Για να δυναμώσεις πρέπει πρώτα να βυθίσεις τις ρίζες σου στο τίποτε και να μάθεις ν’ αντιμετωπίζεις την πιο μοναχική μοναξιά σου

Για να δυναμώσεις πρέπει πρώτα να βυθίσεις τις ρίζες σου στο τίποτε και να μάθεις ν’ αντιμετωπίζεις την πιο μοναχική μοναξιά σου. 

Irvin D. Yalom 

Βαθιά μέσα μας, υπάρχει ένα κομμάτι που ζητά την αλήθεια, την ουσία, κάτι που δεν μπορεί να σπάσει ούτε να χαθεί. Όμως, για να το φτάσουμε, χρειάζεται να περάσουμε από μια δύσκολη, σχεδόν επώδυνη διαδικασία. Πρέπει να αφήσουμε πίσω ό,τι μας είναι οικείο, ασφαλές, όλα εκείνα τα στηρίγματα που μας δίνουν την ψευδαίσθηση της σταθερότητας. Αυτή η απόφαση μοιάζει με βουτιά στο άγνωστο, στο «τίποτε», όπου τίποτα από όσα γνωρίζουμε δεν μπορεί πια να μας κρατήσει.

Αυτό το τίποτε δεν είναι απλώς ένα κενό. Είναι μια πρόσκληση. Είναι ο τόπος όπου συναντάς εσένα, τον εαυτό σου, χωρίς φίλτρα, χωρίς μάσκες, χωρίς τις προσδοκίες που έμαθες να κουβαλάς. Είναι μια βαθιά μοναξιά που σε κάνει να νιώθεις γυμνός μπροστά στην ίδια σου την ύπαρξη. Δεν υπάρχει εδώ χώρος για περισπασμούς ή φυγές. Μόνο εσύ, η αλήθεια σου και το βάρος που ίσως τόσα χρόνια προσπαθούσες να αποφύγεις.

Αυτή η μοναξιά δεν είναι εύκολη. Είναι βαριά, σχεδόν αβάσταχτη, γιατί σε φέρνει αντιμέτωπο με το κενό που μπορεί να νιώθεις μέσα σου. Το κενό αυτό, όμως, δεν είναι εχθρός σου. Είναι το πεδίο όπου ξεκινά η γέννηση του αληθινού σου εαυτού. Είναι εκεί που μαθαίνεις ότι η δύναμή σου δεν εξαρτάται από άλλους ανθρώπους, από επιτυχίες ή από αντικείμενα που συσσώρευες. Είναι εκεί που ανακαλύπτεις ότι η δύναμη είναι μέσα σου – βαθιά, ακατάλυτη και πάντα παρούσα.

Μέσα στην απόλυτη αυτή σιωπή, αρχίζεις να βρίσκεις τη ρίζα σου. Είναι σαν να βυθίζεσαι στη γη και, αντί να σε πνίγει, νιώθεις τη στήριξή της. Μαθαίνεις να αντέχεις, όχι επειδή πρέπει να επιβιώσεις, αλλά επειδή αναγνωρίζεις ότι η αντοχή σου είναι η ουσία σου. Εκεί, μέσα σε αυτόν τον πυρήνα, μαθαίνεις να στέκεσαι στα πόδια σου, όχι επειδή κάποιος σε στηρίζει, αλλά επειδή εσύ ο ίδιος είσαι η βάση σου.

Με τον καιρό, αυτή η μοναξιά, που αρχικά σε τρόμαξε, γίνεται φίλη σου. Σε διδάσκει να ζεις χωρίς φόβο, να βλέπεις τον κόσμο όχι σαν απειλή, αλλά σαν χώρο για να υπάρξεις αληθινά. Σου δίνει την εσωτερική σταθερότητα που χρειάζεσαι για να σταθείς όρθια, ακόμα κι όταν όλα γύρω σου μοιάζουν να γκρεμίζονται.

Όταν οι ρίζες σου βαθαίνουν, δεν φοβάσαι πια να υψωθείς. Το ύψος σου δεν είναι μια επίδειξη, αλλά μια φυσική έκφραση της αληθινής σου ύπαρξης. Δεν εξαρτάσαι από τίποτα δανεικό, γιατί η δύναμή σου έχει σφυρηλατηθεί μέσα στη σιωπή, την αποδοχή και την αλήθεια. Και τότε, βλέπεις τον εαυτό σου – έναν εαυτό αληθινό, ανθεκτικό, γεμάτο φως.

Αυτό είναι το θαύμα της εσωτερικής σου μεταμόρφωσης. Δεν ήρθε εύκολα, αλλά άξιζε. Γιατί τώρα είσαι εσύ, χωρίς φόβο, χωρίς συμβιβασμούς. Και αυτό είναι ελευθερία.

Αγγελική Μπολουδάκη