Θεραπεία της ψυχής

Οι άνθρωποι πρέπει να απευθύνονται για θεραπεία όχι μόνο για να αποκτήσουν έλεγχο απέναντι σε μια προβληματική τάση τους αλλά και για να ωριμάσουν. (Nancy Mc Williams)

Η θεραπεία δεν είναι απλώς ένα εργαλείο για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας. Είναι ένα μονοπάτι αυτογνωσίας, ένα ταξίδι προς την κατανόηση του εαυτού μας, των φόβων μας, των ανασφαλειών μας, αλλά και των δυνατοτήτων μας. Συχνά, ο λόγος που απευθυνόμαστε σε έναν θεραπευτή είναι επειδή αισθανόμαστε ότι έχουμε χάσει τον έλεγχο σε μια πτυχή της ζωής μας – μια κακή συνήθεια, έναν επαναλαμβανόμενο κύκλο σχέσεων ή μια τάση που μας εμποδίζει να ζούμε όπως θα θέλαμε. Όμως, η θεραπεία μπορεί να είναι πολύ περισσότερα από μια λύση στο άμεσο πρόβλημα· μπορεί να είναι ένα μέσο για βαθιά προσωπική ωρίμανση.

Η διαδικασία της θεραπείας μας καλεί να σταματήσουμε για λίγο τον καθημερινό θόρυβο και να στρέψουμε το βλέμμα μέσα μας. Δεν είναι εύκολο. Συχνά, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δούμε τον εαυτό μας χωρίς φίλτρα, να αναγνωρίσουμε τις πληγές που ίσως κουβαλάμε για χρόνια, να αποδεχτούμε τις αδυναμίες μας. Αλλά αυτός ο πόνος είναι απαραίτητος για την ανάπτυξη. Όπως ένα δέντρο χρειάζεται βαθιές ρίζες για να μεγαλώσει, έτσι κι εμείς χρειάζεται να βρούμε την εσωτερική μας σταθερότητα και αυτογνωσία για να αντέξουμε τις καταιγίδες της ζωής.

Μέσα στη θεραπεία, δεν αποκτούμε απλώς έλεγχο απέναντι στις προβληματικές τάσεις μας. Μαθαίνουμε να κατανοούμε τι τις προκαλεί. Ανακαλύπτουμε πώς οι εμπειρίες μας – ακόμα και οι πιο παλιές, οι πιο μικρές – διαμόρφωσαν τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο και τους άλλους. Αυτό δεν είναι μια διαδικασία αυτοκριτικής, αλλά μια πράξη βαθιάς αυτοσυμπόνιας. Είναι η ευκαιρία να πούμε στον εαυτό μας: «Σε βλέπω. Σε καταλαβαίνω. Αξίζεις περισσότερα».

Η ωρίμανση που έρχεται μέσα από τη θεραπεία δεν αφορά μόνο εμάς. Όταν καταλαβαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας, καταλαβαίνουμε καλύτερα και τους γύρω μας. Γινόμαστε πιο υπομονετικοί, πιο ανοιχτοί, πιο πρόθυμοι να συγχωρήσουμε – όχι μόνο τους άλλους, αλλά και εμάς τους ίδιους. Η ζωή αποκτά νέο βάθος. Οι σχέσεις μας γίνονται πιο αυθεντικές, πιο γεμάτες. Δεν πρόκειται μόνο για το τι αφήνουμε πίσω – τις προβληματικές συνήθειες, τον πόνο, τα παλιά μοτίβα – αλλά και για το τι χτίζουμε μπροστά μας: έναν εαυτό πιο δυνατό, πιο σοφό, πιο έτοιμο να ζήσει με πληρότητα.

Η θεραπεία, τελικά, δεν είναι απλώς μια πράξη επιδιόρθωσης. Είναι μια επένδυση στην ίδια μας την ψυχή. Είναι η απόφαση να δώσουμε στον εαυτό μας τον χρόνο, την αγάπη και την προσοχή που πραγματικά αξίζουμε. Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε – όχι μόνο στον εαυτό μας, αλλά και σε όσους αγαπάμε. Διότι, όταν ωριμάζουμε, γινόμαστε μια πιο φωτεινή, πιο αληθινή παρουσία στον κόσμο.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας