντι από τη ζωή με σταθερότητα και πίστη. Όχι για να ελέγξω, αλλά για να συνεισφέρω, για να δώσω. Η δέσμευση δεν είναι φυλακή· είναι ελευθερία, είναι το “ναι” που λέμε στον καλύτερο εαυτό μας.

Αυτές οι δύο έννοιες, η αφοσίωση και η δέσμευση, είναι αξεχώριστες. Η μία δίνει πνοή στην άλλη. Η αφοσίωση χωρίς τη δέσμευση γίνεται μια επιφανειακή φλόγα που σβήνει εύκολα. Η δέσμευση χωρίς την αφοσίωση μοιάζει με αγγαρεία, μια υποχρέωση χωρίς καρδιά. Όμως, όταν αφοσιώνεσαι και δεσμεύεσαι ταυτόχρονα, κάτι μαγικό συμβαίνει: η ζωή αποκτά νόημα. Κάθε σου προσπάθεια γεμίζει χαρά, κάθε δυσκολία γίνεται ένα σκαλοπάτι που σε οδηγεί πιο κοντά στην αλήθεια σου.

Η αφοσίωση στον εαυτό μας είναι ίσως το πιο δύσκολο, αλλά και το πιο όμορφο ταξίδι. Να δούμε μέσα μας τα θετικά, να αγαπήσουμε τις αδυναμίες μας, να κατανοήσουμε τα όριά μας. Δεν είμαστε παντοδύναμοι, κι αυτό είναι εντάξει. Είμαστε άνθρωποι με δυνατότητες και περιορισμούς. Όταν αφοσιωνόμαστε σε εμάς, σεβόμαστε τις ανάγκες μας, αλλά και τα όρια των άλλων. Μαθαίνουμε ότι τα όρια δεν είναι εμπόδια, είναι εκφράσεις αγάπης, ένας τρόπος να φροντίσουμε και να προστατέψουμε τον εαυτό μας και τους άλλους.

Η δέσμευση για τον εαυτό μας είναι η δράση που στηρίζει αυτή την αφοσίωση. Είναι να επιλέγουμε καθημερινά πράξεις που μας βοηθούν να εξελιχθούμε, να καλλιεργήσουμε αυτό που είμαστε. Όχι από υποχρέωση, αλλά από αγάπη. Κάθε πράξη που πηγάζει από μια τέτοια δέσμευση μάς φέρνει πιο κοντά σε αυτό που ονειρευόμαστε, πιο κοντά στον πλούτο που έχουμε μέσα μας. Και όταν μοιραζόμαστε αυτόν τον πλούτο, δημιουργούμε κάτι όμορφο, κάτι που ενώνει.

Η αφοσίωση μάς δίνει την έμπνευση. Η δέσμευση μάς δίνει την ενέργεια. Μαζί, αυτά τα δύο χτίζουν μια ζωή γεμάτη νόημα. Δεν είναι εύκολο· ειδικά όταν αφορά σχέσεις με άλλους ανθρώπους, απαιτεί θάρρος. Θάρρος να δεις την αλήθεια, να την αποδεχτείς, να τη στηρίξεις, να την εκφράσεις. Όμως, όταν το κάνεις, νιώθεις μια βαθιά ικανοποίηση, μια χαρά που έρχεται από την αυθεντικότητα. Είναι η χαρά του να ζεις σύμφωνα με τις αξίες σου, με το καλύτερο κομμάτι του εαυτού σου.

Αφοσιώνομαι σημαίνει να πιστεύω με την καρδιά μου. Δεσμεύομαι σημαίνει να πράττω με αγάπη. Κι όταν αυτά τα δύο ενώνονται, δημιουργείται μια δύναμη που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο μας – από μέσα προς τα έξω.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας