Το ταξίδι της ζωής μας…
18 Ιανουαρίου 2020
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ
21 Ιανουαρίου 2020

Σουσουράδα

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι προσωπικό που μου συνέβη πρόσφατα.

Έχω μια σκυλίτσα. Το όνομά της είναι Σουσουράδα. Ο γιος μου τη βρήκε τραυματισμένη στον δρόμο πριν από περίπου δύο χρόνια και την υιοθέτησα. Είναι ένα μικρόσωμο πλασματάκι, ήρεμο, που επειδή είναι σκυλάκι παρέας, δεν φεύγει ποτέ από κοντά μου. Είναι πάντα δίπλα μου, πιστή συνοδοιπόρος, και δεν απομακρύνεται στιγμή.

Πρόσφατα την πήγα στην κτηνίατρο. Μας ζήτησαν να περιμένουμε, γιατί μέσα ήταν ένα άλλο σκυλάκι. Η Σουσουράδα καθόταν ήσυχα στα πόδια μου, όπως πάντα. Κάποια στιγμή, ενώ περιμέναμε, πέρασε από μπροστά μας ένα φορείο με κάτι σκεπασμένο. Ο άνθρωπος που το συνόδευε ήταν συντετριμμένος. Η θλίψη του με άγγιξε βαθιά. Στενοχωρήθηκα για το ζώο, για εκείνον, για την απώλειά του. Βυθίστηκα στις σκέψεις και τη θλίψη μου, κι έτσι χαλάρωσα την αγκαλιά μου γύρω από τη Σουσουράδα.

Η σκυλίτσα μου, ανήσυχη, μύρισε το νεκρό ζώο και ταράχτηκε. Πριν το καταλάβω, πήδηξε από την αγκαλιά μου και κατευθύνθηκε προς την πόρτα που άνοιξε για να περάσει το φορείο. Έτρεξε έξω. Ο πανικός μου ήταν τεράστιος. Ευτυχώς, για καλή μας τύχη, τη βρήκαμε λίγο αργότερα. Ήταν υγιής και χαρούμενη που μας ξαναείδε.

Έχω μάθει στη ζωή μου ότι καθετί που μας συμβαίνει έχει ένα νόημα. Πιστεύω πως όλα τα γεγονότα που έρχονται στη ζωή μας έχουν κάτι να μας διδάξουν, κι αυτό το περιστατικό δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Ήρθε για να μου πει κάτι πολύ σημαντικό: Όταν λυπόμαστε υπερβολικά για κάτι και προσκολλιόμαστε σε αυτή τη θλίψη, χάνουμε το παρόν. Εκθέτουμε σε κίνδυνο ό,τι αγαπάμε.

Όταν δεν αγκαλιάζουμε όσα είναι πολύτιμα για εμάς, όταν δεν τα προστατεύουμε πραγματικά, όταν η σκέψη μας περιπλανιέται μακριά από το σήμερα, τότε χάνουμε την ουσία. Δεν αφοσιωνόμαστε στα λίγα και ουσιαστικά που έχουμε στη ζωή μας. Και αν δεν αφοσιωνόμαστε, δεν αγαπάμε πραγματικά. Αγάπη σημαίνει προστασία, αφοσίωση, παρουσία. Όταν ασχολούμαστε περισσότερο με τα συναισθήματα των άλλων και ξεχνάμε τα δικά μας, αφήνουμε εκτεθειμένα όσα αγαπάμε περισσότερο.

Η σκυλίτσα μου, με την ανεπτυγμένη αντίληψή της, αντέδρασε. Ένιωσε ότι έπρεπε να προστατέψει τον εαυτό της. Είδε τη θλίψη μου για το νεκρό ζώο και κατάλαβε πως όσο εγώ ήμουν απορροφημένη στη δική μου στενοχώρια, δεν μπορούσα να την προστατέψω. Έτσι, πήρε την κατάσταση στα «χέρια» της. Πίστεψε στις δυνάμεις της και αποφάσισε πως έξω από εκείνον τον χώρο θα ήταν πιο ασφαλής. Δεν νοιάστηκε για τα δικά μου συναισθήματα – και καλά έκανε. Είχα αποσυρθεί συναισθηματικά, εστιασμένη σε κάτι νεκρό, κι έτσι δεν ήμουν εκεί για εκείνη. Η Σουσουράδα έβαλε τα όριά της, με κινητοποίησε να γίνω ξανά ενεργή και μάχιμη, να νοιαστώ για όσα πραγματικά πρέπει να νοιάζομαι.

Μου έδειξε με τον δικό της τρόπο πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Πως όταν δεν κρατάμε κάτι όπως πρέπει, το χάνουμε.

Η ζωή μας είναι γεμάτη από «Σουσουράδες». Ανθρώπους, ζώα, στιγμές, αξίες που μας συνοδεύουν, μας στηρίζουν και μας αγαπούν, αλλά απαιτούν την προσοχή μας, τη φροντίδα μας, την παρουσία μας. Όταν επιλέγουμε να παρασυρθούμε από τη θλίψη, την αγωνία ή το παρελθόν, αφήνουμε τις «Σουσουράδες» της ζωής μας εκτεθειμένες, απροστάτευτες. Χάνουμε την ευκαιρία να ζούμε ουσιαστικά, να χαιρόμαστε το τώρα και να προστατεύουμε ό,τι πραγματικά έχει σημασία.

Μοιράζομαι αυτή την εμπειρία μαζί σας γιατί ίσως οι σκέψεις μου σας βοηθήσουν. Σας βοηθήσουν να σκεφτείτε τον εαυτό σας, τη σχέση σας με τους ανθρώπους που αγαπάτε, με τα πλάσματα που σας στηρίζουν, με τη ζωή σας. Όλα είναι πολύτιμα, και αξίζουν την πλήρη παρουσία και αφοσίωσή μας.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας