Δέσμευση και δημιουργικότητα

Φαντάσου για λίγο μια ζωή όπου οι δεσμεύσεις μας δεν είναι απλά υποχρεώσεις που βαραίνουν την καθημερινότητά μας, αλλά μονοπάτια που οδηγούν σε μια βαθύτερη σύνδεση με τον εαυτό μας. Όταν αναλαμβάνουμε μια δέσμευση, ουσιαστικά δηλώνουμε ότι τιμούμε αυτό που είμαστε, αυτό που πραγματικά θέλουμε. Και αυτή η τιμή, αυτή η σύνδεση, είναι η αρχή μιας αυθεντικής ζωής.

Πόσες φορές, όμως, έχουμε αφήσει τον εαυτό μας να υποκύψει στην εξάρτηση; Στην αναμονή της επιβεβαίωσης από τους άλλους; Το να περιμένεις κάποιον να σου πει ότι αυτό που κάνεις αξίζει, ότι είσαι αποδεκτός, ότι δεν θα σε απορρίψει αν τολμήσεις να φανερώσεις τον αληθινό σου εαυτό, είναι σαν να ζεις μέσα σε έναν αόρατο κλωβό. Δεν είναι η αγάπη που μας ενώνει τότε με τους άλλους, αλλά ο φόβος – φόβος μήπως χάσουμε την εύνοια, την αποδοχή, την ασφάλεια που μας προσφέρουν.

Κι όμως, αυτός ο φόβος δεν μας προστατεύει. Μας στερεί την ουσία μας, τη δημιουργικότητά μας, τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και τι μπορούμε να πετύχουμε. Είναι σαν να κλείνουμε τα μάτια σε ό,τι καλύτερο έχουμε μέσα μας. Πως να δημιουργήσεις, να εκφραστείς, να ανθίσεις, όταν η σκέψη σου περιστρέφεται γύρω από το «τι θα πει ο άλλος»;

Κάθε φορά που εξαρτιόμαστε από την κρίση του άλλου, χτίζουμε ένα ακόμη τείχος γύρω μας. Τα τείχη αυτά δεν μας προστατεύουν· μας απομονώνουν. Και ενώ φαίνεται πως μας διαφυλάσσουν από τον πόνο της απόρριψης, στην πραγματικότητα μας στερούν την ελευθερία μας. Η ελευθερία, όμως, να είμαστε ο εαυτός μας είναι ανεκτίμητη. Όταν αρνούμαστε αυτή την ελευθερία, χάνουμε την ικανότητα να αγαπάμε τον εαυτό μας, να σεβόμαστε αυτό που μπορούμε να γίνουμε, να δίνουμε στον κόσμο το δικό μας πολύτιμο αποτύπωμα.

Σκέψου για μια στιγμή: Πόση δύναμη κρύβεται στο να λες «ναι» σε σένα; Πόση χαρά γεννιέται όταν αποφασίζεις να στηρίξεις τα όνειρά σου, ακόμη κι αν χρειαστεί να διακινδυνεύσεις την αποδοχή των άλλων; Ναι, μπορεί κάποιοι να μην καταλάβουν. Ίσως ακόμη και να σε απορρίψουν. Αλλά αυτή η απόρριψη είναι πολύ πιο αυθεντική από την ψεύτικη αποδοχή που εξασφαλίζεται μέσω της υποταγής. Είναι αληθινή. Και μέσα από την αλήθεια, μπορούμε να αναπτυχθούμε.

Είναι τόσο εύκολο να εγκλωβιστούμε στις συνήθειες, στις νοοτροπίες που μάθαμε από παιδιά. Να πιστέψουμε ότι αξίζουμε μόνο αν μας αγαπήσουν οι άλλοι. Όμως, αν κοιτάξεις βαθιά, θα δεις ότι αυτή η αγάπη που αναζητάς στους άλλους, πρέπει πρώτα να ξεκινήσει από σένα. Αν δεν αγαπήσεις εσύ τον εαυτό σου, πώς μπορείς να ζητάς να το κάνουν οι άλλοι;

Οι κρίσεις, οι δυσκολίες που εμφανίζονται στη ζωή μας, δεν είναι πάντα εμπόδια. Είναι προκλήσεις που μας καλούν να βρούμε νέες λύσεις, να γίνουμε πιο δυνατοί, πιο ευέλικτοι. Οι άνθρωποι που έμαθαν να αναζητούν λύσεις, που έμαθαν να στηρίζονται στον εαυτό τους, δεν βλέπουν την κρίση σαν αδιέξοδο. Τη βλέπουν σαν μια ευκαιρία να σκεφτούν, να δράσουν, να εξελιχθούν.

Όταν αποφασίζεις να εστιάσεις στις δικές σου δεσμεύσεις, να τιμήσεις αυτό που είσαι, γίνεσαι η πηγή της δύναμής σου. Παύεις να συγκρίνεσαι με τους άλλους. Απελευθερώνεσαι από τη ζήλια, από τη μιζέρια, από την ανάγκη να αναζητάς εξωτερική επιβεβαίωση. Αρχίζεις να βλέπεις τον εαυτό σου ως μοναδικό, πολύτιμο, με τη δική του αξία.

Και αυτή η αυθεντικότητα δεν σε απομακρύνει από τους άλλους· σε φέρνει πιο κοντά. Όταν είσαι εσύ, αληθινός και ελεύθερος, συνδέεσαι με τους άλλους από αγάπη, όχι από ανάγκη. Δημιουργείς σχέσεις βαθιές, ουσιαστικές, βασισμένες στον αμοιβαίο σεβασμό και την εκτίμηση.

Γι’ αυτό, αν νιώθεις ότι έχεις χάσει τον δρόμο σου, θυμήσου: η απάντηση δεν είναι έξω από σένα. Είναι μέσα σου. Τόλμησε να δεις τον εαυτό σου όπως είναι, με τις αδυναμίες και τις δυνατότητές του. Τόλμησε να τον αγκαλιάσεις, να τον υποστηρίξεις. Και τότε θα δεις πως η δέσμευση με τον εαυτό σου είναι η πιο ελευθερωτική απόφαση που μπορείς να πάρεις.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας