Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες!

  Ο πρώτος έρωτας της κόρης, το πρότυπο του γιού. Ο άντρας που συνειδητά επιλέγει να αποκτήσει παιδί, που φροντίζει και νοιάζεται, που προσφέρει, που μεγαλώνει και νουθετεί, που συμπαραστέκεται κι αγαπά, που είναι εκεί πάντα, λέγεται πατέρας. Και γιορτάζει επίσημα την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου. Και γιορτάζει ανεπίσημα κάθε μέρα. Γιατί είναι γιορτή να έχεις κάποιον να τον φωνάζεις μπαμπά. Να ξέρεις πως θα σου πει “παιδάκι μου ” όσο χρόνων και αν είσαι.

Γιατί είναι ευτυχία να έχεις να θυμάσαι έναν άντρα που κάποτε σε κρατούσε από το μικρό χεράκι σου και σε μάθαινε να βαδίζεις και τώρα πια τον κρατάς αλά μπρατσετα και περπατάτε στο δρόμο. Γιατί είναι ευλογία να νιώθεις ότι εκείνος μπορεί ανά πάσα στιγμή, όσο χρόνων και αν είναι πλέον, να δώσει την ζωή του για χάρη σου.

Ο πατέρας δεν έχει ηλικία για το παιδί του. Θα είναι πάντα μια φιγούρα κάπως αυστηρή κι αγέρωχη, θα σου λέει να κάνεις το σωστό και να μην παρεκκλίνεις της πορείας σου. Θα κρατά λεπτές ισορροπίες με την μάνα ή θα συμμαχείς μαζί του, για να κερδίσεις λίγη εύνοια παραπάνω κι ενα παγωτό ακόμα. Θα παλέψεις με τα θελω σου που έρχονται σε κόντρα με τα πρέπει του, και θα κάνεις υποχωρήσεις γιατί “έναν τον έχεις”, και ξέρεις κάτω από το αυστηρό βλέμμα και το μουστάκι, κρύβεται ένα χαμόγελο που κινείται μεταξύ συγκαταβατικοτητας και γλύκας.

Ο πατέρας είναι λατρεία για την κόρη του και περηφάνια για το γιο. Είναι μια περσόνα που δεν την ζεις όσο θα ‘θελες στα μικρατα σου, κι οσο μεγαλώνεις διστάζεις να του πεις, πόσο δε τον χάρηκες. Είναι εκείνος που θα σου πει να προσέχεις κοιτάζοντας σε στα μάτια, και δε θα σου αφήσει περιθώρια λάθους. Όχι για εκείνον. Μα για σένα.

Πατέρας είναι εκείνος που μεγάλωσε τα παιδιά του με αγάπη γιατί πρώτα από όλα, αγάπησε την γυναίκα του. Γιατί σεβάστηκε εκείνη που έκανε το κορμί της θυσία να μεγαλώσει μέσα της ένα πλάσμα. Πατέρας είναι εκείνος που ξενυχτησε μαζί της, που της είπε κοιμήσου θα το ταΐσω εγω, που σηκώθηκε το βράδυ να το σκεπάσει, που χτενισε τα μαλλάκια του.

Πατέρας είναι εκείνος που δεν έκρυψε ότι το παιδί του έχει σύνδρομο down, που δεν ντράπηκε επειδή ο γιός του είναι gay ή η κόρη του επέλεξε να κρατήσει ένα μωρό εκτός γάμου. Πατέρας είναι εκείνος που δεν κακοποιησε τα παιδιά του και την μητέρα τους.

Ο δικός μου πατέρας είναι ένας αγρότης με πληγιασμενα χέρια και ρυτιδιασμενο πρόσωπο, που γελάει δυνατά και μιλάει ήρεμα. Που του αρέσει η Αρβανιτάκη, που αγαπάει τα παιδάκια και τους γέροντες. Που κερνάει λίγο-λίγο το κρασί και καμαρώνει τους μερακλήδες που σέβονται τη ζωή και τους ανθρώπους. Ο δικός μου πατέρας γιορτάζει 21 Ιουνίου κι άλλες 364 ημέρες το χρόνο.

Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες που έκαναν τα παιδιά τους να τους σέβονται κι όχι να τους φοβούνται. Να τους αγαπούν, να τους νοσταλγούν και να λένε πως θέλουν και τα δικά τους παιδιά, ένα τέτοιο πατέρα να έχουν… Σαν εκείνο.

Αυτός ο πατέρας γιορτάζει σήμερα!

Στέλλα Ξ. Καρτάκη

Ευχαριστώ: https://www.facebook.com/stelakart