Κατανόησε τα συναισθήματά σου

Τα συναισθήματά μας είναι οι οδηγοί μας. Κάθε ένα έρχεται για να μας διδάξει, να μας προστατέψει, να μας οδηγήσει προς την αλήθεια μας. Κι αν τα ακούσουμε με προσοχή, αν σταθούμε με ανοιχτή καρδιά απέναντί τους, θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τι έχουν να μας πουν.

Η πικρία σου δεν είναι εχθρός. Είναι εκεί για να σου θυμίσει πως κάπου, κάπως, είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου. Σου ζητά να γλυκάνεις μέσα σου, να δεις τα λάθη σου με επιείκεια. Όταν σταματάς να επικρίνεις τον εαυτό σου, ανοίγεις την πόρτα της κατανόησης και της αποδοχής. Κατανοώντας τον εαυτό σου, μπορείς να κατανοήσεις και τους άλλους. Αυτή η κατανόηση είναι το πρώτο βήμα για να θεραπεύσεις τις σχέσεις σου.

Η δυσαρέσκεια σου σε κρατάει δεμένο με το παρελθόν. Έρχεται να σου δείξει πως ελπίζεις ακόμα να αλλάξεις κάτι που έχει ήδη γίνει. Όμως δεν μπορείς να αλλάξεις το χθες. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να αγκαλιάσεις τον εαυτό σου όπως είναι, με όλα τα τραύματα, τις πληγές, τις επιλογές. Συγχωρώντας τον εαυτό σου, απελευθερώνεσαι. Συγχωρώντας, ανοίγεις το χώρο για το “μαζί”. Και τότε, μέσα από τη συγχώρεση και την αποδοχή, γεννιέται η ευγνωμοσύνη. Μια ευγνωμοσύνη που σε συνδέει με το παρόν, με όσα έχεις και όσα μπορείς να δημιουργήσεις.

Η δυσφορία σου είναι μια φωνή αλλαγής. Είναι η ώθηση που χρειάζεσαι για να κοιτάξεις βαθιά μέσα σου και να αναγνωρίσεις τι σε κρατάει στάσιμο. Είναι το σήμα πως μια νέα αρχή είναι δυνατή. Όταν προσέχεις τι συμβαίνει στο παρόν, όταν αποδέχεσαι ότι το τώρα είναι η μόνη στιγμή που έχεις, μπορείς να κάνεις ένα βήμα διαφορετικό, ένα βήμα προς την κατεύθυνση που σε ελευθερώνει.

Ο θυμός σου είναι ένας φύλακας των ορίων σου. Σου θυμίζει πως κάτι έχει ξεπεράσει το σημείο όπου νιώθεις ασφάλεια και ισορροπία. Σου ζητά να σταματήσεις να περιμένεις το αδύνατο από τον εαυτό σου και τους άλλους. Να σεβαστείς τις δικές σου ανάγκες και να δώσεις χώρο για τις ανάγκες των άλλων. Ο θυμός δεν είναι εχθρός· είναι σύμμαχος, αν τον ακούσεις. Σου δείχνει πώς να βρεις τον σεβασμό για εσένα και να συνδεθείς βαθιά με τις αληθινές σου ανάγκες.

Η απογοήτευση έρχεται όταν οι προσδοκίες σου συναντούν την πραγματικότητα. Είναι εκεί για να σου δείξει ότι κάτι που ήθελες πολύ δεν έγινε όπως το περίμενες. Αλλά μέσα σε κάθε απογοήτευση υπάρχει και ένα μάθημα: το να αφήνεις. Να αφήνεις με ευγνωμοσύνη αυτό που δεν είναι πια χρήσιμο, να εκτιμάς αυτό που έχεις και να προχωράς με σεβασμό στις δικές σου ανάγκες.

Η ενοχή σε βαραίνει γιατί ζεις με το “πρέπει” των άλλων. Σου λέει ότι προσπαθείς να είσαι κάτι που δεν είσαι. Όταν όμως αρχίσεις να αναγνωρίζεις τις δικές σου επιθυμίες, όταν αποφασίσεις να ζήσεις με βάση τη δική σου αλήθεια, τότε η ενοχή μεταμορφώνεται. Γίνεται έγνοια για εσένα, για τις επιλογές σου. Σου δίνει τη δύναμη να πεις: “Αυτό θέλω. Αυτό είμαι”.

Η ντροπή σου είναι το αποτύπωμα των πεποιθήσεων που σου έχουν επιβληθεί. Σου ψιθυρίζει ότι δεν είσαι αρκετός, ότι πρέπει να κρυφτείς. Αλλά η ντροπή είναι και μια πρόσκληση. Να ξανασυνδεθείς με την προσωπική σου αλήθεια. Να πετάξεις τις ταμπέλες που σου έδωσαν οι άλλοι και να σταθείς στο φως της αυθεντικότητάς σου.

Το άγχος είναι η υπενθύμιση να αφυπνιστείς. Σου δείχνει πως είτε είσαι κολλημένος στο παρελθόν είτε χαμένος στο μέλλον. Σου ζητά να επιστρέψεις στο τώρα. Να ζήσεις την κάθε στιγμή με σεβασμό σε αυτό που είναι, χωρίς να προσπαθείς να το αλλάξεις. Όταν αποδεχτείς το παρόν, βρίσκεις τη γαλήνη.

Η θλίψη σου είναι το σημάδι του πόσο πολύ νοιάζεσαι. Είναι η απόδειξη της αγάπης σου για τους άλλους, για τον κόσμο γύρω σου. Αλλά η θλίψη σου ζητά να γυρίσεις την αγάπη αυτή και προς εσένα. Να φροντίσεις τον εαυτό σου όπως φροντίζεις τους άλλους. Να γεμίσεις το δικό σου φως για να φωτίσεις και τον κόσμο.

Όλα τα συναισθήματά σου έχουν φωνή. Δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά· είναι μηνύματα, καλέσματα να κοιτάξεις μέσα σου. Αντί να τα απορρίπτεις, αφουγκράσου τα. Κάθε ένα από αυτά έχει αξία. Είναι η γέφυρα που σε οδηγεί στη σύνδεση με τον εαυτό σου. Και όταν συνδέεσαι βαθιά με εσένα, τότε μπορείς να συνδεθείς βαθιά και με τους άλλους.

 Αγγελική Μπολουδάκη